#پویش_اربعین #قصه‌های_اربعین #دلنوشته_زائر_اربعین سنت آب و قرآن گرفتن را از اولین روز مدرسه بخاطر دارم تا سفرهای گاه و بی‌گاه‌مان به مشهدالرضا. کودکانه و باذوق بخاطر چشیدن طعم گوارای شربت از زیر سینی رد شدیم و در پناهش قرار گرفتیم تا روزی که باز گشتیم... اما حکایت مسافر طریق الحسین چیز دیگریست انگار... هر که بدرقه می‌کند اشک به چشم و دلی پر حسرت و آهی سوزناک بر لب دارد ، که حسین دل‌ها را نسل‌هاست که سوزانده با درد فراق.. و اما قرآن باز کردن و تفال زدن به نوا و ندای دل شیرینی همان شربت جامانده در سینی را دارد. و باز می کنم به نام آل حسین و چه زیبا می آید: و اصبر ... تو را می خواند بر صبر ..صبر صبر صبر .. و مگر هم ردیفی برایش می شناسی غیر از زينب!!! و تو می‌فهمی که درک طریق الحسین ، کلیدش صبر است صبر بر مصائب ، صبر بر طاعات ، صبر بر سختی ها و جلوه های دنیا مصائب را عمود به عمود موکب به موکب پرده‌برداری خواهند کرد و تو می‌مانی و ظرف وجودت که چقدر کوچک و طاقتت را طاق می‌کند و تو فقط توان داری که بگویی یاحسین!! صبر طاعات ، مسیر مسیر تسلیم و تعبد است خواهی دید که هیچ چیز در اختیار تو نیست حتی نماز و عبادتت حتی قرارهایی که با خود گذاشتهای، ختم‌ها و دعاها و قرآن‌ها و.. حتی همین نمازها هم جوری که آنها بخواهند ادا می‌کنی پس صبر کن و تسلیم باش و امان از صبر بر سختی‌ها و جلوه‌های دنیا که عجیب سر جنگ دارند با تو تا شکستت دهند و تو با تمام وجود در برابر این لشکر عظیم دنیا خواهی فقط حسین را بطلب ..او همه را حریف است ..تو فقط به فکر زينب باش حسین میزبان خوبیست ... #حکمت‌آب‌وقرآن #ارسالی_کاربران