🔰جامعیت اسلام در کربلا... ✍استاد متفکر #شهید_مطهری ✖️انسان وقتی تاریخ حادثه عاشورا را می خواند، استعدادی برای شبیه سازی در آن می بیند. ✖️من نمی‌دانم و شاید شخص اباعبدالله در این مورد نظر داشته است. متن تاریخ این حادثه، گویی اساسا برای یک نمایشنامه نوشته شده است. گویی دستور داده اند که آن را برای صحنه بودن بسازند. ✖️می‌بینیم امام حسین (ع) کلیات اسلام را در کربلا به مرحله عمل آورده، مجسم کرده است ولی تجسم زنده و جاندار حقیقی و واقعی، نه تجسم بی روح. انسان وقتی در حادثه کربلا تامل می کند، اموری را می بیند که دچار حیرت می شود و می گوید اینها نمی تواند تصادفی باشد. ✖️و سِرّ اینکه ائمه اطهار این همه به زنده نگه داشتن و احیای این خاطره توصیه و تاکید کرده و نگذاشته اند حادثه کربلا فراموش شود، این است که این حادثه یک اسلام مجسم است. ✖️این که من تاکید می‌کنم که حادثه کربلا و عاشورا باید بیشتر از این جنبه مورد استناد ما قرار بگیرد، به خاطر همین درسهای بزرگی است که این قیام می تواند به ما بیاموزد. ✖️من مخالف رثاء و مرثیه نیستم، ولی می گویم این رثاء و مرثیه باید به شکلی باشد که در عین حال آن حس قهرمانی حسینی را در وجود ما تحریک و احیا کند. ✖️حسین بن علی در آن زمان یک سوژه بزرگ بود، هر کسی که می خواست در مقابل ظلم قیام کند، شعارش «یا لثارات الحسین »بود. ☑️امروز هم حسین بن علی یک سوژه بزرگ است، سوژه ای برای امر به معروف و نهی از منکر، برای اقامه نماز، برای زنده کردن اسلام، برای این که احساسات و عواطف عالیه اسلامی در وجود ما احیا بشود. 📚مجموعه آثار ج ۱٧ ،ص ٣۶٨ #پاراکتاب #کانال_تبیین

📚نوشیدن قبل از تشنگی 📗ما پیش از آنکه تشنه باشیم، نوشیده‌ایم و پیش از آن‌که به اشتها آمده باشیم و با سؤال‌ها گلاویز شده باشیم، خود را تلنبار کرده‌ایم و پیش از آن‌که به معناها دست یافته باشیم، به کلمه‌ها رسیده‌ایم ... 📕و این است که باد کرده‌ایم و با آنکه زیاد داریم، مریض و بی‌رمق هستیم و به امتلای ذهنی و پرخوری فکری دچار شده‌ایم ... اسفناک اینکه، این بیماری و این پرخوری، همه‌گیر شده و اسفناک‌تر اینکه این بیماری در ابتدا به عنوان یک افتخار و نشانه سلامتی و روشنفکری هم قلمداد می‌گردد، اما رفته رفته سنگینی و ضعف ذهنی را به دنبال می‌آورد و روشنفکرِ تلنبار شده را به بن‌بست می‌رساند. 📘این‌ها با اینکه خیلی دارند فقیر هستند؛ چون پیش از سؤال، به جواب‌ها رسیده‌اند و پیش از عطش، به آب. دوای این‌ها همان طرح «سؤال‌های بنیادی» است که بتواند به تفکرات آن‌ها سازمان بدهد تا بتوانند با تفکرات سازمان گرفته به مطالعات خویش سر و سامانی بدهند و آن را هضم کنند و شیره‌کشی نمایند. 📖رشد، ص ۱۸ #پاراکتاب @tabyinchannel @daneshgahevelyat #انتشار_بدون_لینک_جایز_نمیباشد