#محتوای_محرمی / روز اول آشنایی بیشتر با حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام / قسمت اول موضوع: سخنان پیامبرصلی الله علیه وآله در مورد عقیل و مسلم علیه السلام پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله علاقه فراوانی به عقیل داشت و همواره به او احترام می گذاشت. گاه که نزد پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله می آمد، آن حضرت ضمن احترام به او می فرمود: "آفرین بر تو باد ای ابا یزید! چگونه ای؟" پاسخ می گفت: "پروردگار تو را به خیر و سلامتی دارد ای ابا القاسم! خوب هستم." (27) روزی امیر المؤمنین علیه السلام از پیامبر اکرم صلی الله علیه وآله پرسید: "یَا رَسُولَ اللَّهِ اِنَّکَ لَتُحِبُّ عَقِیلاً قَالَ اِی وَ اللَّهِ اِنِّی لَاُحِبُّهُ حُبَّتَیْنِ حُبّاً لَهُ وَ حُبّاً لِحُبِ اَبِی طَالِبٍ لَهُ وَ اِنَّ وَلَدَهُ لَمَقْتُولٌ فِی مَحَبَّةِ وَلَدِکَ فَتَدْمَعُ عَلَیْهِ عُیُونُ الْمُؤْمِنِینَ وَ تُصَلِّی عَلَیْهِ الْمَلَائِکَةُ الْمُقَرَّبُونَ؛(28) ای رسول خدا! آیا عقیل را دوست می داری؟ پیامبرصلی الله علیه وآله در پاسخ فرمود: آری! به خدا قسم او را به دو جهت دوست می دارم: یکی به خاطر خودش و دیگری به خاطر محبّت ابو طالب نسبت به او. [سپس در آینده روشنِ فرزند برومند او مسلم علیه السلام نگریست و فرمود]: و به تحقیق که فرزندش در راه محبت و دوستی فرزند تو کشته می شود پس اشک دیده مؤمنان بر او فرو می ریزد و فرشتگان مقرب [درگاه پروردگار] بر او درود می فرستند." سپس اشک از چشمان مبارکش جاری شد، آن قدر که بر سینه اش فرو چکید. آن گاه دست به سوی آسمان بلند کرد و چنین گفت: "إِلَی اللَّهِ أَشْکُو مَا تَلْقَی عِتْرَتِی مِنْ بَعْدِی؛((29) از آنچه پس از من بر سر خاندانم می آید، به خدا شکایت می آورم!" منابع: 27. ذخائر العقبی، ص 222. 28. الامالی، محمد بن علی بن الحسین بابویه القمی الشیخ الصدوق، بیروت، دار الاعلمی للمطبوعات، بی تا، ص 111؛ بحار الانوار، علامه مجلسی، ج 22، ص 228؛ قاموس الرجال، محمد تقی التستری، قم، مؤسسة النشر الاسلامی، 1422 ق، ج 10، ص 66؛ ذخائر العقبی، ص 222؛ نکت الهیمان، ص 200؛ شرح نهج البلاغة ابن ابی الحدید، ج 5، ص 177؛ الشهید مسلم بن عقیل علیه السلام، ص 38 (با اندکی تفاوت) 29. همان. #مسلم_بن_عقیل 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.com

#محتوای_محرمی / روز اول آشنایی بیشتر با حضرت مسلم بن عقیل علیه السلام / قسمت دوم موضوع: مأموریت و ملاک موفقیت مسلم بن عقیل 1.. برآورد دقیق؛ گزارش سریع مأموریت اصلی مسلم بن عقیل، برآورد دقیق شرایط حضور امام در کوفه و تطبیق آمادگی مردم با آن چه در نامه ها آورده اند بود؛ چنان که امام حسین علیه السلام در پاسخ نامه کوفیان مأموریت مسلم بن عقیل را نیز به آنان یادآور می شود و می فرمایند: «وَ أَمَرتُه أَن یَکتُبَ إلیَّ بِحالِکُم وَ أَمرِکُم وَ رَأیِکُم فَإِن کَتَبَ إِلَیَّ: أنَّه قَد أجمَعَ رأیَ مَلِئِکُم، وَ ذَوِی الفَضلَ وَ الحِجى مِنکُم، عَلى مِثلِ ما قَدِمَت عَلیَّ بِه رُسُلُکُم، وَ قَرَأتُ فِی کُتُبِکُم، أَقدَمُ عَلَیکُم وَشیکاً، إن شاءَ اللّه‏؛ [5] و او را مأمور کردم که از حال شما و از کار و نظرتان به من گزارش دهد. اگر به من چنین خبر دهد که رأی بزرگان و صاحبان فضل و خرد شما، همانند چیزی است که قاصدانتان گفتند و در نامه هایتان نوشته شده است، به خواست خدا به زودی به سویتان خواهم آمد.» 2.. انجام هوشمندانه و دقیق مأموریت انجام چنین مأموریت مهم و