"تفسیر نور (محسن قرائتی)
ما تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِهِ إِلَّا أَسْماءً سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ أَمَرَ أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُونَ «40»
شما غير خدا چيزى را عبادت نمى‌كنيد مگر اسم‌هايى (بى‌مسمّى) كه شما وپدرانتان نامگذارى كرده‌ايد (و) خداوند هيچ دليلى (بر حقانيّت) آن نفرستاده است. كسى جز خدا حقّ فرمانروايى ندارد، او دستور داده كه جز او را نپرستيد. اين دين پا بر جا و استوار است، ولى اكثر مردم نمى‌دانند.
پیام ها
1- معبودهاى غير او واقعى نيستند، بلكه ساخته خيال مشركان و نياكان آنهاست.
ما تَعْبُدُونَ ... إِلَّا أَسْماءً سَمَّيْتُمُوها أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ
2- بسيارى از قدرت‌ها، سازمان‌ها، مؤسسات، سمينارها، قطعنامه‌ها، ملاقات‌ها و حمايت‌ها و محكوميت‌ها و عناوين و القاب ديگر، اسم‌هاى بى‌مسمّى وبت‌هاى مدرن روزگار ما هستند كه بشر به جاى خدا، دنباله‌رو آنان شده است. ما تَعْبُدُونَ ... أَسْماءً سَمَّيْتُمُوها
3- سابقه و قدمت، دليل حقانيّت نيست. «أَنْتُمْ وَ آباؤُكُمْ ما أَنْزَلَ اللَّهُ بِها مِنْ سُلْطانٍ»*
4- عقايد آدمى بايد متكى بر دليل وبرهان عقلى يا نقلى باشد. «مِنْ سُلْطانٍ»
5- در برابر هيچ فرمانِ غير الهى، كرنش نكيند. زيرا فرمان دادن تنها حقّ خداوند است. «إِنِ الْحُكْمُ إِلَّا لِلَّهِ»
6- عبادت خالصانه (توحيد)، راه مستقيم و پابرجاست. «أَلَّا تَعْبُدُوا إِلَّا إِيَّاهُ ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ»*
7- هر قانونى جز قانون الهى متزلزل است. «ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ»
8- جز بر عقيده محكم و استوار نبايد اعتماد كرد. «ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ»*
9- بيشتر مردم به استوارى دين خدا جاهلند. «ذلِكَ الدِّينُ الْقَيِّمُ وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ
جلد 4 - صفحه 209
لا يَعْلَمُونَ» (يا جاهل بسيط كه به جهل خود آگاه است يا جاهل مركّب كه خيال مى‌كند مى‌داند و در واقع نمى‌داند)
10- جهل ونادانى، زمينه‌ساز پيدايش شرك است. «لا يَعْلَمُونَ»"
#تفسیر_سوره_یوسف_آیه_۴٠_جز۱۲
#سوره_مبارکه_یوسف
@tafsir_qheraati ایتا
https://t.me/md6As
"تفسیر نور (محسن قرائتی)
يا صاحِبَيِ السِّجْنِ أَمَّا أَحَدُكُما فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْراً وَ أَمَّا الْآخَرُ فَيُصْلَبُ فَتَأْكُلُ الطَّيْرُ مِنْ رَأْسِهِ قُضِيَ الْأَمْرُ الَّذِي فِيهِ تَسْتَفْتِيانِ «41»
اى دوستان زندانيم! امّا يكى از شما (آزاد مى‌شود) و به ارباب خود شراب مى‌نوشاند و ديگرى به دار آويخته مى‌شود و (آنقدر بالاى دار مى‌ماند كه) پرندگان (با نوك خود) از سر او مى‌خورند. امرى كه درباره آن از من نظر خواستيد، حتمى و قطعى است.
نکته ها
«رَبِّ» به حاكم، مالك و ارباب نيز اطلاق مى‌شود. مثل، «ربّ الدار» يعنى صاحب خانه.
پس جمله‌ى «فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْراً» يعنى به ارباب خود شراب مى‌دهد.
پیام ها
1- كرامت افراد را رعايت كنيد هر چند در خط فكرى شما نباشند. «يا صاحِبَيِ»
2- در پاسخ‌گويى به مراجعان، بايد نوبت مراعات شود. أَمَّا أَحَدُكُما ... (تعبير اوّل براى كسى است كه زودتر خوابش را گفته است.)
