🔴خائن ترین جریان تاریخ سیاسی ایران ✍غربزده ها ایران را طالبانی نشان می‌دهند #دانشطلب 🔹برنامه اصلاحطلبان طالبانی نشان دادن ایران است. هر چقدر آمریکا وحشی‌تر شود تلاش این‌ها برای نمایش دادن خفقان و سرکوب در ایران تندتر خواهد شد. اصلاحطلبان توحش آمریکا را تقلیل می‌دهند و با این کار برای وحدت اجتماعی مانع می‌تراشند. آیا می‌شود با کسی که دستانش به جنایت آلوده است وحدت کرد؟ طبیعتا خیر، پس با بهانه کردن ربنا و کنسرت و استادیوم و کافه و غیره فاجعه درست می‌کنند. 🔹اصلاحطلبان به طور عادی دو بدِ مشابه می‌سازند تا خودشان را بین‌شان مظلوم نشان بدهند. اگر ترامپ مرزهای تهدید را جابجا کند باز هم چیزی از داخل پیدا خواهند کرد تا آن را هم‌ارزِ تحریم و تهدیدهای آمریکا قرار بدهند. «تندروهای دو طرف» بهترین عبارتی است که ذهنیت اصلاحطلبان درباره رقیب داخلی را برملا می‌کند. معنی اعتدال برای آن‌ها قرار دادن خودشان در کانون حقانیت و یکی کردن مخالفان است. 🔹جمع بستن مخالفان خلأ شرافت در اصلاحطلبان را به خوبی ثابت کرد. عده‌ای از منتقدین با برجام مخالف بودند چون به نظرشان به نابودی هسته‌ای کمک می‌کرد، از آن طرف اسرائیل مخالفت بود چون انتظار داشت صنعت هسته‌ای به طور کامل نابود شود، اصلاحطلب‌ها اما مدعی شدند این دو همسو هستند! تعبیر «همسویی» برای کشمکشی با ۱۸۰ درجه اختلاف به درستی معنای «بی همه چیز»ی را نشان داد. 🔹پیش از برجام اصلاحطلبان با اسرائیل و آمریکا «در جهت واحد» علیه دولت قبل همدست شدند، حتی از تحریم و‌ جهش دلار هم خوشحال بودند و آن را به عملکرد دولت قبل ربط می‌دادند (نه اوباما). سیاه و خفت‌بار نشان دادن اوضاع اجتماعی هم برنامه ثابتشان است، تا ایران را نیازمند نجات تصویر کنند. همین تلاش‌ها برای امثال نتانیاهو خوراک‌ می‌سازد تا پوشیدن شلوار جین در ایران را هم ممنوع بدانند.‌ 🔹آزادی‌های اجتماعی بسیار بیشتر از گذشته شده و شرایط امروز حتی قابل مقایسه با دولت خاتمی هم نیست (از دولت موسوی در دهه شصت سخن نگوییم بهتر است). با این حال واقعیت هیچ ارزشی ندارد، تصویری که از رسانه مخابره می‌شود مهم است. اصلاحطلبان چهره‌ای بدتر از عربستان و کره شمالی از ایران ساخته‌اند و با هر تغییری در این کشورها چماق سرزنش و الگوسازی(!) را برای ایران بلند می‌کنند. 🔹بهترین توجیه برای دخالت غربی‌ها ساختن تصویری از ایران است که گویی طالبان بر آن حکومت می‌کنند، جایی که زنان و اقلیت‌ها فرصتی برای تنفس ندارند و هر چیز که غربی باشد سرکوب می‌شود. عملکرد اصلاحطلبان قالبی و ثابت است و اگر فحشا هم آزاد شود باز دستاویزی برای نمایش خفقان پیدا خواهند کرد. بهانه‌هایی هم که امروز به آن متوسل می‌شوند همه از دم مسخره یا شکم‌سیری هستند. 