حساسی نیازمند رعایت جوانب احتیاط، ورود مخفیانه به کوفه، استقرار در امن ترین مکان، رساندن دقیق پیام امام حسین علیه السلام به کوفیان، آگاهی از شمار بیعت کنندگان، تحلیل دقیق شرایط لحظه و بالأخره، گزارش مطمئن و سریع به امام علیه السلام بود و مسلم بن عقیل همه این موارد را محقق کرد. ایشان، برای رعایت جوانب احتیاط، به جای این که مستقیماً از مکه به سوی کوفه رهسپار شوند ابتدا به مدینه رفته و از آن جا با استفاده از دو راه بلد از بیراهه به سوی کوفه عازم شدند [6] و در کوفه، در خانه مطمئن ترین افراد ساکن شدند و با ابلاغ رسا و تأثیرگذار پیام امام حسین علیه السلام، جمع چندین هزار نفری را آماده بیعت با آن حضرت یافتند و پس از مطمئن شدن از شرایط، گزارش آن و دعوت آن حضرت به حضور در کوفه را به انجام رساندند. پس از این بود که وقایع ناگهانی و غیرمنتظره ای، شرایط ادامه قیام را دگرگون کرد و تقدیر الهی به گونه دیگری رقم خورد؛ چنان که امام حسین علیه السلام نیز هنگام ابلاغ مأموریت به مسلم بن عقیل با ظرافت هر چه تمام تر به همین نکته اشاره کرده و فرمودند: «وَ سَیَقْضِی اللَّهُ مِنْ أَمْرِکَ ما یُحِبُّ وَ یَرْضى، وَ أَنَا أَرْجُو أَنْ أَکُونَ أَنَا وَ أَنْتَ فی دَرَجَةِ الشُّهَداءِ؛ [7] خداوند هر آنچه را که مورد رضا و علاقه اوست برای تو مقدّر خواهد کرد و من امیدوارم که با تو در مرتبه شهدا قرار گیریم، پس بر تقدیر پروردگار خشنود باش.» منابع: [5] ابو مخنف کوفى، لوط بن یحیى‏؛ وقعة الطف، ص: 96. [6] اخطب خوارزم، موفق بن احمد؛ مقتل الحسین علیه السلام، ناشر: أنوار الهدی قم، 1381 ه.ش، ج 1، ص 285. [7] ابن اعثم‏؛ الفتوح‏، ج 5، ص31. #روز_اول_محرم #مسلم_بن_عقیل 🌼 @nedaye_tahzib 🍀 tahzib-howzeh.com

#محتوای_محرمی / روز دوم موضوع: ورود کاروان حسینی به کربلا به نظر بسیاری از مورخین، کاروان امام حسین علیه السلام در روز دوم محرم وارد کربلا شدند. البته ورود ایشان به کربلا با پیشنهادهایی نیز همراه بود مثل این که زهیر بن قین به حضرت پیشنهاد می کند که در روستایی به نام «عقر» که در همان نزدیکی بود مستقر شوند که حضرت نمی پذیرند و می فرمایند: «اللهُمَّ اِنّى اَعُوذُ بِکَ مِنَ العَقر؛ [1] خدایا از نکبت به تو پناه می برم.» حضرت به محض ورود به کربلا، رو به اصحاب خود، فرمودند: «النَّاسُ عَبِیدُ الدُّنْیَا وَ الدِّینُ لَعِقٌ عَلَى أَلْسِنَتِهِمْ یَحُوطُونَهُ مَا دَرَّتْ مَعَایِشُهُمْ فَإِذَا مُحِّصُوا بِالْبَلَاءِ قَلَّ الدَّیَّانُونَ؛ [2] مردم بنده دنیا هستند و دین لقلقه زبان آنهاست با دین مدارا مى ‏کنند تا آنجا که معیشت آنان اقتضاء مى ‏کند و هنگامى که دچار بلاء شوند دینداران بسیارى کم هستند.» این جملات، گویای علت وقوع امام در بزنگاه کربلاست. یعنی، اگر نگاه دنیاپرستانه مردم نبود، چنین سرنوشتی برای امام و حجت الهی رقم نمی خورد. منابع: [1]تاریخ ‏الطبری،ج‏5،ص:409. [2] مجلسى، محمد باقر بن محمد تقى، بحار الأنوار (ط - بیروت) - بیروت، چاپ: دوم، 1403 ق، ج‏44 ؛ ص383. #ندای_تهذیب #روز_دوم_محرم 🌹 @nedaye_tahzib ☘️ tahzib-howzeh.com

