🥀غربت امام زمان🥀 ◀️جایگاه امام زمان در زندگی ما 🔺از وقتی که مسجدالنبی ساخته شد، پیامبر اکرم در موقع ایراد خطبه و سخن رانی (مخصوصا روزهای جمعه) برای مسلمانان، بر تنه ی درخت خرمایی که در صحن مسجد باقی مانده بود تکیه می دادند؛ منتها وقتی جمعیت زیاد شد، اصحاب پیشنهاد کردند که منبری برای رسول خدا ساخته شود تا همگان، به آسانی بتوانند پیشوای مهربان خود را ببینند. پیامبر نیز اجازه فرمودند؛ منبری از چوب با دو پله و یک عرشه ساخته شد. 🔺اولین جمعه ای که پیش آمد، رسول اکرم جمعیت را شکافتند و با پشت سر گذاشتن آن ستون نخل، به طرف منبر رهسپار شدند. همین که بر عرشه ی منبر قرار گرفتند، یکباره صدای ناله ی ستون خشکیده همانند زنی فرزند مرده بلند شد. با ناله ی ستون، صدای جمعیت نیز به گریه و ناله برخاست. رسول خدا از منبر به زیر آمدند؛ ستون را در بغل گرفتند و دست مبارک را بر آن کشیدند و فرمودند: «آرام باش!». سپس به طرف منبر برگشته خطاب به مردم فرمودند: «ای مردم! این چوب خشک نسبت به رسول خدا اظهار علاقه و اشتیاق می کند و از دوری وی محزون میگردد؛ ولی برخی از مردمان باکشان نیست که به من نزدیک شوند یا از من دور گردند! اگر من او را در بغل نگرفته و بر آن دست نکشیده بودم، تا روز قیامت از ناله خاموش نمی شد.» 🔺 آری، درختی خشک لحظه ای از پیامبر دور شد و صدا به ناله بلند کرد؛ با این که آن حضرت را میدید. ما را چه شده است که امام زمان خویش را نمی بینیم و از او دوریم؛ اما به زندگی عادی خویش سرگرمیم؟ به یاد همه کس و همه چیز هستیم؛ جز امام زمانمان! 🔺سید کریم پینه دوز از "بخت یارانی" بود که توفیق و سعادت دیدار ولی غایب خدا، امام زمان علیه السلام را در حجره ی محقر خود داشت. نوشته اند که روزی امام أرواحنافداه از آن مرد سعادتمند پرسیدند: 🔺سید کریم؛ اگر هفته ای بگذرد و ما را نبینی، چه خواهی کرد؟ سید کریم پاسخ داده بود: "آقا جان، می میرم!" 🔺 حضرت ولی عصر أرواحنافداه نیز فرموده بودند:"اگر این گونه نبود، به سراغت نمی آمدیم" ◀️ تعارف را کنار بگذاریم؛ اگر به راستی چنین حالتی به برخی شیعیان (نه همه ی آنها!) دست بدهد و فراق و هجران آن حضرت دست کم گروهی از دوستان را اندوهگین و بیقرار سازد، به سعادت وصال و حضور ایشان نخواهیم رسید؟ ◀️داستان ما داستان صغیری است که پدر خویش را از دست می دهد. او به دلیل عدم بلوغ فکری، نمیداند به چه بلا و محرومیتی گرفتار شده است؛ اما بزرگ ترها- که عمق مصیبت را می فهمند- برای وی اظهار دل سوزی می کنند. به بیان ◀️امام عسکری علیه السلام : "سخت تر از یتیمی که پدرش را از دست داده، آن یتیمی است که از امامش بریده شده است و نمی تواند به او برسد (و بدو دسترسی ندارد)." ◀️ در برخی روزنامه ها ستونی به نام «جویندگان عاطفه» وجود دارد. بارها دیده شده است که فردی مثلا سی سال پیش طی حادثه ای، پدر و مادر یا نزدیکان خویش را گم کرده است. او آگهی میدهد؛ سرگذشت خود را می نویسد؛ عکس و پیام خود را به چاپ می رساند؛ مژدگانی هم تعیین و تلفن تماس اعلام میکند و عاجزانه از خوانندگان روزنامه تقاضا میکند که اگر رد و نشانه ای از بستگان او دارند، وی را مطلع سازند. کدامین ما تا به این حد عاشق دیدن امام زمان خویش هستیم؟ به چه میزان برای دیدن او و درک محضر مقدسش تلاش کرده ایم؟ ◀️پیامبر خدا فرمودند: "هیچ بنده ای ایمان به خداوند ندارد مگر این که من در نزد او از خودش محبوب تر باشم و عترت مرا بیش از عترت خود و خانواده ام را بیش از خانواده ی خود و جان مرا بیش از جان خود دوست داشته باشد." ◀️اگر فرزند ما در بازگشت از مدرسه اندکی تأخیر کند، چه می کنیم؟ خونسرد و آرام در جای خویش می نشینیم یا از ترس اینکه مبادا برای وی اتفاقی افتاده باشد. سراسیمه به کوچه و خیابان می رویم؟ ◀️کدام یک از ما تأخیر در ظهور امام را جدی گرفته ایم؟ دوری از امام چه تعداد از شیعیان را دردمند و دل نگران ساخته است؟ اصلا چند درصد جامعه ی شیعه غیبت امام را مصیبت و درد میدانند که بخواهند به دنبال درمان و دوای آن باشند؟ چند نفر را دیده اید که در این مصیبت، آسایش خویش را، اگر چه موقت و محدود، از دست داده باشند؟ سراغ دارید کسی را که هر چند وقت یک بار، خواب و خوراکش مختل شده باشد؟! #غربت_امام #غفلت_از_امام #تلنگر_مهدوی #امام_زمان 📚 #آشتی_با_امام_عصر #استاد_هراتیان ⭕️ @talangor_zohoor

♨️اضطرار فرج♨️ ⏪توبه،ضرورت امروز 🔶بشر باید توبه ای کند به عمق تاریخ... و شیعیان در این میان، باید توبه ای کنند عمیق تر؛چرا که نقشه ی سعادت بشریت در دست آنهاست. در یک سخن، کلید قفل غیبت به دستان شیعه است. 🔶در روایات مرتبط با «ظهور امام عصر» ارواحنافداه آمده است: (آن هنگامی که برای امام، (یارانی) به تعداد اهل بدر (۳۱۳ تن) گرد هم آیند بر آن حضرت قیام و تغییر واجب می شود.) آیا در حال حاضر، در میان جمعیت بیش از هفت میلیارد نفری کره ی زمین، سیصد و سیزده واجد شرایط فوق یافت نمی شوند؟ 🔶به راستی، آیا در طول این هزار و یک صد و هفتاد و نه سالی که از شروع غیبت می گذرد، نبایستی حداقل در یک مقطع از تاریخ شیعه، گروهی از شیعیان به فکر چاره می افتادند و با عزم راسخ و ایجاد معیارهای مورد نظر این روایت در خود، ظهور مبارک امام عصر را زمینه سازی می کردند تا این که عمر دوران غیبت به این درازا نمی کشید و دوازده قرن غربت آن امام عزیزتر از جان به پایان می رسید و روزگار مردم دنیا و به ویژه شیعیان این نمی بود که اکنون شاهد آنیم؟ 🔶البته مخاطب این سؤال، نسل کنونی جامعه ی شیعه نیز هست و شایسته است هر یک از ما به تفکر و تأمل راجع به این حقیقت تلخ پرداخته از خویشتن بپرسیم: نقش من در طولانی شدن غیبت امام زمان یا به عکس، در نزدیک شدن ظهور آن بزرگوار چیست؟ مولای من چه انتظاراتی از من دارد؟ چگونه می توانم امام زمان خویش را در این عصر و زمانه یاری کنم؟ 🔶در شرمساری ما همین بس که امام زمانمان همواره به یاد ماست و ما از آن وجود مقدس غافلیم. ما چشم به راه ظهور آن راهبر آسمانی ایم و آن بزرگوار نیز چشم انتظار بیداری ما از خواب غفلت. 🔶آیا وقت آن نرسیده است که باور کنیم پیشوای نجات بخش ما زنده است؟ آیا هنگام آن نیست که خود باور کنیم و این باور را به دیگران عرضه بداریم که چاره ای جز پناه بردن به آستان مبارک محبوب نداریم؟ سر ارادت ما و آستان حضرت دوست که هر چه بر سر ما می رود ارادت اوست 🔶آری، باور کنیم همه و همه در آن محضریم و آن پیشوای مهربان از ما به ما نزدیک تر است. دوست نزدیک تر از من به من است وین عجب بین که من از وی دورم! 