3- بعضى از رؤياها اگر چه از شخص غير موحّد باشد، مى‌تواند تعبير مهمّى داشته باشد. «فَيَسْقِي رَبَّهُ خَمْراً»
4- معبّر مى‌تواند تعبير خواب را بگويد هر چند ناگوار باشد. ( «فَيُصْلَبُ» يعنى به دار آويخته شد)*
5- تعبير خواب يوسف پيش‌بينى و حدس نيست، بلكه خبر قطعى از جانب خداست. «قُضِيَ الْأَمْرُ»
تفسير نور(10جلدى)، ج4، ص: 210"
#تفسیر_سوره_یوسف_آیه_۴۱_جز۱۲
#سوره_مبارکه_یوسف
@tafsir_qheraati ایتا
https://t.me/md6As
"تفسیر نور (محسن قرائتی)
وَ قالَ لِلَّذِي ظَنَّ أَنَّهُ ناجٍ مِنْهُمَا اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ فَأَنْساهُ الشَّيْطانُ ذِكْرَ رَبِّهِ فَلَبِثَ فِي السِّجْنِ بِضْعَ سِنِينَ «42»
و (يوسف) به آن زندانى كه مى‌دانست آزاد مى‌شود گفت: مرا نزد ارباب خود بياد آور. (ولى) شيطان يادآورى به اربابش را از ياد او برد، در نتيجه (يوسف) چند سالى در زندان ماند.
نکته ها
«ظَنَّ» به معناى اعتقاد و علم نيز استعمال شده است. زيرا در آيه قبل، يوسف به صراحت وقاطعيّت از آزادى يكى واعدام ديگرى خبر داده است. بنابراين «ظَنَّ» در اينجا به معناى گمانِ همراه با شك و ترديد نيست.
«بِضْعَ» به عدد زير ده گفته مى‌شود و اكثر مفسّران مدّت زندان حضرت يوسف را هفت سال گفته‌اند.
در بعضى تفاسير، جمله‌ى «فَأَنْساهُ الشَّيْطانُ» را اينگونه ترجمه كرده‌اند كه «شيطان ياد پروردگار را از ذهن يوسف برد و او به جاى استمداد از خداوند به ساقى شاه توجّه كرد» و اين براى يوسف ترك اولى بود و لذا سال‌هاى ديگرى را نيز در زندان ماند. امّا صاحب‌الميزان مى‌نويسد: اينگونه روايات خلاف قرآن است، چون قرآن يوسف را از مخلصين دانسته و شيطان به مخلصين نفوذ ندارد. به علاوه در دو آيه بعد آمده كه «قالَ الَّذِي نَجا مِنْهُما وَ ادَّكَرَ بَعْدَ أُمَّةٍ» فراموش كننده بعد از مدتّ‌ها يوسف را به خاطر آورد، از اين معلوم مى‌شود كه فراموشى مربوط به ساقى بوده است نه يوسف.
پیام ها
1- انبيا نيز از طرق معمول، مشكلات خود را حلّ مى‌كنند، و اين با توحيد و توكّل منافاتى ندارد. «اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ»
2- هر تقاضايى رشوه نيست. «اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ» يوسف براى تعبير خواب، مزد و رشوه‌اى درخواست نكرد، بلكه گفت: مظلوميتم را به شاه برسان.
جلد 4 - صفحه 211
3- براى اثبات بى گناهى و پاكى خود از هر طريق سالم براى رساندن شكواى خود به گوش مسئولين بهره ببريد. «اذْكُرْنِي عِنْدَ رَبِّكَ»*
4- كاخ نشينى و رفاه و آسايش، زمينه‌ساز فراموش كردن درد و رنج گرفتاران و بيچارگان است. ناجٍ ... فَأَنْساهُ الشَّيْطانُ*
5- معمولًا افراد بعد از رسيدن به پست، مقام و رفاه، دوستان قديمى را به فراموشى مى‌سپارند. «فَأَنْساهُ الشَّيْطانُ ذِكْرَ رَبِّهِ»
6- خروج يوسف از زندان و رفع اتهام از او، با اهداف شيطان ناسازگار بود، لذا دسيسه نمود. «فَأَنْساهُ الشَّيْطانُ»"
#تفسیر_سوره_یوسف_آیه_۴۲_جز۱۲
#سوره_مبارکه_یوسف
@tafsir_qheraati ایتا
https://t.me/md6As