حدود فصل بهار بود. در جاده‌‏اى حركت مى‏‌كردم و درختان دو طرف آن را كه از شكوفه پُر شده بودند، مى‌‏ديدم. احساس شرمندگى مى‏‌كردم كه بهارها از عمرم گذشته، ولى هنوز شكوفه‏‌اى نداده‏‌ام! هنوز عقيم و خسته و مفلوك مانده‌‏ام! پس كجاست بارِ من؟ كجاست بارى كه بتوانم آن را پيش خدا ببرم؟! وقتى انسان نعمتى را پيش زن و بچه‌‏اش مى‌‏برد، آنها تنها مى‌‏گويند بارك اللَّه، ولى اگر همين نعمت‏‌ها را پيش خدا ببرد، خدايى كه خودش منعم است‏ و به اينها نيازى ندارد، او مى‌‏پرسد كه با اين نعمت‏‌ها چه كرده‌‏اى؟ عمر خود را در چه راهى مصرف كرده‏‌اى؟ اين دل، اين چشم و اين گوش و ... كه به تو دادم، آلوده نبود! پس كجاست آن توانايى‌‏هايى كه بايد بدست مى‌‏آوردى؟ خدا مثل زن و بچه نيست كه آدمى هميشه با نعمت‏‌ها گولشان زده باشد. استاد علی صفایی حائری(ره) اخبات ص ۹۴ 『 عین صآد 🌿⃢⃟☕️:دِلْنِوِشْتِـہ هٰاے بُـٓـــــــلُوٖغٌ..!』 💡✏️ @Bologh_Ain_sad 🖋️💡 #سال_نو #اخبات #نعمت_خداوند #استاد_علی_صفایی_حائری #عین_صاد

امام حسین‏ (ع) در گودال قتلگاه و يزيد در اوج قدرتش، اين دو زندگى برابر نيست. اين دو مرگ هم برابر نخواهد بود.  مؤمن در بدترين شرايط، أمن خود را دارد، در حالى كه كافر در بهترين شرايط، ايمنى ندارد و بى‌‏دغدغه نيست. او ملتهب و مضطرب است؛ چون مى‏ بيند و آگاه است، مگر اينكه خودش را به راهِ ديگرى بزند و از واقعيت‌‏ها چشم‌پوشى كند. استاد علی صفایی حائری اخبات ص ۳۸ 📺 #امام_حسین_علیه_السلام #دو_زندگی #اخبات #استاد_علی_صفایی_حائری #عین_صاد #لطفا_مُعرّف_باشید ↫【بِ کانال ما در ایتا بپیوندید.҉ 】 ↬ ┄═❁[⚙]❁═┄ ҉ ҉ʝօɨռ↷ ‌‌╭─────────•༊• 🇮🇷 ⃟⃟ ⃟↬『 دِلْنِوِشْتِـہ هٰاے بُـٓـــــــلُوٖغٌ..!』 🌿⃢⃟☕️ @Bologh_Ain_sad ╰───────────────•༊•