🔴نکات توحیدی جلسه ۱۲ تفسیر سوره بقره: 🔺۱. #انفاق یعنی انسان، هر آنچه خدا به او داده از جان و مال و آبرو را در راهی که خدا می‌خواهد مصرف کند. لذا انفاق از داده‌های الهی است، نه از خودمان. #رزق از خداست و #کسب حرام از خودمان. صرفا از رزق که از خداست می‌توان انفاق کرد، نه از کسب حرام. رزق هم شامل سلامتی، مال زیاد، آبرو و شهرت، روابط و ... می‌شود. 🔺۲. از مصادیق انفاقِ رزق، انتقال علمی است که آموخته ایم. #زکات به مال تعلق میگیرد. #زکات_علم به عنوان بخشی از زکات مال، به واجب و مستحب تقسیم می‌شود. در تمدن اسلامی، تا جایی که علم ما برای جامعه ضروری است، انتقالش با عنوان زکات علم، واجب است و همانند زکات مال، چنان که در رساله های عملیه ذکر شده، نمی‌توان در مقابلش درامدی کسب کرد. لذا نسبت بین «زکات علمی واجب» با حقوق مالکیت فکری و «کپی‌رایت» که مالک فکری و نگارنده را مستحق دریافت پول و ما‌به‌ازا می‌داند قابل بررسی است. 🔺۳. اگر انسان تصمیم گرفت جان و مالش را بجای فروش به دیگران، فروش به شیطان و ...، به خدا بفروشد از آن لحظه #خلیفه و جانشین خدا در صرف کردن آن جان و مال خواهد شد و لذا دیگر صرفا با آن جان و مال و آبرو کاری می‌تواند انجام دهد که خدا انجام دهد یا بخواهد. اگر هم مالش را انفاق کرد، مال از بین نمی‌رود و شخص فقیر نمی‌شود بلکه به همین صورت خداوند مالی را خلیفه و جانشین آن مال کرده و جایش را پر می‌کند. 🔺۴. اثر اصلی انفاق، ساختن و #رشد_شخصیت و وجود خودِ انفاق‌کننده است. ما با انفاق، از خودمان، انسانی بخشنده، دوستدار همنوع و مجاهد در راه خدا می‌سازیم. در کنار این اثر بزرگ، اثر کوچکی هم از انفاق بدست می‌آید که همان بهتر شدن وضعیت مالی نفقه‌گیرنده است. لذا انفاق، شروع رشد و افزایش نعمت است نه کاهش دارایی. 📚کانال #تفسیر_تسنیم 👈 ✅ @tafsire_tasnim1