#محتوای_محرمی / روز دوم موضوع: درس های مهم تربیتی از ورود کاروان حسینی به کربلا به نظر می رسد، مهم ترین درسی که از واقعه ورود کاروان حسینی برای ارادتمندان به آن حضرت وجود دارد، تحلیل چگونگی روبرو شدن با بلایا و آزمون های سخت الهی است. امام حسین علیه السلام در عمر مبارک خود، آزمون های بزرگی را پشت سر گذارده اند ولی بی تردید هیچ کدام از آنها قابل مقایسه با آزمون کربلا نیستند. تحلیل چگونگی ورود به کربلا و روبرو شدن با زمان و مکان این آزمون سخت و مصیبت عظیم، ارزشمندترین توشه ای است که می توان از روز دوم محرم به غنیمت برد. بر این اساس، درس های مهمی از ورود کاروان حسینی به کربلا قابل استفاده است که به برخی از آن ها اشاره می کنیم: 1.. گوش به زنگ امتحان قرآن کریم، اصل وجود آزمون هایی برای تعیین معیار ایمان افراد را حقیقتی غیر قابل تردید دانسته و می فرماید: «أَ حَسِبَ النَّاسُ أَنْ یُتْرَکُوا أَنْ یَقُولُوا آمَنَّا وَ هُمْ لا یُفْتَنُون‏؛ [3] آیا مردم پنداشتند که تا گفتند ایمان آوردیم رها مى ‏شوند و مورد آزمایش قرار نمى‏ گیرند.» با توجه به این آیه شریفه، همه ما باید هر لحظه، منتظر آزمون های الهی باشیم و این که، شاید بزرگ ترین آزمون زندگی مان همین یک ساعت بعد باشد. همین منتظر آزمون بودن، تأثیر زیادی بر بقیه ماجرا داشته و غلبه بر سختی های امتحان را آسان می کند. چرا که بسیاری از افراد، هنگام روبرو شدن با آزمونی که اصلاً انتظارش را نداشتند به ناگاه از خود و خدای خود می پرسند که: چرا من؟ چرا الآن؟ در حالی که اگر از قبل، ذهنشان را آماده کرده باشند به راحتی آن را قبول کرده و به سرعت به استقبال سختی های آن و تلاش برای موفقیت در آن می روند. با این که امام حسین علیه السلام قرار نبود این گونه مورد استقبال قرار گیرد و خود، خانواده و یاران اندکش را در بیابانی تحت محاصره دشمن ببیند اما آمادگی همیشگی حضرت برای استقبال از آزمون های رنگارنگ الهی باعث شد به راحتی شرایط به وجود آمده را بپذیرد و دستور به استقرار در کربلا بدهد؛ و البته مؤمن باید اینچنین باشد و آمادگی همیشگی برای بندگی کردن را از امامش حسین بن علی علیهما السلام بیاموزد. 2.. باز هم دعا؛ باز هم آرامش ایشان پس از اطمینان از نام سرزمین، فوراً با مددخواهی از خدای متعال به استقبال این آزمون خطیر رفتند و با زبان دعا، دیگران را نیز از ماجرایی که در حال وقوع است با خبر کردند. فرمودند: «اللَّهُمَّ إِنِّی أَعُوذُ بِکَ مِنَ الْکَرْبِ وَ الْبَلَاءِ؛ [4] خدایا من از سختی و بلا به تو پناه می برم.» پس، شروع با دعا و کمک خواستن از خدا، درس مهم دیگری هنگام مواجهه با مصیبت هاست. دعا و راز و نیاز با خدای متعال و سخن گفتن از ضعف و ناتوانی خود در پیشگاه الهی، ضربه هولناک و ناگهانی قرار گرفتن انسان در یک امتحان سخت را قابل تحمل کرده و موجب بازیابی روانی انسان جهت اتخاذ تصمیم و عکس العمل صحیح می شود. 3.. باز هم پای اخلاق در میان است امتحان، هر اندازه هم که سخت باشد، رعایت اخلاق در آن نقش اساسی در نمره نهایی دارد. سختی آزمون الهی نمی تواند دلیلی برای کم گذاشتن از پیمانه اخلاق و جوانمردی شود؛ چنان که وقتی هنوز جز لشکر حر، لشکری از دشمن به کربلا نرسیده بود، زهیر ضمن اشاره به اضافه شدن بر تعداد لشکریان دشمن در روزهای پیش رو، به امام حسین علیه السلام پیشنهاد داد که تا تعداد افراد دشمن بیشتر از این نشده مبارزه را آغاز کنند ولی حضرت فرمودند: "ما کُنتُ لَأَبدَأَهُم بِالقِتالِ‏؛ [5] من آغازگر جنگ نخواهم بود". این، یعنی هدف حضرت پیروزی در همه عرصه ها ازجمله عرصه اخلاق است. *با اقتباس از مقاله: درس های تأمل برانگیز تربیتی ورود امام حسین به کربلا / محسن رفیعی وردنجانی منابع: [3] سوره عنکبوت، آیه 2. [4] ابن طاووس، على بن موسى، اللهوف على قتلى الطفوف / ترجمه فهرى - تهران، چاپ: اول، 1348ش، ص81. [6] تاریخ ‏الطبری،ج‏5،ص:409. #ندای_تهذیب #روز_دوم_محرم 🌹 @nedaye_tahzib ☘️ tahzib-howzeh.com