🔹برای فروپاشی باید اولویت‌ها تغییر کنند، در حالی که فشار اقتصادی رو به افزایش گذاشته و شاهد اعتراض، اعتصاب و شورش‌های پراکنده هستیم اصلاحطلبان همچنان مسائل طبقه مرفه و تازه به دوران رسیده را پررنگ می‌کنند. عجیب نیست که صدا و سیما و رسانه‌های نظام هجمه‌ای به این جریان ندارند چرا که رئیس خود دولت هم تصویری طالبانی از رقبای خود داده است. گازانبر و دیوار کشیدن و... را به یاد بیاورید. 🔹دوم خرداد آغاز دوپاره‌سازی و بحران در سیاست ایران بود، شروع جریانی که دشمن خارجی را انکار و رقیب داخلی را جای دشمن می‌گذارد، روزی که تفرقه دستور کار شد و ورشکستگی سیاسی کلید خورد. دیگر در فجایعی مانند زلزله هم وحدت ملی شکل نمی‌گیرد و بی‌درنگ «تخم لق» دروغ و نزاع را می‌کارند. نزاع اصلی حاکمیت برای ماندن با آمریکا نیست، با کسانی است که مطابق میل آمریکا عمل می‌کنند. ✅ سیاسیون و جنگ نرم eitaa.com/siasion598 ایتا Sapp.ir/siasion598 سروش

🔴 به ترکیه شبیه نشدیم، خسارت این بود #دانشطلب 🔸 در افتتاحیه جشنواره فجر خواستند از پرویز شیخ‌طادی تجلیل کنند اما اتفاقِ متفاوتی رخ داد. در موقعیتی نمایشی پشت به مسئولین و‌ رو به جمعیت آنها را خطاب قرار داد، گفت برای وزیر کراوات هدیه آورده‌ام چون قبلا مُد بود و کارمندان دولت همه می‌زدند. برای سال‌های پس از انقلاب مرثیه خواند که حذف کراوات چقدر خسارت زد، از برخورد با ویدئو و ماهواره گفت که چقدر خسارت زد و آخر سر یک روسری از جیبش بیرون آورد که اینقدر خسارت نزنید! 🔹 در تلاقی کراوات و روسری طنزی نهفته که حتما به فکر شیخ‌طادی نرسیده. آنجا که سرکوب نیست، لباسِ رسمی مردها باید تا زیر یقه پوشیده باشد و به گردن هم گره بزنند اما زن‌ها تنگ و کوتاه می‌پوشند. اگر کراوات قانون می‌شد آیا هموطنانِ ناراضی از اجبار، بدشان می‌آمد؟ شلوغ می‌کردند و شر و خونریزی راه می‌انداختند؟ طبیعتا خیر، اما یک تکه شال آن هم ناقص برایشان مسئله شده در حد مرگ و زندگی! چرا؟ چون آن ایرانی است این عربی؟! 🔸 مسئولین دست‌شان را در عسل کردند و در دهانِ شیخ‌طادی گذاشتند اما او دست‌شان را گاز گرفت. کراوات دادن به وزیر انقلابی مثل این است که به یک روحانی گردنبندِ صلیب هدیه بدهید، معنایی جز توهین دارد؟ شاید بگویند اصلا متوجه نشده و فقط خواسته نمایش بازی کند که من با اینها نیستم، اما موقعیتی که انتخاب کرده چطور؟ می‌شود فرض کرد یک کارگردان نفهمد فرصت‌طلبی روی صحنه و سرکوفت زدن رو به تماشاچی چه معنایی دارد؟ 