🔶یقین داشته باشیم که امام عصر علیه السلام ما را از خود ما بهتر می شناسد. هر عملی که از ما سر می زند در معرض نگاه اوست. هر سخنی که بر زبان جاری می کنیم - پیش از آن که خود بشنویم- به سمع مبارک حضرت او می رسد. مگر پدران بزرگوارش نفرمودند که: (اگر لبانتان را در خانه هاتان تکان دهید، منظورتان را می فهمیم.)؟ 🔶چگونه است که معتقدیم صحیفه ی اعمالمان هر هفته به آن عزیز عرضه می شود و ما را می بیند؛ اما این باور ما را از ارتکاب لغزشها باز نمی دارد؟! 🔶شما را به خدا سوگند! اگر کودکی شاهد اعمال ما باشد، آیا در نوع رفتار و کردارمان پروا نمی کنیم و حتی تغییر نمی دهیم؟ این چه جسارتی است که در محضر شاهد و ناظر الهی از خود نشان میدهیم؟! 🔶ما او را نمی بینیم و اگر ببینیم، نمی شناسیم؛ اما او که ما را می بیند و می شناسد وبر اعمال و احوال ما اشراف دارد. راستی، اگر به حضور امام زمان علیه السلام در این دنیا یقین کنیم و در همه ی لحظات، خود را در حضور او ببینیم و وی را آگاه بر اعمالمان بدانیم، آیا باز هم قصور و کوتاهی و لغزش خواهیم داشت؟ 🔶باور کنیم هر فضیلت و كمال و نعمتی در عالم هست، به میمنت ولی الله الاعظم ارواحنافداه است؛ چه او واسطه ى فيض است در عالم وجود. 🔶باری، شیطان در کمین شیعیان آخرالزمان نشسته است تا آنها را نیز، چون آدم و حوا از بهشت براند. مبادا به کِید ابلیس، ما را از بهشت امامت برانند! ... مؤمن که از یک سوراخ دو بار گزیده نمی شود! 🔶امام صادق علیه السلام به کسی که در مجلس آن حضرت آرزوی بهشت کرد فرمود: شما (اکنون) در بهشتید، پس از خدا بخواهید که شما را از بهشت بیرون نکند.» گفتند: جان های ما به فدای شما، ما در دنیاییم (هنوز به بهشت وارد نشده ایم)! فرمودند: «آیا شما به امامت معترف نیستید؟» گفتند: چرا. فرمودند «بهشت همین امامت است که هر کس به آن اقرار آورد در بهشت است. پس از خداوند بخواهید تا این را از شما نگیرد.» (بحار الأنوار ۶۸: ۱۰۲) #غفلت_از_امام #غربت_امام #تلنگر_مهدوی #آخرالزمان #امام_زمان 📚 #آشتی_با_امام_عصر #استاد_هراتیان ⭕️ @talangor_zohoor

‌💐معرفت مهدوی💐 ◀️می دانیم امر فرج یک شبه اصلاح خواهد شد. پس هر لحظه امکان دارد صدای «أنا بقية الله » در عالم طنین انداز شود. ◀️عصرهای جمعه -که اشک در چشم کائنات و بغض در گلوی جهان از به تأخیر افتادن غیبت تا جمعه ای دیگر حکایت دارد- چرا ما نیز با تمام عالم هم دردی نکنیم؟ روزهای غیبت امام عصر ، شب های دیجور زندگی مان نباشد؟ ◀️به هنگام تحویل سال، خدا را به ((مقلب القلوبي)) اش سوگند دهیم که امسال قلوب ما و همه ی اهل عالم را به جانب بقية الله أرواحنافداه برگرداند و توجهات آن امام همام را به سوی ما معطوف دارد تا همه ی احوال ما به بهترین حالات مبدل گردد؟ ◀️مگر جز این است که در همین روزهای تیره ی غیبت امام زمان هر جا قلبی می تپد و نفسی در سینه ای جاری است. هر کجا آثاری از حیات و زندگی هست، هر نعمتی که می رسد و کنار هر سفره ای که متنعم می شویم، همه از وجود و برکت ولي الله الاعظم أرواحنافداه است. پس اینک -که همه ی عالم مهمان سفره ی اویند- ولی نعمت را فراموش نکنیم و سفره دار را از یاد نبریم. ◀️باور داریم قرآن و عترت جدایی ناپذیرند. کتاب خدا ما را به امام هدایت می کند. قرآن را که گشودیم، شريك القرآن را فراموش نکنیم. با مدعیان حسبنا کتاب الله هم آوا نشویم. تفسیر قرآن را از قرآن ناطق روزگار بشنویم. به نماز که ایستادیم، «و اجعل صلاتنا به مقبولة» را به خاطر بیاوریم، به هنگام گفتن ((اهدنا الصراط المستقيم)) به هوش باشیم که صراط مستقیم این روزگار، وجود مقدس اوست. ◀️به حج خانه ی خدا اگر مشرف شدیم. باطن قبله یادمان نرود. حج حقیقی طواف بر گرد وجود امام است. بهترین مصداق «امر به معروف» را سوق دادن جامعه به سوی امام عصر تلقی کنیم. هیچ «منکری» را بالاتر از غفلت از محبوب ندانیم. ◀️پایه های تربیت کودکان و فرزندانمان را بر القای محبت او استوار کنیم و دل و جان آنان را با روایت الطاف و مهربانی های آن حضرت به دوست و دشمن نور و جلا بخشیم و آتش عشق و محبتش را در قلب های آنان شعله ور سازیم تا با تمامی وجود به داشتن امامی این چنین مفتخر باشند و بنازند و ببالند که آقایی با این کرامت و بزرگی دارند. ◀️در این راستا، یاری گرفتاران و نیازمندان - که در حکم فرزندان معنوی امام اند -را عرض ادبی به آستان آن ولی دوران بدانیم که موجب رضایت آن بزرگوار می شود و لبخند شادمانی را بر لبان او شکوفا می سازد. این گونه تلاش ها و توفیقات را از سوی آستان بلند او بدانیم و از کمک شدگان بخواهیم که سپاس آن را به درگاه کریمانه ی او به جای آورند و وام دار الطاف آن حضرت باشند و بدین وسیله، ارادتمندانی مخلص و پروانگانی عاشق برای طواف شمع وجودش و یاورانی از جان گذشته برای پای رکابش فراهم آوریم. ◀️مشی ما در زندگی، انجام عمل صالح در راه کسب رضایت خدا و امام عصر (عج) باشد. به یقین آن وقت است که نیازی به جست و جو کردن مکان امام نخواهیم داشت؛ حضرتش خود به سراغمان می آید یا در حقمان دعا می کند و شر و فتنه و بلا را از ما و خانواده و دوستان ما دور می سازد و ما را مورد اِشراف خاص خویش قرار می دهد. ◀️حقیقت و اساس دین، ولایت است. نماز، روزه، حج و ... فروع دین اند، شاخه ها نباید ما را از ریشه ی درخت غافل سازند و پوسته ها از مغز! تنها صراط مستقیم، شاهراه انحصاری هدایت و یگانه کشتی نجات در این دوران، وجود مقدس حجة بن الحسن است. در عین حال، ادعای ولایت مهدوی نیز بدون برائت از دشمنان حق بی اساس است. #معرفت_امام #غفلت_از_امام #تلنگر_مهدوی #امام_زمان ⭕️ @talangor_zohoor

‌🍀یاری امام زمان🍀 🔷عاشقان و دوستداران اهل بیت (ع) ، عزاداران سالار شهیدان و برپا کنندگان مجالس سوگواری و شرکت کنندگان در هیات مذهبی باید بدانند که عرض ارادت به ائمه اطهار (ع)، چه در ایام غم و چه در روزهای شادی اهل بیت (ع) و جشن های میلاد، زمانی مقبول واقع خواهد شد که همگام با امام زمان ارواحنافداه و مورد رضایت و امضای آن حضرت باشد. 🔷در همه ی حالات، به ویژه به هنگام جاری شدن اشکها و شکستن دلها، باید برای فرزند غریب حضرت اباعبدالله الحسین (ع) و منتقم خون مطهر او و تعجیل در فرجش دعا کرد; همان گونه که در زیارت عاشورا می خوانیم: "از خدا می خواهم مرا به مقام ستوده ای که از آن شما خاندان است نایل گرداند و نصیبم سازد تا همراه آن امام هدایت یافته ى الهي از شما اهل بیت که هدایتگری ظاهر و به حق گویاست. خونخواه شما و از دشمنانتان کیفر خواه باشم." 