eitaa logo
حمیدرضا ترقی
372 دنبال‌کننده
5.8هزار عکس
3.5هزار ویدیو
70 فایل
باسلام ،بصیرت در این دوران و در همه‌ی دورانها به معنای این است که شما خط درگیری با دشمن را تشخیص دهید؛ کجا با دشمن درگیری است؟ 
مشاهده در ایتا
دانلود
فضلى نژاد در نشست هم انديشى حوزه هنرى: وقتى مطالبات مردم را بى‌جواب بگذاريم، در زدودن شبهات نيز ناكام مى‌مانيم ◀️به گزارش خبرگزارى فارس، پيام فضلى نژاد در نشست هم انديشى سازمان سينمايى حوزه هنرى و شبكه چهار سيما كه با حضور مديران اين دو مجموعه برگزار شد، گفت: امروز تلاش بسيارى از نهادهاى فرهنگى انقلاب، پاسخ به جامعه ما در عرصه‌هاى گوناگون است، اما چرا اين سياست ناكارآمد به نظر مى‌رسد و نه تنها نمى‌تواند به شبهات پاسخ دهد، بلكه گاه فعاليت‌هاى برخى از اين نهادها خود تبديل به شبهه مى‌شود؟ چون دستگاه ما ناقص است و وقتى در رسانه‌ها، مطالبات مخاطبان را بى‌جواب بگذاريم، در زدودن شبهات نيز ناكام مى‌مانيم. 🔺وى افزود: ما همواره از اين زاويه نگاه كرده‌ايم كه اساس فعاليت‌هاى فرهنگى- هنرى بايد مبتنى بر شناسايىِ يك نظام مسائل و باشد كه در آن اشكالاتى كه مخاطبان رسانه‌ها نسبت به و و دارند، رفع شود. بنابراين، بيش از انديشيدن درباره مطالبات و نيازهاى جامعه، به شبهات انديشيده‌ايم. 🔺فضلى نژاد ادامه داد: در واقع با اين رويه، خواسته يا ناخواسته، نيازهاى فرهنگى مردم را به‌طور سيستماتيك ناديده مي‌گيريم، اما هنگام مخاطرات و توقع داريم كه مخاطبان رسانه‌ها، پاسخ‌هاى ما به شبهات را بپذيرند! چگونه مي‌توان چشم بر نيازهاى اصلى جامعه بست، اما انتظار داشت كه مردم به باورهاى يك رسانه، باور پيدا كنند؟ چنين خواسته‌اى محال به نظر مى‌رسد. 🔺اين پژوهشگر اظهار داشت: از ديگر سو، برخى محافل فرهنگى شأن خود را به تنزل داده‌اند و به و روى آورده‌اند؛ نگاه مي‌كنند كه كجا و چه كسى كار مفيدى انجام مى‌دهد، سپس به سراغش مي‌روند تا او را با پول بيشترى شكار كنند. اين رويه بر حجم آسيب‌هاى مى‌افزايد. اين نهادها تجربه و توجه ندارند كه خرج‌هاى بى‌حساب و كتاب با هدف جذب كوشندگان فرهنگى به هر قيمت، در ميان مدت نتيجه معكوس مي‌دهد و كيفيت آثار فرهنگى را نزول مى‌بخشد. 🔺فضلى نژاد در پايان سخنان خود گفت: ما نيازمند گسترش تجربه هستيم كه در پى پرورش نسل‌هاى فرهنگى است؛ به فرهنگ نگاه پروژه‌اى ندارد، بلكه آن را يك فرآيند پرفراز و نشيب مي‌داند و براى همين قدرت ريسك‌پذيرى و مواجهه با مخاطراتِ كارهاى بديع را دارد. از اين رو بايد وجود چنين رويكردى را عليرغم نقدهايى كه مى‌تواند به آن وارد باشد، قدر دانست و در بسط آن كوشيد؛ نگاهى كه از هنگام مديريت جديد سيما نيز بر اين رسانه حاكم شده و اميد است كه چنين هم انديشى‌هايى ميان قطب‌هاى فرهنگى و رسانه‌اى، زمينه يك تحول جريان‌ساز را فراهم سازد. @hr_taraghi