🔹 با گزک‌گیری در طرف مقابل باید بگوییم به سر تا پای دولتی‌ها نجاست زد و اگر چنین هدفی داشته موفق شده. برای بنده آنجایی جالب بود که به دغدغه اخلاقی و دینی تظاهر کرد و گفت: «بابا این چهره حزب‌اللهی نیست، چهره بچه مسلمان این نیست، این اخلاق پیامبری نیست». به هیچ وجه نمی‌توانم فرض کنم کسی نگرانِ اخلاق باشد اما خودش را در موقعیت رودست زدن و نمک‌نشناسی و دیگران را در وضعیت شرمساری و پشیمانی از لطف قرار بدهد. 🔸 شیخ‌طادی «خسارت» را زیاد تکرار کرد و کسی آنجا نمی‌توانست به رویش بیاورد که خسارتِ سیاست‌ها شبیه نشدن به ترکیه بوده، که ناموس هنوز ارزش مانده، که خیابان‌هایمان شبیه آنتالیا و پاتایا نشد، که سینمای پیش از انقلاب به گور رفت، که جشن هنر شیراز ادامه پیدا نکرد، که اگر ویدیو و ماهواره و اینترنت محدود و مدیریت نمی‌شد (هر چند پر اشکال) انقلابی نمی‌ماند تا تو نگران چهره‌اش شوی. خسارتش این است که از شماها تقدیر می‌کنند. 🔹 این تلاش برای لجن زدن به سابقه انقلاب، در جشنواره فجر، در شب افتتاحیه، آنهم از طرف کسی که برایش بزرگداشت گرفتند درس خوبی برای مسئولین بود. مردم لنگِ زندگی عادی‌شان هستند و خطر جنگ تا بیخ گوش‌شان آمده اما سینمایی‌ها به شرارتِ سال گذشته چسبیده‌اند و همان خطی که علینژاد و رسانه‌های ضدایرانی به اقلیت القا کردند را ادامه می‌دهند. برخلاف شماری از موارد گذشته این درس بسیار صریح و رکیک بود و جایی برای تردید باقی نگذاشت. 🔸 قاطبه مردم نه تنها سینما برایشان مهم نیست که از طبقه زیاده‌خواهی که حتی تن به مالیات نمی‌دهند و در بدترین فشارها اکثریت را تنها می‌گذارند شاکی‌ هستند. انقلاب با سینما پیروز نشد که از دست دادن سینما برایش فاجعه باشد، نگرانی مسئولین در کم‌ شدن رونق یا فاصله گرفتن سینمایی‌ها واقعا بچه‌گانه است. اگر بودجه‌ها را کاهش و حمایت از سینما را به حداقل برسانید آنکه ضرر خواهد کرد نه مردم خواهند بود نه نظام. خودتان را ذلیلِ اینها نکنید. 🇮🇷تحلیل سیاسی و جنگ نرم ✍@tahlile_siasi ✍@tahlile_siasi

📝 پول می‌دهیم تا فقیرتر شویم #دانشطلب 🔸 استاد اقتصادی را فرض کنید که از دولت حقوق می‌گیرد تا به دانشجویان یاد بدهد دولت نباید در هیچ جا دخالت کند. آیا این پدیده زوال معنا را به رخ نمی‌کشد؟ دانشجویی را فرض کنید که با امکاناتی که خانواده ثروتمندش برایش فراهم آوردند در کنکور قبول شده و حالا دولت خرج تحصیلش را می‌دهد. بی‌معنایی و نقضِ غرض نیست؟ چرا این پدیده‌ها برای ما عادی شده؟ 🔹 داستان به موارد اینچنینی ختم نمی‌شود. مدیر سیاسی را فرض کنید که از دل مردم آمده اما گرایش اشرافی پیدا کرده. همه‌مان پولِ تحصیل امثال جهانگیری از محروم‌ترین مناطق ایران را داده‌ایم تا بر کشور سوار شوند و به طبقه برخوردار خدمت کنند. یا پزشکی را فرض کنید که بیماران را می‌چاپد و مالیات نمی‌دهد، تفاوتی دارد که در کودکی فقیر بوده یا در پرِ قو بزرگ شده؟ 