#حکایت_قابل_تامل زنبوری موری را دید که به هزار حیله دانه به خانه می کشید و در آن رنج بسیار می دید و حرصی تمام می زد. او را گفت: ای مور این چه رنج است که بر خود نهاده ای و این چه بار است که اختیار کرده ای؟! بیا تا مطعم و مشرب (آب و غذا) من ببین، که هر طعام که لذیذتر است، تا من از آن نخورم، به پادشاهان نرسد، آنجا که خواهم نشینم و آنجا که خواهم خورم... این بگفت و به سوی دکان قصابی پر زد و بر روی پاره ای گوشت نشست... قصاب کارد در دست داشت و فی الحال بزد و زنبور را به دو پاره کرد و بر زمین افتاد... مور بیامد و پای او بگرفت و بکشید. زنبور گفت: مرا به کجا می بری؟ مور گفت: هر که به حرص به جایی نشیند که خود خواهد، به جایی اش کشند که نخواهد... و اگر عاقل یک نظر در این سخن تامل کند، از موعظه واعظان بی نیاز گردد