💢 *امام خامنه ای،بنده دلم می‌خواهد این جوانان و دانشجویان ما؛ چه دختر، چه پسر، و حتی دانش‌آموزان مدارس، روی این ریزترین پدیده‌های سیاسیِ دنیا فکر کنند و تحلیل بدهند. گیرم که تحلیلی هم بدهند که خلاف واقع باشد؛ باشد.* 😠 خدا لعنت کند آن دست‌هایی را که تلاش کرده‌اند و می‌کنند که قشر جوان و دانشگاه ما را غیر سیاسی کنند. 🔻  کشوری که جوانانش سیاسی نباشند، 🔻 اصلاً در باغ مسائل سیاسی نیستند، 🔻 مسائل سیاسی دنیا را نمی‌فهمند، 🔻 جریان‌های سیاسی دنیا را نمی‌فهمند و تحلیل درست ندارند، ⁉️ مگر چنین کشوری می‌تواند بر دوش مردم، و و و کند؟! بله، اگر حکومت استبدادی باشد، می‌شود. حکومت‌های مستبد دنیا، صرفه‌شان به این است که مردم، سیاسی نباشند، مردم درک و تحلیل و شعور سیاسی نداشته باشند. ⁉️ اما حکومتی که می‌خواهد به دست مردم، کارهای بزرگ را انجام دهد، نظام را می‌خواهد با قدرت بی‌پایان مردم، به سرمنزل مقصود برساند و مردم را همه‌چیزِ نظام می‌داند، مگر مردمش، به‌خصوص جوانان، و بالاخص جوانانِ دانشجویش، می‌توانند غیر سیاسی باشند، مگر می‌شود؟! 💫 *عالِم‌ترین عالِم‌ها و دانشمندترین دانشمندها را هم، اگر مغز و فهم سیاسی نداشته باشند، دشمن با یک آبنبات‌تُرش می‌تواند به آن‌طرف ببرد؛ مجذوب خودش کند و در جهت اهداف خودش قرار دهد.* این نکات ریز را، باید جوانان ما درک کنند. ۱۳۷۲/۸/۱۲ 📚 کتاب عهد مشترک
☫﷽☫ 💎@SMHM212 چالش‌های امام در تشکیل نظام (بخش ۰۰۳): قدمت و سبقت چنین دغدغه‌ای به سال ۱۳۵۷ برمی‌گردد. به زمانی که ، سرکوب خونین را در دستور کار خود قرار داده و پیاپی بدان مبادرت ورزید و متقابلاً هم در قالب مراسم گرامی‌داشت ، زنجیره‌ای گسست‌ناپذیر در انقلاب توفنده خود دنبال کرد. رژیم شاهنشاهی بمنظور حفظ و تداوم و تباهی اعوان و انصار آن، فرجامی بجز نداشت. لذا از همان زمان کشتارهای وحشیانه مردم که طلیعه و نشانه‌های سقوط ، پدیدار شد، مطلب ، تبدیل به جدّیّت در تحقق آن و بالتبع کیفیت تشکیل آن گشت. نشان به آن نشان که، تا آن‌زمان (نیمه اول ۱۳۵۷) ؛ و بود و هنوز به شعار «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» تغییر نیافته بود. چنانکه خود امام هم در کتاب خود از همین عبارت «حکومت اسلامی» استفاده کرده بودند و حتی یکبار هم از ترکیب «جمهوری اسلامی» یادی نکرده بودند! با مراجعه به کتاب مذکور (انتشارات امیرکبیر/چاپ۱۳۵۷/با همکاری نمایشگاه کتاب قم/چاپ و صحافی چاپخانه سپهر تهران البته این کتاب مشتمل بر گفتارهای درس خارج امام در نجف در سال ۱۳۴۷ است که در سال ۱۳۴۸ نوشته و برای نخستین‌بار در سال ۱۳۴۹ در بیروت چاپ شد) می‌بینم که؛ حضرت امام، حدود ۲۸۰ بار کلمه (اعم از موصوف و صفت و مضاف و مضاف‌الیه و...) را به کار برده است که آن‌را در حداقل ۶۰ مورد با کلمه (حکومت اسلامی) توصیف کرده است. عبارات؛ تشکیلات اسلامی/حکومتی صالح حکومت صالح/صالح و لایق نظام/انقلاب سیاسی اسلام حاکمیت اسلام