📚 شماره هفتم لوح پژوهشی مدرسه فقهی امیرالمؤمنین(علیه السلام) تحت عنوان «فرائد» منتشر شد. 📌این لوح که به صورت ماهیانه منتشر می شود، به دست نوشته های اساتید و طلاب مدرسه فقهی امیرالمومنین(ع) می پردازد. 📘ستون ها و عناوین مختلفی در این لوح مدنظر قرار گرفته است که در شماره هفتم خود، مطالبی با سه سرفصل اجتهاد در اسلام، توحید عوام و توحید خواص، و معرفی کتاب مسئله ترتب و نظریه خطاب قانونی ارائه شده است. 📖مطالب لوح شماره هفتم به شرح ذیل می باشد: 1️⃣ معرفی کتاب مسئله ترتب و نظریه خطاب قانونی اثر استاد آیت الله فرحانی مدرس درس خارج حوزه علمیه قم 2️⃣ اجتهاد در اسلام(بخش دوم) به قلم حجةالاسلام والمسلمین طاهر علیزاده؛ استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم 3️⃣ توحید عوام و توحید خواص به قلم حجةالاسلام والمسلمین سید فرید موالی زاده؛ استاد سطوح عالی حوزه علمیه قم 👈🏻علاقه مندان می توانند نسخه چاپ شده آن را جهت درج و‌ نصب در مدراس و اماکن علمی مختلف با مراجعه حضوری به معاونت پژوهش مدرسه تهیه نمایند. #فرائد @albayann

باتوجه به سوالات متعدد اعضای محترم درمورد نحوه تهیه کتاب "مساله ترتب ونظریه خطاب قانونی" به اطلاع سروران عزیز می‌رسانم که درکانال البیان جزئیات مربوطه درج شده شده است. @albayann

این رساله بخش دوم از سلسله مقالات پیرامون نسبت وجود وماهیت بعداز برهان اصالت وجود می باشد که به تبیین وبررسی دیدگاه پرچالش آیت الله فیاضی پرداخته است اهل فلسفه می دانند که استاد فیاضی دیدگاه بسیار خاص ومتفاوتی در تبیین نسبت وجود وماهیت دارد؛ دیدگاهی که زاویه زیادی با نگرش حکمایی نظیرصدرالدین شیرازی، ملاهادی سبزواری، علامه طباطبایی،آیت الله مصباح، آیت الله مطهری رحمت الله علیهم و آیت الله جوادی آملی حفظه الله دارد. مطالعه این رساله برای فهم دیدگاه مرحوم علامه در کتاب شریف نهایه و همچنین فهم دستگاه فکری تلامذه مرحوم علامه بسیارسودمند خواهد بود. https://eitaa.com/taher_alizadeh

در روزهای اخیر نسبت به فرمایشات مقام معظم رهبری تحلیل ها وآسیب شناسی های مختلفی مطرح شد لکن یک اشکال اصلی بنظرم همچنان در تحلیل ها وموضع گیری ها مغفول عنه است؛ این حقیر باتجربه نزدیک به هجده ساله حضورم در حوزه مقدس علمیه وتجربه چندین ساله تدریسم در سطوح مقدمات وعالی حوزه وتجربه چندین ساله ارتباط نزدیکم با بزرگان وبرجستگان حوزه علمیه وتجربه چندین ساله ارتباط نزدیکم با گروه های دغدغه مند این نهاد مقدس، یکی از عوامل اصلی عقب ماندگی مستمر حوزه علمیه نسبت به اهداف حداقلی و ضروری را_ با کمال احترام به بزرگان حوزه_ مدیریت حاشیه ای وضمنی این نهاد مقدس ازطرف شورای عالی ومدیریت حوزه علمیه می دانم. برطرف کردن عقب ماندگی های مستمر وانباشته این نهاد مقدس، نیاز به تمرکز وتفرغ برای مدیریت وسامان بخشی امور ووظایف سنگین محوله دارد. به عقیده حقیر این نکته، اساس وسنگ بنای همه اقدامات ایجابی یا سلبی بعدی است که تاکنون اتفاق نیفتاده است. جالب این که مقام معظم رهبری لااقل دوبار ضرورت این مهم را متذکر شده اند:

خوب، اینها مسائل مربوط به تحول بود. حالا من از شما سؤال بکنم: آیا این تحول پیچیده‌ی گسترده‌دامن و همه‌جانبه و ذواضلاع، بدون یک مدیریت منسجم امکانپذیر است؟ این همان چیزی است که ما چندین سال قبل از این در همین حوزه‌ی علمیه با کسانی که بعضی امروز جزو مراجع معظم هستند و آن روز در جامعه‌ی مدرسین بودند، بعضی از دنیا رفته‌اند - که رحمت و رضوان خدا بر آنها باد - مطرح کردیم و پذیرفتند. مدیریت و تدبیر حوزه به وسیله‌ی یک گروه متمرکزی که مورد تأیید مراجع و بزرگان باشند و در مسائل حوزه صاحب‌نظر باشند، یک چیز لازمی است، اجتناب‌ناپذیر است؛ بدون این نمیشود. این کار پیچیده‌ی مهمِ همه‌جانبه، بدون یک مدیریت قوی امکانپذیر نیست. بیانات در دیدارطلاب، فضلا واساتید حوزه علمیه قم۸۹/۷/۲۹

