🌹 #کلمات_قصار_نهج_البلاغه 🌴 #شماره_11 وقال عليه السلام : إِذَا قَدَرْتَ عَلَى عَدُوِّكَ فَاجْعَلِ الْعَفْوَ عَنْهُ شُكْراً لِلْقُدْرَةِ عَلَيْهِ. هنگامى كه بر دشمنت پيروز شدى عفو را شكرانه اين پيروزى قرارده! میدونیم هر نعمتی شکری داره که اگه انجام بگیره موجب بقای نعمت میشه و افزایش پیدا میکنه و اگه این شکر انجام نگیره ، نعمت ممکنه کم یا نابود بشه و البته شکر تنها شکر زبانی نیست ، بلکه باید با عمل مناسبی نعمت رو شکر گفت مثلا کسی که خدا بهش اموال و ثروت داده ، شکرش اینه که دیگران رو در آن ، سهیم کنه یا کسی که خدا بهش،مقامی داده شکرش اینه که بوسیله ی آن ، مشکلات نیازمندان رو حل کنه در مورد پیروزی بر دشمن ... بهترین شکر چیه ؟! بریم از کلام امیر مومنان بخوانیم در مورد پیروزى بر دشمن، بهترین شکر آن عفو و گذشت است ، همانگونه که امام در اینجا مى فرماید: آرى عفو و گذشت سیره کریمان است و انتقام روش لئیمان. در جریان فتح مکه هنگامى که پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) بر دشمنانى که یک عمر خون به دل او کرده بودند و یارانش را کشته و مثله کرده بودند پیروز شد جمله تاریخى «اذْهَبُوا فَأَنْتُمُ الطُّلَقَاءُ» را فرمود و همه جنایتکاران را مورد عفو قرار داد البته این دستور یک استثناى مهم دارد و آن اینکه در آنجا که دشمن عفو را نشانه ضعف ببیند یا سبب جسارت و ادامه خصومت او شود، عفو کردن غلط و شبیه ترحم بر پلنگ تیزدندان است. در این گونه موارد هیچ کس عفو را فضیلت نمى شمرد، بلکه نوعى بى تدبیرى و رضایت به ادامه خشونت محسوب مى شود. به همین دلیل در اجراى حدود اسلامى در جایى به قاضى اجازه عفو داده شده است که آثار توبه و صلاح در شخص جانى آشکار گردد.