✳️ بسم رب الشهداء و الصدیقین ✳️ 💠 فرازهایی از زندگی درس آمیز سردار زهرایی شهید عبدالحسین برونسی 💠   ❇️‫ ﺗﻤﺎم ﻣﺪ‪ﺗﻰ ﻛﻪ در ﻣﺮﺧّﺼﻰ ﺑﻮد، روزه ﻣﻰﮔﺮﻓﺖ. وﻗﺘﻰ اﺷﺘﻴﺎق ﻛﻮدﻛﺎﻧﺶ را ﺑﺮاى ﺣﻀﻮر در ﺳﺮ ﺳـﻔﺮۀ ‫ﻧﺎﻫﺎر ﻣﻰدﻳﺪ، ﻣﻰآﻣﺪ ﺳﺮﺳﻔﺮه ﻣﻰﻧﺸﺴﺖ ﻫﻤﻪ را ﻏﺬا ﻣﻰداد و ﺑﺎ آﻧﻬﺎ ﺑﺎزى ﻣـﻰﻛـﺮد و آﻧﻬـﺎ را ﻧـﻮازش‫ﻣﻰﻛﺮد، وﻟﻰ ﺧﻮدش ﻧﻤﻰﺧﻮرد و اﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ دل ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ را ﺑﻪ دﺳﺖ ﻣـﻰآورد. ❇️ ﺷـﺒﻬﺎ وﻗﺘـﻰ در ﺧﺎﻧـﻪ ‫ﺑﻮد، ﻫﻤﻴﻦﻛﻪ ﭘﺎﺳﻰ از ﺷﺐ ﻣﻰﮔﺬﺷﺖ آﻫﺴﺘﻪ و ﺑﺪون ﻛﻮﭼﻚ ﺗﺮﻳﻦ ﺻـﺪاﻳﻰ ﺑﺮﻣـﻰﺧﺎﺳـﺖ و ﻣﻬﻴ‪ـﺎى ‫ﺗﻬﺠ‪ﺪ ﺷﺒﺎﻧﮕﺎﻫﻰ ﻣﻰﺷﺪ و ﺗﺎ ﺻﺒﺢ ﺿﺠ‪ﻪ ﻣﻰزد و ﮔﺎﻫﻰ از ﺻﺪاى ﻧﺎﻟﻪﻫﺎ و ﮔﺮﻳﻪﻫﺎى او، ﻫﻤﺴﺮش ﺑﻴـﺪارﻣﻰﺷﺪ و او را در ﺳﺠ‪ﺎده ﻣﻰﻳﺎﻓﺖ.   ❇️ ‫ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﻰ دﻧﻴﺎ و اﻣﻜﺎﻧﺎت آن ﺑﺴﻴﺎر ﺑـﻰاﻋﺘﻨـﺎ ﺑـﻮد. ﺧﺎﻧـﻪاى ﻛـﻪ ﺧـﻮدش ﺳـﺎﺧﺘﻪ ﺑـﻮد، داراى ‫دﻳﻮارﻫﺎى ﺧﺸﺘﻰ و ﮔﻠﻰ ﺑﻮد و در ﻧﺒﻮد او ﻫﺮﺑﺎر ﻛﻪ ﺑﺎران ﻣﻰﺑﺎرﻳﺪ، ﺗﻜّﻪاى از آن ﻓﺮو ﻣﻰرﻳﺨﺖ. ﺑﺎﻷﺧﺮه ‫ﭘﺲ از ﻣﺪ‪ﺗﻬﺎ، ﺑﻴﺴﺖ روز ﻣﺮﺧﺼ‪ﻰ ﮔﺮﻓﺖ ﻛﻪ دﻳﻮارﻫﺎ را ﺧﺮاب ﻛﺮده و از ﻧﻮ ﺑﺴﺎزد، ﺗﻨﻬﺎ دوﺷﺐ ﺑﻴـﺸﺘﺮ ‫از ﻣﺮﺧﺼ‪ﻰ او ﻧﮕﺬﺷﺘﻪ ﺑﻮد ﻛﻪ از ﺳﭙﺎه ﺑﻪ او ﺧﺒﺮ دادﻧﺪ، ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻣﻨﻄﻘﻪ ﺑﺎزﮔﺮدى. اﻳﻦ در ﺣﺎﻟﻰ ﺑـﻮد ﻛـﻪ ‫ﻫﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ درﺧﺎﻧﻪاى ﺑﺪون دﻳﻮار و ﺣﻔﺎظ و ﺑﺪون ﭘﻨﺎه ﻣﺎﻧﺪه ﺑﻮدﻧﺪ. ﻫﻤﻴﻦ ﻛﻪ ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺮوﻧـﺴﻰ‫اﺣﺴﺎس ﻛﺮد ﻫﻤﺴﺮ و ﻓﺮزﻧﺪاﻧﺶ ﻧﮕﺮاﻧﻨﺪ و ﻣﻰﺗﺮﺳﻨﺪ، ﮔﻔﺖ: ﻣﻦ اﻳﻦ اﻃﻤﻴﻨﺎن را ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻣﻰدﻫـﻢ ﻧـﻪ ‫اﻳﻦ ده - ﺑﻴﺴﺖ روز، ﺑﻠﻜﻪ ﺗﺎ ﺑﻪ آﺧﺮ ﻋﻤﺮ ﻫﻴﭻ ﺗﻌﺮّﺿﻰ ﺑﻪ ﺷﻤﺎ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺷﺪ. ﭼﺮا ﻛﻪ ﻣﻦ از ﻛﻮدﻛﻰﻧﻪ از ‫دﻳﻮار ﻛﺴﻰ ﺑﺎﻻ رﻓﺘﻪام و ﻧﻪ ﺑﻪ ﻧﺎﻣﻮس دﻳﮕﺮان ﻧﮕﺎه ﺑﺪ ﻛﺮده ام. ❇️ از آن ﺷﺐ ﺑﻪ ﺑﻌﺪ در ﺧﺎﻧﻮاده او ﭼﻨـﺎن  ‫اﻃﻤﻴﻨﺎن ﻗﻠﺒﻰ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻰآﻳﺪ و ﺻﺤ‪ﺖﻗﻮل ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺮوﻧﺴﻰ را ﺑﻪ رأى اﻟﻌﻴﻦ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻰﻛﻨﻨﺪ ﻛـﻪ ﻫﻤـﺴﺮ ‫ﺷﻬﻴﺪ ﺧﺪا را ﺷﺎﻫﺪ ﻣﻰﮔﻴﺮد و ﻣﻰﮔﻮﻳﺪ: ﺑﻌﺪ از اﻳﻦ ﺳﺨﻦ، ﺣﺘّﻰ ﻳﻚ ﭘﺮﻧﺪه ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻪ اﻳﺸﺎن ﺑﺮاى آزار و  اذﻳ‪ﺖ و ﻗﺼﺪ ﺳﻮء وارد ﻧﺸﺪه اﺳﺖ.   ❇️‫ در ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﻓﺘﺢاﻟﻤﺒﻴﻦ - ﻛﻪ در ﻓﺮوردﻳﻦ ﻣﺎه ﺳﺎل ۱۳۶۱ در ﺷﻮش و دزﻓﻮل اﻧﺠﺎم ﺷـﺪ - ﺑـﻪ ﻋﻨـﻮان ‫ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮔﺮدان ﺧﻄﺸﻜﻦ، ﻣﺮﻛﺰ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪﻫﻰ ﻧﻴﺮوﻫﺎى ﻋﺮاﻗﻰ واﻗﻊ در ﺗﭙ‪ﻪ 1/124- را ﻫﺪف ﻗـﺮار داد و از  ‫ﻧﺎﺣﻴﻪﻛﻤﺮ ﻣﺠﺮوح ﺷﺪ، اﻣ‪ﺎ روح ﻣﻘﺎوم و ﺳـﺘﺮﮔﺶ اﺟـﺎزه ﻧـﺪاد ﺗـﺎ ﻟﺤﻈـﻪاى آرام ﮔﻴـﺮد. ❇️ در ﻋﻤﻠﻴ‪ـﺎت ‫ﻏﺮورآﻓﺮﻳﻦﺑﻴﺖاﻟﻤﻘﺪس - ﻛﻪ ﻣﻨﺠﺮﺑﻪ آزادى ﺧﺮﻣﺸﻬﺮ ﺷﺪ - ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮔﺮدان ﺧﻄـﺸﻜﻦ ﺣ‪ـﺮ، ‫ﺣﻤﺎﺳﻪﻫﺎى ﺑﺰرﮔﻰ را از ﺧﻮد ﺑﻪ ﻳﺎدﮔﺎر ﮔﺬاﺷﺖ. ﻫﺮ ﭼﻨﺪ از ﻧﺎﺣﻴﻪ دﺳﺖ و ﮔﺮدن و ﺷﻜﻢ ﻣﺠﺮوح ﺷـﺪه ‫ﺑﻮد اﻣ‪ﺎ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰى ﻧﻤﻰﺗﻮاﻧﺴﺖ در روﺣﻴۀ ﺑﺰرگ و ﻗﻮى او ﺗﺄﺛﻴﺮ ﮔـﺬارد و ﻣـﺎﻧﻊ از ﺣـﻀﻮر ﻓﻌ‪ـﺎل او در ‫ﺟﺒﻬﻪﻫﺎى ﻧﺒﺮد ﺣﻖ ﻋﻠﻴﻪ ﺑﺎﻃﻞ ﮔﺮدد.   ❇️‫ در ﺑﻴﻦﺑﭽ‪ﻪﻫﺎى رزﻣﻨﺪه ﺑﻪ ﺧﻮش ﻃﺒﻌﻰ و ﺧﻮش ذوﻗﻰ ﻣﻌﺮوف ﺑﻮد و ﺑﺎ ﺑﺴﻴﺠﻴﻬﺎ ﺷـﻮﺧﻰ ﻣـﻰﻛـﺮد و ‫راﺑﻄۀ ﺧﻴﻠﻰ دوﺳﺘﺎﻧﻪاى داﺷﺖ. اﻳﻦ راﺑﻄﻪ ﺻﻤﻴﻤﻰ ﺑﺎﻋﺚ ﺷﺪه ﺑﻮد ﺗﺎ ﺑﭽ‪ـﻪﻫـﺎى ﺑـﺴﻴﺞ ﺑـﻪ او ﺑﮕﻮﻳﻨـﺪ:  ‫«ﺑﺎﺑﺎ » . ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺑﺎ ﺑﺴﻴﺠﻴﻬﺎ ﻳﻜﻰ ﺑﻮد. ﻫﺮ ﻣﻮﻗﻊ دﻧﺒﺎل او ﺑﻮدﻧﺪ و او را ﻛﺎر داﺷﺘﻨﺪ، در ﭼـﺎدر رزﻣﻨـﺪﮔﺎن ‫ﺑﺴﻴﺠﻰﭘﻴﺪاﻳﺶ ﻣﻰﻛﺮدﻧﺪ. ﻋﻼﻗﻪ ﺧﺎﺻ‪ﻰ ﺑﻪ ﺑﺴﻴﺠﻴﺎن داﺷﺖ و ﺑﺮﺧﻮرد و رﻓﺘـﺎر ﻣﺤﺒـﺖآﻣﻴـﺰ او ﺑﺎﻋـﺚ ‫ﺷﺪه ﺑﻮد ﻛﻪ رزﻣﻨﺪﮔﺎن آرزو ﻛﻨﻨﺪ در ﮔﺮدان ﺑﺮوﻧﺴﻰ ﻳﺎ ﭘﻴﻚ ﮔﺮدان او ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺣﺘّﻰ اﻓـﺮادى ﺑﻮدﻧـﺪ در ‫ﺳﻤﺖ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﻛﻪ ﭘﻴﻚ ﮔﺮدان ﺑﺮوﻧﺴﻰ ﺑﻮدن را ﺑﺮ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮔﺮدان ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣـﻰدادﻧﺪ؛ﺑـﻪ ﻃـﻮرى ﻛـﻪ در  ‫ﻋﻤﻠﻴﺎﺗﻰ، ﭘﻨﺞ ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮔﺮدان ﺑﻪ ﻋﻨﻮان دﺳﺘﻴﺎر در ﮔﺮدان ﺑﺮوﻧﺴﻰ و در ﺧﺪﻣﺖ اﻳﻦ ﺷـﻬﻴﺪ ﺑﻮدﻧـﺪ. ❇️ اﮔـﺮ ‫ﻛﺴﺎﻧﻰ از ﮔﺮدان ﺧﻮدﺷﺎن راﻧﺪه