🔸 بسیاری از دفاعیه‌ها از آموزشِ دولتی فریبنده‌اند. جابجایی طبقاتی وقتی اندک باشد و تسلطِ اقلیت بر اکثریت را برهم نزند ارزشِ اجتماعی ندارد. آموزش دولتی در سطوح عالی به شرطی قابل توجیه است که به عدالت کمک برساند نه اینکه طبقه زیاده‌خواه را تقویت کند. وقتی الگوی تحصیل با وام و بازپرداخت پس از درآمدِ مکفی وجود دارد، چرا آموزش دولتی در شرایط سابق مانده؟ 🔹 روشن است که دولت باید در گرایش‌‌ها و جهت‌هایی خرج کند که خودش یا منافع اکثریت را زیر سوال نبرد. سال‌ها است بودجه در دانشگاهِ دولتی هزینه می‌شود تا کارشناسانی ضددولت، طرفدار اقتصاد آزاد و از این قسم بیرون بیایند. از جانب توده و با زبان صریح یعنی: پول می‌دهیم تا زیر دستِ نخبه‌های بازارپرست بیشتر جان بکنیم و هر روز فقیرتر از دیروز شویم. 🔸 مهاجرت هم این بی‌معنایی را آشکار کرده. مردم پول می‌دهند تا عده‌ای رایگان درس بخوانند و برای کانادا کار کنند، یا کارمند انگلیس و آمریکا شوند و برای پیشرفت آنها زحمت بکشند، حتی در پروژه‌های ضد ایرانی همکاری کنند و به تحریم و بدبخت‌تر کردن خودمان یاری برسانند. سال‌ها این رویه برقرار بوده و به تازگی تصمیم گرفتند هزینه آزادی مدرک را تا حدی واقعی کنند. 🔹 عقلانیت جمعی ما پیش‌تر با پرداخت ارز دانشجویی و مسافرتی (حتی به مسافرت‌های تفریحی که ارزش‌های گسست مثل مصرف، خوشگذرانی و ولنگاری را دامن می‌زنند) زیر سوال رفته و مخارج دانشگاه، در حالی که کشور زیر فشار تحریم کمر خم کرده فقط امر اثبات شده را پررنگ‌تر می‌کند. پیدا است با چه رویکردی باید درباره هوش و درایت خودمان سخن بگوییم. ✍مکشوفات 🇮🇷تحلیل سیاسی و جنگ نرم ✍@tahlile_siasi ✍@tahlile_siasi

سنت ما، پادشاهی است نه علوی #دانشطلب اصطلاحا به راست‌های بازاری می‌گوییم سنتی، اما اینها سنت را هم شرحه شرحه می‌کنند. خودشان در کتاب‌ها نوشته‌اند امیرالمومنین شلاق به دست در بازار می‌گشت و از گران‌فروشی و ربا و احتکار نهی می‌کرد اما حالا مرتب پژواک می‌دهند که همه چیز را باید به رقابت واگذار کنیم! از سنت فقط آزادی معاملاتش را می‌بینند. دخالت با قاعده لاضرر، نهی از منکر حکومتی، عدالتخواهی با جلوگیری از تداول و تکاثر، تکالیف قدرت نسبت به ضعفا و... را به حاشیه می‌فرستند. سنت‌ اینها سنت پادشاهی است نه علوی. فقه در دوره سلاطین را ملاک می‌گیرند نه در حکومت معصوم. این تفاوت شبیه همان سوء تفاهمی است که با نگاه به الفاظ سنی و شیعه پدید می‌آید‌. گروهی که به واقع پاسدار سنتِ رسول خدا هستند و آن را بی‌کم و کاست می‌خواهند شیعیان امیرالمومنین‌اند، نه گروه‌های رقیب. اهل‌سنتِ اصطلاحی، بیشتر سنت ابوبکر و عمر را ارج می‌نهند تا سنت نبوی. 🇮🇷تحلیل سیاسی و جنگ نرم ✍@tahlile_siasi ✍@tahlile_siasi