✳️ روشهای تشخیص ترکیب های وصفی و اضافی در وابسته پسین 1⃣ کسره ی بین دو کلمه را برداشته و به جای آن کاما  و در پایان ترکیب  "است" میگذاریم که تبدیل به جمله میشود حالا اگر جمله مفهوم داشت ترکیب وصفی هست در غیر این صورت اضافی می باشد. مانند: درخت بزرگ:این درخت ، بزرگ است. چون جمله با مفهوم است ، بنابراین ترکیب "درخت بزرگ" ترکیب وصفی هست. نظر طبیب: این نظر، طبیب است. چون جمله نامفهوم است، بنابراین ترکیب"نظر طبیب"ترکیبی اضافی است. روشهایی که گفته می شود شاید برای بعضی ترکیبها کاربرد نداشته باشد ، پس ما باید روشهای بیشتری را استفاده کنیم تا به نظر قطعی برسیم . بعضی اوقات نیز کلمه دوم به طور واضح و از نظر مفهوم صفت و اسم بودنش مشخص هستش و دانش آموز بدون استفاده از این روشها نوع ترکیب را تشخیص میدهد. که البته برای اطمینان بیشتر می تواند یکی از روش ها را نیز امتحان کند. 2⃣ دومین روش تشخیص : در موصوف و صفت معمولا می توانیم بعد از صفت،"تر و یا ترین" اضافه می کنیم اما در مضاف و مضاف الیه ،نمی توانیم به دنبال مضاف الیه "تر یا ترین"اضافه کنیم. مانند: قلب پاک=قلب پاک تر کلاس درس ⬅️کلاس درس تر❌ چون به درس،"تر" اضافه نمی شود ، پس ترکیب اضافی هست. 3⃣ سومین روش : در موصوف و صفت معمولا بعد از موصوف می توانیم"ی  و یا  ای" اضافه کنیم.مانند: گل زیبا= گلی زیبا اما بین مضاف و مضاف الیه نمی توانیم "ی و ای" اضافه کنیم. بازار شهر=بازاری شهر❌ چون معنی نمی دهد پس ترکیب اضافی هست. 4⃣ چهارمین روش : در موصوف و صفت معمولا می توانیم واژه های "بسیار و خیلی " بین موصوف و صفت بیاوریم اما در مضاف و مضاف الیه نمی توانیم. مانند: پسر توانا=پسر بسیار توانا⬅️ترکیب وصفی مادر امیر=مادر بسیار امیر❌ ترکیب اضافی 5⃣ پنجمین روش : در موصوف و صفت ،هیچ وقت صفت جمع بسته نمی شود و همیشه مفرد است. گل زیبا=گل زیباها❌ در مضاف و مضاف الیه،معمولا مضاف الیه و یا هر دو کلمه جمع بسته می شوند. در باغ=درهای باغ در باغ=در باغ ها 6⃣ ششمین روش : اگر جای دو کلمه را عوض کنیم و در انتهای آنها"دارد"بگذاریم و جمله ی معناداری ساخته شود،آن ترکیب اضافی است و اگر معنا ندهد، ترکیب وصفی است. آب گوارا= گوارا، آب دارد.❌ ترکیب وصفی پدر او=او، پدر دارد. چون معنی دارد، پس ترکیب اضافی است. نکته مهم✅ گاهی در مضاف و مضاف الیه هم،نمی توانیم مضاف الیه را جمع ببندیم. مانند: عید نوروز⬅️ نوروزها❌ شهر شیراز⬅️ شیرازها❌ نکته مهم✅ اگر در ترکیبی واژه ی دوم جمع باشد، این ترکیب، دیگر موصوف و صفت نیست.مانند: باغچه اطفال خانواده ی شهدا خانه ی دیگران نکته مهم✅ برای تشخیص دقیق موصوف و صفت از مضاف و مضاف الیه، بهتر است از چندین روش استفاده کنیم تا تشخیص دقیق تر باشد. نکته مهم✅ گاهی اوقات چند ترکیب با همدیگر و پشت سر هم می آیند. مانند: شهر زیبای شیراز شهر زیبا=ترکیب وصفی شهرشیراز=ترکیب اضافی نکته مهم✅ بعضی مواقع در ترکیب اضافی به جای مضاف الیه(اسم دوم) ضمیر پیوسته می آید. مانند: مادرم⬅️ مادر من=ترکیب اضافی

