#آموزش_سیاسی ✅نظام های حزبی در کشورهای مختلف ، نظام های حزبی گوناگونی وجود دارد : نظام دو حزبی نظام چند حزبی نظام تک حزبی الف - نظام های دو حزبی : اولین بار در انگلستان پدیدار شد و سپس رشد پیدا کرد ( الان حزب کار و حزب محافظه کار ) . در نظام های دو حزبی ، حزب سوم یا ائتلاف های موقت نادیده گرفته می شود . برای مثال در انگلستان حزب لیبرال ، اهمیت چندانی در مجلس عوام ندارد یا در ایالات متحده بجز حزب دموکرات و جمهوری خواهان ، بقیه سهم مهمی در قدرت ندارند . همانطوری که بیان شد تقسیم جامعه به دو حزب سبب نادیده گرفتن شدن شمار زیادی از دیگر منافعی می شود که در قلمرو این دو حزب قرار نمی گیرند . ب - نظام چند حزبی : در اروپا بیشتر رایج است و معمولا هیات وزیران گاها بصورت ائتلافی تشکیل می شوند زیرا هیچ حزبی اکثریت مطلق را بدست نمی آورد . اگر احزاب همچنان در ائتلاف بمانند ، حکومت پایدار خواهد بود . در غیر این صورت حکومت جدیدی موجودیت می یابد . اما در کنار فواید چند حزبی و افزایش مشارکت مردمی ، نظام چند حزبی قوه مقننه کشور را، به محل دسیسه ها و عرصه کشمکش های جناحی تبدیل می کند که می تواند بی ثباتی را به همراه داشته باشد . حتی وجود چنین نظام هایی می تواند مردم را در انتخاب راه حل های مسایل جامعه شان ، سرگردان کند . پ - نظام تک حزبی : این گونه نظام ها ( یا جبهه متحد احزاب ) در کشورهایی که ایدئولوژی سیاسی بر نظام سیاسی آنها حاکم است ، وجود دارد . به عنوان مثال حزب کمونیست چین . فاینر معتقد است که در نظام تک حزبی ، حزب بودن معنایی ندارد بلکه استبداد مکتبی یا شخصی وجود دارد . در چنین نظام هایی رهبری انحصاری است . مجالس قانونگذاری فقط صورت ظاهری داشته و اپوزیسیون ، سرکوب می شود . البته همه نظام های تک حزبی را نمی توان محکوم کرد . برای مثال ، ترکیه با رهبری اقتدارگرایانه آتاتورک ، شکلی از دموکراتیک را به صحنه سیاست کشاند . یا بسیاری از دولت های در حال رشد در آسیا ، آفریقا و آمریکای لاتین یا نمونه ملموس تر آن کشور چین که به قدرت اقتصادی بالایی دست یافت . بطور کلی احزاب ستون فقرات دموکراسی هستند، که شاید 7 کارویژه مهم زیر را بتوان برای آنها مترتب دانست : 1 - گزینش نامزدهای انتخاباتی 2 - تدوین سیاست های عمومی 3 - انتقاد از حکومت 4 - آموزش سیاسی 5 - واسطه میان مردم و حکومت 6 - تسهیل در امر حکومت پارلمانی 7 - گردآوری همفکران احزاب می توانند استبداد قوه مجریه را مهار کرده و کشور را از آشوب نجات دهند . اعتبار قوه مقننه را افزایش داده و بین ارگانهای حکومت هماهنگی ایجاد کنند . آموزش سیاسی را در جامعه بسط داده و روحیه انضباط را رواج دهند . در عین حال و با دارا بودن منافعی که احزاب برای یک نظام سیاسی و کشور دارند ، نقایص بسیاری بر کارکرد احزاب ( فارغ از تک یا دو یا چند حزبی بودن ) وارد است : الف - منافع حزب به منافع مردم ترجیح داده می شود . ب - فرقه گرایی و تفرق حاصل و وحدت میان جامعه تضعیف می شود . پ - افراد با استعداد و شایسته حزب مخالف نادیده گرفته می شود . ت - ریاکاری ، دو رویی ، تملق و چاپلوسی و از همه مهمتر دروغ در جامعه افزایش می یابد . ث - مسئولیت ها ممکن است به گروهی واگذار شود که شعارهای جذابتری می دهند . ج - اتلاف پول و فرصتی برای فرصت طلبان است . چ - جامعه در معرض بمباران مطالب و خبرهای نادرست از سوی حزبی می شود که از منابع مالی و اسپانسرهای قوی تری برخوردار است . اگر جامعه از آموزش سیاسی و آگاهی عمومی مطلوب تری برخوردار باشد ، در این صورت معایب نظام های حزبی تا حد زیادی رفع و این جزء ضروری و جدایی ناپذیر دموکراسی، می تواند برجای بماند. منبع : بنیادهای علم سیاست — عبدالرحمن عالم ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ 📡 به #رسانه_تمدن بپیوندید 👇👇 https://eitaa.com/tamadon_medya @tamadon_medya