ﻣﻰﺷﺪﻧﺪ، ﺑﻪ ﮔﺮدان اﻳﻦ ﺷﻬﻴﺪ ﻋﺰﻳﺰ ﻣﻰآﻣﺪﻧﺪ و ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺮوﻧﺴﻰ از آﻧﻬـﺎ ‫اﻧﺴﺎن ﻣﺆﻣﻦ و ﻣﺘﻌﻬﺪ ﻣﻰﺳﺎﺧﺖ و اﮔﺮ ﻛﺴﻰ اﻋﺘﺮاض ﻣﻰﻛﺮد، ﻣﻰﮔﻔﺖ: ﺷﻤﺎ ﺑﻴﺮوﻧـﺸﺎن ﻛـﺮدى، ﻣـﻦ ﻫﻢ دﺳﺘﻮر اﺳﻼم را اﻧﺠﺎم دادم.   ❇️ ‫در زﻣﺎن ﺑﻴﻜﺎرى و اﺳﺘﺮاﺣﺖ ﻧﻴﺰ از وﺿﻊ ﻧﻴﺮوﻫﺎﻳﺶ ﻏﻔﻠﺖ ﻧﻤﻰﻛﺮد. ﺳﺮدار اﻧﺠﻴﺪﻧﻰ در اﻳﻦ ﺑـﺎره اﻳـﻦ ‫ﻃﻮر ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻰدﻫﺪ : اﻳﺸﺎن ﻣﻌﻤﻮﻻً در ﻣﻮﻗﻊ ﺑﻰﻛـﺎرى، ﺑـﻪ ﻧﻴﺮوﻫـﺎﻳﺶ ﻣـﻰرﺳـﻴﺪ و آﻧﻬـﺎ را ﺳـﺮﮔﺮم  ‫ﻣﻰﻛﺮد. آﻧﻬﺎ را ﺑﻪ ﺑﻴﺎﺑﺎن و ﺻﺤﺮا ﻣﻰﺑﺮد و ﺑﺮاﻳﺸﺎن ﺣﺪﻳﺚ ﻣﻰﮔﻔﺖ و آﻳﻪ ﻗﺮآن ﺗﻔﺴﻴﺮ ﻣﻰﻛﺮد و ﺑﭽ‪ﻪﻫﺎ ‫را ﻧﺼﻴﺤﺖﻣﻰﻛﺮد.   ❇️‫ در ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت رﻣﻀﺎن - ﻛﻪ در ﺗﻴﺮﻣﺎه ﺳﺎل ۱۳۶۱ و در ﺷﺮق ﺑﺼﺮه اﻧﺠﺎم ﺷﺪ - ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻓﺮﻣﺎﻧﺪه ﮔـﺮدان ‫ﺧﻂ ﺷﻜﻦﻋﺒﺪاﻟﻠّﻪ رزﻣﻴﺪ و رﺷﺎدت آﻓﺮﻳﺪ. در ﻫﻤﻴﻦ اﻳ‪ﺎم ﺑﻮد ﻛﻪ ﭘﺪرش ﺑﻪ ﺳـﺨﺘﻰ ﻣـﺮﻳﺾ ﺷـﺪ و ﺑـﻪ ‫ﺣﺎﻟﺖ اﺣﺘﻀﺎر اﻓﺘﺎد. ﺧﺎﻧﻮاده از او ﺧﻮاﺳﺖ ﻛﻪ ﻟﺤﻈﺎت آﺧﺮ را در ﻛﻨﺎر ﭘﺪر ﺑﻴﻤﺎر ﺳﺮﻛﻨﺪ، اﻣ‪ﺎ او ﺑﺎ ﺗﻮﺟ‪ـﻪ ‫ﺑﻪ ﻣﺴﺌﻮﻟﻴ‪ﺖ ﺣﺪود ۱۵ ﻫﺰار ﻧﻴﺮو ﻗﺒﻮل ﻧﻜﺮد، در ﺟﺒﻬﻪﻣﺎﻧﺪ و ﮔﻔﺖ: ﻣﺮض و ﺷﻔﺎ دﺳﺖ ﺧﺪاﺳﺖ.‫ ﺑﺎ اﻳﻦﺑﻴﻤﺎرى ﭘﺪر از دﻧﻴﺎ رﻓﺖ و ﺷﻬﻴﺪ ﺑﺮوﻧﺴﻰ ﺗﺎ ﭼﻬﻠﻢ ﭘﺪر در ﺟﺒﻬﻪ ﻣﺎﻧﺪ. وﻗﺘﻰ از ﻋﻤﻠﻴ‪ﺎت ﻓﺎرغ ﺷﺪ، ‫ﺑﺮاى ﭼﻬﻠﻢ ﭘﺪر ﺑﻪ ﻣﺸﻬﺪ آﻣﺪ و ﺑﻪ ﺧﺎﻧﻮاده ﻋﺰادار ﺧﻮد ﺗﺴﻠّﻰ ﺑﺨﺸﻴﺪ. #سردار_زهرایی #الگوی_ولایتمداری #اسوۀ_اخلاص #فرمانده_تیپ_جواد_الأیمه #سردار_شهید_عبدالحسین_برونسی