همانطور که در مسائل کشور چشم‌انداز بیست ساله تدوین شد، بیائید یک چشم انداز بیست ساله، ده ساله برای حوزه تشکیل بدهید. این کارِ شورای عالی حوزه‌ی علمیه است. خوب، کِی میتواند شورای عالی این کار را انجام بدهد؟ وقتی که افراد محترم شورای عالی برای این کار فرصت کافی بگذارند؛ متفرغ باشند؛ یعنی عضویت در شورای عالی حوزه یک شأنی در کنار شئون اصلی به عنوان شأن فرعی نباشد. خوب شما ببینید یک دانشگاه مدیریتش، یا فرض کنید که دستگاه سیاستگذارش چه جوری عمل میکنند؟ حوزه‌ی علمیه‌ی به این عظمت - حالا چه حوزه‌ی قم، چه حوزه‌ی مشهد، چه حوزه‌ی اصفهان - نمیتواند به صورت حاشیه‌ای اداره بشود. باید وقت بگذارند؛ این یک. ۸۶/۹/۸بیانات دردیدار طلاب وفضلا واساتید حوزه علمیه

این رساله به بررسی ماهیت قضایای حقیقیه وخارجیه وجانمایی آنها در علم اصول پرداخته است. این مبحث به جهت ارتباط وثیقی که با چندین مساله اصولی مانند متعلق اوامر ونواهی، مراتب حکم و مقام ثبوت وسقوط تکالیف دارد ازاهمیت بسیار بالایی درعلم اصول برخوردار است. رساله پیش رو پس از نقد وبررسی نظریات اعاظم اصولی حوزه نجف، به تبیین نظریه مختاربا تکیه براندیشه های اصولی حضرت امام پرداخته است. باشد که مورد قبول درگاه ربوبی قرارگیرد و برای اهل اصول سودمند واقع شود. https://eitaa.com/taher_alizadeh

السلام علی المحتسب الصابر السلام علی المظلوم بلاناصر السلام علی ساکن التربت الزاکیه السلام علی المغتسل بدم الجراح السلام علی المجرع بکاسات الرماح السلام علی المضام المستباح السلام علی من افتخر به جبرئیل

سخنی با اهل علم سخن گفتن از مطالبی که درادامه خواهد آمد نه در شان این حقیر است و نه برای این حقیر آسان؛ اما به امید اینکه بعضی از اهل ایمان را نصیبی از آن حاصل شود واین خود موجب رحمت ذات مقدس ربوبی وعنایت او (عزاسمه) در حق این گمگشته طریق انسانیت شود چند کلمه ای که ازبزرگان اهل معرفت آموخته ام را به اشتراک می گذارم. شاید بارها پیش آمده است که اعمال ورفتار وسخنانی ازخود، ازاهل علم وحتی شاید ازبرخی به ظاهر بزرگان اهل علم دیده وشنیده باشیم_چه درساحت های فردی وچه درساحت های اجتماعی_ که به جهت غیر الهی بودن آن رفتاریاسخن، حس تاسف سرتاپای وجودمان را گرفته است. گفتارها وکردارها وحتی افکار ونیات آلوده وغیرالهی ازمصدروذات غیرالهی صادرمی شوند واینجاست که مساله کمی پیچیده ومهم می شود. آری، براساس سخن بزرگان اهل معرفت، کنش های آلوده وغیرالهی انسان از نفس وجانی آلوده وغیرالهی نشات می گیرند که تا تصفیه جان صورت نگیرد اساسا نمی توان صدور فعلی الهی را متوقع بود(چه آن فعل جوانحی باشد یاجوارحی). یک مرتبه رقیق تر، وقتی سخن از الهی وغیرالهی بودن کنش های انسانی است، لزوما در کالبد اعمال نمی توان این لطیفه را سنجید. اتفاقا در بسیاری ازاوقات آلودگی و غیرالهی بودن در قالب کنش هایی به ظاهر شرعی و درقالب تکالیف فردی_اجتماعی پیاده می شود. حکایت فوق زمانی اهمیت مضاعف می یابد که بخواهیم درمورد علمای دین سخن بگوییم علمایی که برایند زندگی شان عبارت ازفراگیری علم دین وآموزش وترویج فرهنگ اسلامی می باشد. به شخصه دراین سالیان متمادی که در حوزه مقدس علوم دینی ودرمیان اهل علم نفس کشیده و زندگی کرده ام، بازارتوجه به نفس و حقیقت جان انسانی را بسیارکساددیدم؛ بازارمعرفت النفس و پرداختن به سرّ انسانی را بسیارکم رونق وبی رونق دیدم. در بهترین نگاه پرداختن به مسائل معرفت النفس و تعمیروتکمیل این ودیعه قدسی را درحد یک مساله ضمنی وفرعی بافضیلت یافتم که اگر باشد کمی بهتر است! انگار نه انگارکه حضرت حق(عزاسمه)درسعادت نامه انسانی فرمود"ماخلقت الجن والانس الا لیعبدون". انگارنه انگارسفرای الهی از سویی اززبان حضرت ربوبی (عزاسمه ) ندای"یابن آدم خلقت الاشیاء لاجلک وخلقتک لاجلی" سرداده اند و ازسویی"یا ایها الذین آمنوا علیکم انفسکم"؛ ازسویی فرموده اند"من عرف نفسه فقد عرف ربه" وازسوی دیگر فرموده اند"اعرفکم بنفسه اعرفکم بربه" انگارنه انگار که اصل واساس در سیر وسلوک توحیدی، معرفت نفس و تعمیرجان و گوهر آدمی است وبدون این مهم هر کاری کرده باشیم بیراهه وکج راهه رفته ایم. همه وهمه دروس حوزوی وعلوم اسلامی و فقه واصول و فرهنگ سازی وتمدن سازی و جامعه سازی و دولت سازی وحکومت سازی _که لازم هم هستند_ برای آن است که "انسان" انسان شود وبه جایی برسد که حضرت قدس ربوبی (عزاسمه) درحق او بفرماید "کنت سمعه الذی یسمع به وبصره الذی یبصربه ولسانه الذی ینطق به ویده التی یبطش بها.." https://eitaa.com/taher_alizadeh