اویس! در چيزی شبيه هستيم:  فاصله. درد مشترك! از «قَرَن» تو تا او. از «قَرْنْ» من تا او. فاصله! فرقی مگر می‌كند؟ برای تو از جنس مكان. برای من از جنس زمان! گفتم:‌«سهم من؟» گفتند: «فقط قال رسول الله»😭 با تمام وجودم درک پیامبر عزیز را تمنا می‌کنم... 🆔@talatomekhamosh

دست هايش بلند می‌شوند. ملائك عذاب صف می‌بندند. نفس آسمان حبس می‌شود. طوفان، تب دار در گرفتن. دريا منتظر طغيان. كوه آماده ذره ذره شدن. و دست ها بلند می‌شوند. زمين گوش تيز می‌كند و دعا، نفرين نيست. نه! باز هم نيست. دعا، اولين شكايت او است. اولين شكايت او بعد از ۱۳ سال: «اللهم اليك اشكوا: خدايا به تو گله دارم!» از اين مردم؟ از اين‌ها كه نمی‌فهمند؟ نه! «خدايا گله دارم از بی رمقی زانوانم:  ضعف قوتي!» از اينكه ديگر در من توان برخاستن و در خانه‌ها را يكی‌يكی زدن و آيه خواندن نيست. «وقلة حيلتی: چرا ديگر راهی به فكرم نمی‌رسد؟» و «هواني الي الناس: از خواريم پيش مردم». زير سايه تاك دست‌ها بلند بود: «الي من تكلني: مرا به كه وا می‌گذاری در حالی كه تو پروردگار مستضعفينی.  وانت رب المستضعفين!» پيامبر من؟ مستضعف؟ اين عجيب ترين «قال رسول اللهی»است كه می‌دانم... خدایا محبت پیامبر را در دل ما، ایتام آل محمد زیاد کن! 🤲♥️ 🆔@talatomekhamosh

گاهی اوقات خیلی ملموس حس می‌کنم رزق‌های معنوی‌ام‌ به خاطر وجود بچه‌ها هست... مخصوصاً سفرهای زیارتی!... اما جنس زیارت‌ها خیلی فرق می‌کند... اصلا انگار به طرز عجیبی همه جانبه سخت می‌شود... انگار باید بیشتر مراقب باشم دل زائر امام نلرزد... غمگین نشود‌‌‌‌... دعوایش نکنم... خسته‌اش نکنم... بهرحال او زائر کوچک امام است.. که روح و جانش لطافت بال ملائک‌ و حضور امام را، بیشتر و بهتر حس می‌کند... حالا کاش سختی زیارت همین‌ها بود... دلت پر می‌زند زیارت‌نامه بخوانی!... روی جملات فکر کنی... با امام حرف بزنی از هر دری... اصلا دلت می‌خواهد بروی گوشه روضه منوره و با امام خلوت کنی... جامعه کبیره بخوانی... وَ بِكُمْ يُنَفِّسُ الْهَمَّ وَ يَكْشِفُ الضُّرَّ اما تا به خودت می‌آیی سفر تمام شده... زیارت‌ها محدود به حضور در صحن شده گاهی دلی حرف زده‌ای گاهی زیارت‌نامه نصفه نیمه‌ای خوانده‌ای... گواهی فقط ذکر گفته‌ای.. این‌کم‌ ما را از ما بپذیر.... 🆔@talatomekhamosh

بدون شرح ♥️🍃 🆔@talatomekhamosh