#اصطلاحات_فقهی_و_اصولی 🔸 منظور از «اراده استعمالی و اراده جدی» ▫️ متکلم در هر کلامی دو اراده دارد: اراده استعمالی؛ اراده جدی. این دو اراده گاهی با هم تطابق دارند و گاهی تفاوت، و در موارد شک ، اصل، تطابق اراده استعمالی و جدی است. ▪️ اراده استعمالی، مقابل اراده جدی می‌باشد و آن، اراده متکلم بر تفهیم معنای موضوع له یا مستعمل فیه لفظ است؛ به بیان دیگر، اراده گوینده را به استعمال لفظ در معنایی برای ایجاد آن معنا در ذهن مخاطب، اراده استعمالی می‌گویند. ▫️ اراده جدی، مقابل اراده استعمالی می‌باشد و عبارت است از اراده متکلم به بیان هدف اصلی و مراد جدی کلام خود برای مخاطب، که امکان دارد همان مدلول استعمالی کلام و یا غیر آن باشد. ▪️ در جملات اخباری کنایی و در اوامر امتحانی، این دو اراده به روشنی از هم تفکیک می‌گردند: ▫️ ۱. در کنایات، مثل: «زید کثیر الرماد»، اراده استعمالی نسبت به لفظ «زید» و «لفظ» کثیر الرماد «این است که هر دو در معنای حقیقی استعمال شده‌اند، اما مراد جدی از آن‌ها، سخاوت زید است. ▪️ ۲. در اوامر امتحانی، مثل امر به ذبح اسماعیل علیه‌السّلام ، مراد استعمالی، ذبح اسماعیل است، اما مراد جدی، امتحان حضرت ابراهیم علیه‌السّلام است. 🆔 @doroos12