واژگان املایی پایه ی نهم فصل اول

چند اصطلاح ادبی به ساده ترین بیان هم خانواده: به کلماتی می گویند که از یک ریشه گرفته شده باشند و حرف های اصلی آن کلمه در کلمه های هم خانواده اش پشت سر  هم بیاید. مانند:(تحمٌّل ـ حمل ـ حامل )یا(عجله ـ عجول ـ تعجیل)و...    چند نمونه کلمه هم‌خانواده    سه حرف اصلی "ح ب ب" : حبّ ٬ حبیب ٬ محبوب ٬ حبیبه  سه حرف اصلی "ا م ر" : امیر٬ مامور٬ امور ٬ اَمر ٬ اوامر ٬ اُمرا  سه حرف اصلی "ج ل ل" : جلیل ٬ مجلل ٬ تجلیل ٬ جلال ٬ جَلاله  سه حرف اصلی "و ح د" : وحید ٬ واحد ٬ موحد ٬ توحید ٬ وحدانیت  سه حرف اصلی "ح ق ق" : تحقیق ٬ محقق ٬ حقیقت ٬ حقّ ٬ حقوق  سه حرف اصلی "ش ر ع" : شرع ٬ مشروع ٬ شریعت ٬ شارع ٬ تَشَرُّع  سه حرف اصلی "د ر س" : درس ٬ مدرسه ٬ تدریس ٬ مدرّس ٬ دروس   سه حرف اصلی "س ج د" : سجده ٬ مسجد ٬ سجود ٬ ساجد ٬ مساجد  سه حرف اصلی "ش ر ک" : شرکت ٬ شراکت ٬ شریک ٬ مشرک ٬ شِرک  سه حرف اصلی "س ک ن" : مسکن ٬ تسکین ٬ سکنی ٬ سکونت ٬ ساکن   ضرب المثل: به سخنان معروفی می گویند که می توان از آن ها پند و اندرز گرفت.این سخنان نسل به نسل ویا سینه به سینه به ما منتقل شده است. مانند:عاقبت جوینده یابنده است. هرکه بامش بیش٬ برفش بیشتر. کنایه: یعنی پوشیده سخن گفتن درباره موضوعی. وقتی با زبان کنایه حرف می زنیم٬ منظور خود را به طور غیرمستقیم بیان می کنیم.که البته این باعث می‌شود خواننده تلاش کند تا معنای اصلی سخن مارا دریابد.مانند:فلانی ریش سفید محله است.(یعنی با تجربه است.) جان بخشی به اشیا(تشخیص):  شاعران و نویسندگان برای خیال انگیز کردن نوشته های خود از جان بخشی به اشیا استفاده می کنند. یعنی حالت هاو رفتار خاص انسان را به چیزهایی بی جان یا غیر انسان نسبت می دهند. البته این نوشته ها یا شعرها از زبان آنها سخن می گویند. تعریف تشبیه: آن است که کسی یا چیزی را از لحاظ داشتن صفتی به کسی یا چیزی  دیگری که آن صفت را به حد کمال دارد ویا به داشتن آن معروف است مانند کنیم. مثل: برق چون شمشیر بران     پاره می کرد ابرهارا که در اینجا برق را به شمشیری تشبیه کرده اند که ابر هارا پاره می کند.

درس نامه درس چهارم فارسی پایه ی هشتم

واژگان املایی پایه ی هفتم فصل اول کتاب

واژگان املایی پایه ی هشتم فصل اول کتاب