تنظیم امور جامعه نظام/نظم اسلام/اسلامی نظام/حکومت عادلانه اسلام/اسلامی حکومت عدل عمومی/عدل و قانون حکومت عدل/عدل اسلامی حکومت قانون الهی بر مردم حکومت شرعی/عمومی و سراسری عدالت اجتماعی/نظام اجتماعی اسلام ولایت/خلافت/ریاست/فرماندهی/حکومت حکومت الهی/انبیاء حکومت مشروطه دولت حقه اسلامی» نیز توصیفات دیگری هستند برای مفهوم «حکومت اسلامی» که متعدداً استفاده شده‌اند ولیکن عبارت «جمهوری اسلامی» را حتی یک بار هم به کار نبرده‌اند! نه تنها این، بلکه کلمه را که فقط ۲ بار استفاده کرده‌اند، در هر دو مورد آن‌را در ردیف حکومت‌های مشروطه و نامشروع و مذمومی مثل سلطنت‌طلبی و شاهنشاهی و... برشمرده‌اند(!): ۱) «فرق اساسی حکومت اسلامی با حکومت‌های مشروطه سلطنتی و جمهوری در همین است. در این که نمایندگان مردم یا شاه در اینگونه رژیمها به قانونگزاری می‌پردازند در صورتیکه قدرت مقننه و اختیار تشریع در اسلام به خداوند متعال اختصاص یافته است. شارع مقدس اسلام یگانه قدرت مقننه است. هیچکس «حق قانونگذاری» ندارد و هیچ قانونی جز حکم شرع را نمیتوان بمورد اجرا گذاشت. بهمین سبب در حکومت اسلامی بجای مجلس قانونگذاری که یکی از سه دسته حکومت‌کنندگان را تشکیل می‌دهد، «مجلس برنامه‌ریزی» وجود دارد.» (ص ۵۳) ۲) «در رژیم‌های دنیا (چه سلطنتی و چه جمهوری یا هر شکل دیگر) [هم] اگر رئیس جمهور یا سلطان وقت از دنیا رفت، بر اوضاع دگرگون شد و رژیم تغییر کرد مقامات و منصب‌های نظامی بهم نمی‌خورد.» (ص ۱۲۶) ⁉️ ولیکن چه می‌شود که معظم‌له در دیدگاه خود (بعد از حدود ۱۰ سال و از ۲۰مهر۱۳۵۷)، تجدیدنظر نموده و چنان بر ترکیب «جمهوری+اسلامی» تصریح و تأکید می‌ورزند که حاضر نیستند کلمه‌ای از آن، کم یا بر آن، زیاد شود؟! زیرا که مسئله، صرفاً تأسیس و تشکیل حکومت نیست بلکه پایایی و پویایی آن هم باندازه اصل تشکیل آن، موضوعیّت دارد. بهترین و کارآمدترین تضمینی که برای تداوم سالم و مطمئن حکومت، پیدا می‌کند همانا است. یعنی مردمی‌سازی حکومت و به تعبیر مقام معظم رهبری؛ مردم‌سالاری دینی. زیرا که نظام بدون نهضت، فرجام نیک و مطلوبی ندارد و مانائی و زیبائی نهضت را در نباید جستجو کرد! زیرا که در ، نهفته است ولیکن لازمست که پیاپی جلوه‌گری نماید. البته با قاطعیت نمی‌توان ادعا کرد که مردمی‌سازی حکومت یا برافراشتن نظام انقلابی، ابتکاری از جانب امامین انقلاب بود. زیرا که چنین الگوئی از در قالب ، مطمح نظر و مهبط عمل بوده است. نشان به آن نشان که؛ پیامبر اعظم(ص) علیرغم آنکه گزینش و انتصاب امیرالمؤمنین علی(ع) بر حکومت را مستند به اراده الهی فرمودند، را هم بر تثبیت مطلب افزودند حتی بیعت را. زیرا که در حکومت اسلامی، نقش‌آفرینی دارند و ضرورت آن در حدی است که باید در عنوان و ساختار تشکیل نظام نیز، بصورت صریح ملاحظه شود تا هرگز راه گم نگردد. ...ادامه دارد. ✍ سیدمحمدحسینی(منتظر) ۱۴ بهمن ۱۴۰۲