فرازی از وصیت نامه امام خمینی (4): و هرچه این بنیان کج به جلو آمد کجی ها و انحراف ها افزون شد تا آنجا که #قرآن_کریم را -که برای رشد جهانیان و #نقطه_جمع همه مسلمانان بلکه عائله بشری، ازمقام شامخ احدیت به کشف تام محمدی (ص) تنزل کرد که بشریت را به آنچه باید برسند،‌ برساند و این ولیده «علم الاسماء» را از شرّ شیاطین و طاغوتها رها سازد و جهان را به قسط وعدل رساند و حکومت را به دست اولیاء الله، معصومین (ع) بسپارد تا آنان به هر که صلاح بشریت است بسپارند - چنان از صحنه خارج نمودند که گویی نقشی برای هدایت ندارد و کار به جایی رسید که نقش قرآن به دست حکومتهای جائر و #آخوندهای_خبیثِ بدتر از طاغوتیان وسیله‌ای برای اقامه جور و فساد و #توجیه_ستمگران و معاندان حق تعالی شد. و مع‌الأسف به دست #دشمنان_توطئه_گر و #دوستان_جاهل، قرآن این کتاب سرنوشت ساز، نقشی جز در #گورستانها و #مجالس_مردگان نداشت و ندارد و آنکه باید وسیله جمع مسلمانان و بشریت و #کتاب_زندگی آنان باشد، #وسیله_تفرقه و اختلاف گردید و یا به کلی از صحنه خارج شد، که دیدیم اگر کسی دم از #حکومت_اسلامی برمی‌آورد و از سیاست، که نقش بزرگ اسلام و رسول بزرگوار (ص) و قرآن و سنت مشحون آن است، سخن می‌گفت گویی بزرگترین معصیت را مرتکب شده؛ و کلمه « #آخوند_سیاسی » موازن با #آخوند_بی_دین شده بود و اکنون نیز هست. #وصیت_نامه_امام