🔷در کتاب شریف مکیال المکارم نیز آمده است که حضرت بقية الله أرواحنافداه فرمودند:" اگر مؤمنی در مجالس سوگواری، پس از ذکر مصائب حضرت سیدالشهدا (ع) برای من دعا کند، من برای او دعا میکنم." 🔷از مرحوم علامه ی امینی نیز نقل شده است که:"من کسی را که پس از ذکر شریف صلوات، و عجل فرجهم بگوید، در ثواب نوشتن کتاب «الغدير » خود سهیم میکنم." 🔷بر گویندگان و ذاکران و شاعران اهل بیت است که در سخنان، اشعار، منقبت ها، مرثیه ها و ... محور سخن را امام عصر أرواحنافداه قرار دهند و در فرصت های اجابت دعا، از درخواست فرج آن حضرت از آستان حق تعالی غافل نباشند. 🔷از شیخ حسن سامرایی که از گویندگان با تقوای عراق بود نقل کرده اند که گفت:در ایامی که در سامرا مشرف بودم، روز جمعه ای، به هنگام عصر، به سرداب مقدس رفتم، دیدم غير من، احدی نیست. حالتی پیدا کردم و متوجه مقام صاحب الامر صلوات الله علیه شدم. در آن حال، صدایی از پشت سر شنیدم که به فارسی فرمود: «به شیعیان و دوستان ما بگویید که خدا را به حق عمه ام حضرت زینب (س) قسم دهند تا فرج مرا نزدیک گرداند.» 🔴«مکر شیطان برای تأخیر فرج!» 🔷برخی تصور می کنند که دعا برای تعجیل فرج ابتدا نیازمند تزکیه نفس و کسب ظرفیت برای دعاست. این اشتباه بزرگی است و چه بسا از القائات و دسیسه های شیطان! 🔷 شاید تا کسب ظرفیت مورد ادعا، فرصت و موقعیت از دست برود و ظرفیتی هم کسب نشود. به علاوه، دعا خود ابزاری مؤثر برای یافتن ظرفیت و تطهیر نفس و تزکیه است. مگر اهل بیت عصمت (ع) مصداق آیه ی تطهیر نیستند؟ چه راهی برای تطهیر باطن و تزکیه ی نفس مطمئن تر از اتصال به آن خاندان پاک؟! 🔷شیطان پس از رانده شدن از درگاه الوهیت، از خداوند خواست تا در عوض عبادت های چند هزار ساله اش، تا پایان دنیا به او مهلت داده شود: {شیطان از خدا درخواست کرد که: پروردگارا! پس مرا تا روزی که خلق مبعوث می شوند، مهلت ده. خداوند (خطاب به شیطان) فرمود: تو تا به وقت معين و معلوم از مهلت داده شدگانی} 🔷امام محمد باقر (ع)در مورد مرگ شیطان در هنگام ظهور می فرمایند: ((منظور از وقت معلوم در آیه ی شریفه، روز قیام قائم آل محمد (ص) است. هر گاه خداوند او را برانگیزد، ابلیس در مسجد کوفه می آید؛ در حالی که بر زانوانش راه می رود و می گوید: ای وای از این روزگار! آنگاه (موی بالای پیشانی اش را می گیرند و او را گردن می زنند. آن هنگام، روز وقت معلوم است که مدت او به پایان می رسد.)) 🔷حضرت علی بن موسی الرضا (ع) نیز در تفسیر این آیات شریف فرمودند: "وقتی که نزد همه برای پایان زندگی شیطان معلوم است روز ظهور قائم ما اهل بیت است." 🔷این است که شیطان با تمام ترفندها و مکر و حیله ها و با کمک اعوان و انصارش، از متمرکز شدن توجهات مردم به ولی عصر أرواحنا فداه مانع می شود و هر چه در توان دارد برای به تعویق انداختن «روز ظهور» به کار می گیرد. #یاری_امام #مهدیاران #غفلت_از_امام #امام_زمان 📚 #آشتی_با_امام_عصر #استاد_هراتیان @talangor_zohoor