💢اقسام گناه ✍علمای اسلام از قدیم گناهان را بر دو گونه تقسیم نموده اند: 1- گناهان کبیره (بزرگ ) 2- گناهان صغیره (کوچک ) این تقسیم بندی از #قرآن و روایات سرچشمه گرفته است ؛ در قرآن چنین می خوانیم : 💠ان تجتنبوا کبائر ماتنهون عنه نکفر عنکم سیئاتکم و ندخلکم مدخلا کریماً؛ 📚(#نساء/31) 🔸اگر از گناهان کبیره ای که از آن نهی شده اید، اجتناب کنید، گناهان کوچک شما را می پوشانیم وشما را در جایگاه خوبی وارد می سازیم. و در جای دیگر آمده است : 💠و وضعَ الکِتاب فَتریَ الُمجرمینَ مُشفِقینَ ممّا فیهِ و یقُولونَ یا ویلتنا ما لِهذا الکِتاب لایُغادِر صغیرة وَلا کَبیرةً الا اَحصاها؛ 📚(#کهف/49) 🔸و کتاب (نامه اعمال ) در آنجا گذارده شود، گنهکاران را می بینی که از آنچه در آن است ، ترسان و هراسناکند، و می‌گویند: ای وای بر ما، این چه کتابی است که هیچ عمل کوچک و بزرگی نیست ، مگر اینکه آن را شماره کرده است؟ و در آیه ای دیگر می خوانیم : 💠الّذین یَجتَنبون کبائِرَ الاِثم و الفَواحش الاّ اللَمَم انّ ربّک واسعُ المَغفرة ...؛ 📚(#نجم/32) 🔸(نیکوکاران ) کسانی هستند که از گناهان بزرگ و زشتی ها، جز گناهان کوچک پرهیز می کنند، بی گمان آمرزش پروردگارت وسیع است. و درباره ی بهشتیان می خوانیم : 💠و الَّذینَ یَجتَنِبُون کبائِر الاِثمِ و الْفَواحِش؛ 📚 (#شوری/37) 🔸(مواهب آخرت ، جاودانه است برای ) آنانکه از گناهان بزرگ و کارهای زشت پرهیز می کنند. و درباره ی مغفرت الهی می خوانیم : 💠انّ اللهّ لایَغفر اَن یُشرکَ به و یَغفِر ما دونَ ذلک لِمن یشاَّء و من یُشرک بِاللّه فَقد اِفتَری اِثما عَظیما؛ 📚(#نساء/48) 🔸خداوند (هرگز) شرک را نمی بخشد و پایین تر از آن را برای هرکس بخواهد (و شایستگی داشته باشد) می بخشد و آن کس که برای خدا شریکی قایل گردد، گناه بزرگی انجام داده است. 🔅از این آیات به روشنی استفاده می‌شود، که گناهان، دو گونه اند: کبیره و صغیره و همچنین استفاده می شود بعضی از گناهان، بدون توبه حقیقی بخشودنی نیست، ولی بعضی از آنها بخشودنی است. 📚کتاب گناه شناسی، محسن قرائتی، ص 27 @taheriane

❇️قاری: استاد محمود رمضان 🔰آدرس: سوره مبارکه #نجم 🎵مقام‌: کرد وَالنَّجْمِ إِذَا هَوَىٰ ﴿١﴾ سوگند به ستاره هنگامی که [برای غروب کردن در کرانه افق] افتد؛ مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمْ وَمَا غَوَىٰ ﴿٢﴾ که هرگز دوست شما از راه راست منحرف نشده، و [در ایمان و اعتقادش از راه راست] خطا نرفته؛ …. وَمَا يَنْطِقُ عَنِ الْهَوَىٰ ﴿٣﴾ و از روی هوا و هوس سخن نمی گوید. إِنْ هُوَ إِلَّا وَحْيٌ يُوحَىٰ ﴿٤﴾ گفتار او چیزی جز وحی که به او نازل می شود، نیست. عَلَّمَهُ شَدِيدُ الْقُوَىٰ ﴿٥﴾ [فرشته] بسیار نیرومند به او تعلیم داده است. ذُو مِرَّةٍ فَاسْتَوَىٰ ﴿٦﴾ [همان که] دارای درایت و توانمندی شگفتی است، پس [به آنچه که مأمور انجامش می باشد] مسلط و چیره است. وَهُوَ بِالْأُفُقِ الْأَعْلَىٰ ﴿٧﴾ در حالی که در افق اعلا بود. ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ ﴿٨﴾ سپس نزدیک رفت و نزدیک تر شد فَكَانَ قَابَ قَوْسَيْنِ أَوْ أَدْنَىٰ ﴿٩﴾ پس [فاصله اش با پیامبر] به اندازه فاصله دو کمان گشت یا نزدیک تر شد. فَأَوْحَىٰ إِلَىٰ عَبْدِهِ مَا أَوْحَىٰ ﴿١٠﴾ آن گاه به بنده اش آنچه را باید وحی می کرد، وحی کرد. مَا كَذَبَ الْفُؤَادُ مَا رَأَىٰ ﴿١١﴾ آنچه را دل [پیامبر] دید [به پیامبر] دروغ نگفت [تا او را درباره حقیقت فرشته وحی به وهم و خیال اندازد، بلکه به حضور و شهودش یقین کامل داشت.] أَفَتُمَارُونَهُ عَلَىٰ مَا يَرَىٰ ﴿١٢﴾ آیا در آنچه [به حقیقت] می بینید با او به سختی مجادله و ستیزه می کنید؟ #قرآن https://eitaa.com/taheriane