🏴🏴🏴 #روز_نوزدهم #ویژه #محرم #زنان_عاشورایی بانو ام کلثوم دختر امیرالمومنین علیه السلام در کاروان اسرا در کوفه ایشان پس از ایراد خطبه یاد شده اشعاری را خواند که به این شرح است: برادرم را مظلومانه کشتید، وای بر مادرهایتان ! کیفرتان آتشی شعله ور خواهد بود. شما خون هایی را ریختید که خدا، قرآن و محمد صلی الله علیه و آله آن را حرام کرده بودند. آگاه باشید و همدیگر را به عذاب بشارت دهید، زیرا که فردای قیامت در جهنم جاودانه خواهید شد. من تا زنده ام بر برادرم می گریم؛ بر بهترین کسی که پس از پیامبر ولادت یافته است، با اشکی فروزان که همواره بر چهره ام جاری است و هرگز خشک نمی شود. راوی می گوید: صدای شیون و زاری مردم بلند شد. زنان موهای شان را پریشان کردند و خاک بر سر ریختند، صورت خراشیدند، سیلی به صورت زدند و صدای آه و شیون بلند کردند. مردان نیز گریستند، به گونه ای که هیچ گاه زن و مرد چنان گریان دیده نشده بودند. شاید تصور شود واکنش مردم در برابراین خطبه ها کوتاه مدت و همان اشک و آهی بود که از مردم کوفه گرفت، ولی اینگونه نیست، چرا که این سخنان و خطبه ها اثری عمیق در مردم بر جای گذاشت، تا جایی که به دست همان مردم کوفه از کشندگان امام حسین و یارانش انتقام گرفته شد. کتاب نقش زنان در حماسه عاشورا صص ۱۱۳-۱۱۵