#نکته_های_تربیت_فرزند راهکارهای نهادینه کردن اصل ایمان در فرزندان(۲) راهکار اول: تناول روزی حلال به نظر می‌رسد اوّلین نکته‌ای که ما باید به آن توجّه کنیم همان روش و سیره‌ای که اهل بیت (ع) در مسیر تربیت پیش روی ما قرار دادند. نمونه آن این است که ما باید دقّت‌هایی به عنوان دقّت‌های مقدّماتی داشته باشیم. چون ایمان پاک است، لذا باید ظرف ایمان هم پاک باشد. لذا اوّلین نکته این است که فرزندان ما باید لقمه حلال تناول کنند تا بتوانند ایمان‌پذیر باشند. بالاخره شما می‌دانید که نور و پاکی و سلامت در جایی می‌تواند قرار بگیرد که خاستگاه آن هم پاک و نورانی و سالم باشد. لذا روزی حلال درون وجود فرزندان ما را نورانی و پاک می‌کند، سالم نگه می‌دارد که ظرف درون آن‌ها بتواند ایمان را بپذیرد 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راهکارهای نهادینه کردن اصل ایمان در فرزندان(۳) راهکار دوم: محیط عاری از معصیت و گناه نکته دومی که خصوصاً مادران بزرگوار باید به آن توجّه کنند این است که محیطی که فرزندان ما دارند رشد می‌کنند عاری از گناه و معصیّت قرار بدهیم. چون بالاخره جایی که ظلمت بیاید نور می‌رود و جایی که ما بخواهیم نور را وارد کنیم آن محیط هم باید نورانی باشد. لذا گناه محیط را آلوده و تاریک می‌کند و نمی‌تواند نور ایمان را خوب بپذیرد. این هم نکته دوم است. یعنی تلاش کنیم محیطی که فرزند ما دارد در آن رشد و نمو می‌کند و تربیت می‌شود آن محیط عاری از گناه باشد. 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راهکار های نهادینه کردن اصل ایمان در فرزندان(۴) راهکار سوم:آموزش معارف دین نکته سومی که باید به آن توجّه کرد این است که پدر و مادر در مسیر تربیت فرزندان آن‌ها را در گام اوّل با معارف اهل بیت آشنا کنند، با معارف قرآنی آشنا کنند و خصوصاً در بحث ایمان آنها را با معارف اعتقادی آشنا کنند. چطور؟ همان‌طور که در روایات داریم وقتی فرزند به دنیا می‌آید در گوش راست او اذان بگویند، در گوش چپ او اقامه بگویند. یعنی ما داریم آن بستر و زمینه را فراهم می‌کنیم که از همان ابتدا شنوای حرف نورانی و پاک باشند. بعد می‌بینید دوره‌های سنّی فرزندان که همین‌طور دارد سپری می‌شود کلام فرزندان ما از باورهای آنان نشأت می‌گیرد. می‌دانید که کلام یکی از مهم‌ترین کانال‌های تربیتی است، یعنی گاهی اوقات بچّه‌ها این جملات و کلماتی را که بیان می‌کنند به تدریج باور می‌کنند. حتّی در نقطه منفی هم همین است. یعنی یک بچّه به خود بگوید من تنبل هستم، من بی‌عرضه هستم، من ناتوان هستم، من چیزی را نمی‌فهمم. یعنی این کلماتی که دارد می‌گوید به تدریج تبدیل به باور می‌شود. یعنی باهوش‌ترین فرد هم که باشد استمرار در بیان این کلمات و جملات داشته باشد این باور در او دارد شکل می‌گیرد که من بی‌عرضه هستم، تنبل هستم و نمی‌فهمم. در نقطه مقابل هم همین است. وقتی فرزندان ما جملات خوب و نورانی و خصوصاً جملاتی که برگرفته از باورهای اعتقادی است بیان می‌کنند به تدریج در آن‌ها باور شکل می‌گیرد. آن باوری که می‌تواند زمینه‌ساز ایمان باشد. 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راهکارهای نهادینه کردن اصل ایمان در فرزندان(۵) راهکار جهارم: ارتباط و هم‌نشینی با افراد با ایمان امّا نکته چهارمی که ما باید در تقویت ایمان در فرزندان به عنوان یک اصل از آن بهره ببریم و استفاده کنیم این است که زمینه‌ای فراهم کنیم که فرزندان ما از همان دوران کودکی با انسان‌های با ایمان ارتباط داشته باشند. حالا در رأس خود پدر و مادر هستند، یعنی پدر و مادر با ایمان می‌توانند فرزندان را با ایمان تربیت کنند. گاهی اوقات محیط‌ها و مهمانی‌هایی که می‌رویم، حتّی در برخی از موارد باید مدیریّت شده و سامان‌دهی شده فرزندان خود را پیش افراد و اشخاصی ببریم که ما این‌ها را انسان‌های با ایمان می‌دانیم. دیدن این انسان‌ها و همنشینی با این انسان‌ها می‌تواند تأثیرات به سزایی روی تربیت فرزندان ما بگذارد. همان‌طور که در روایت مکرّر بیان شده است که انسان‌ها بر مرام و منش همنشینان خود هستند. می‌توانند با نشست و برخاست در کنار انسان‌های با ایمان، آن ایمان را در وجود خود حفظ کنند. پس این همنشینی این همراهی و ارتباط با انسان‌های با ایمان می‌تواند یکی دیگر از شاخصه‌های ایمان سازی در فرزندان ما باشد. 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راهکارهای نهادینه کردن اصل ایمان در فرزندان(۶) راهکار پنجم: بیان سرگذشت بزرگان دینی و شاخص نکته بعدی که باید به آن توجّه کرد معرّفی انسان‌های با ایمان و شاخص است. همان کاری که قرآن می‌کند. شما وقتی قرآن را تلاوت می‌کنید خصوصاً آن جاهایی که داستان‌هایی را در قرآن می‌خوانید می‌بینید که خداوند متعال در بخشی از این داستان‌ها انسان‌های با ایمان را به مخاطبین و کسانی که دارند با قرآن ارتباط برقرار می‌کنند معرّفی می‌کند و می‌دانید که شخصیّت‌های با ایمان وقتی معرّفی و تببین شوند، وقتی سرگذشت و داستان زندگی آن‌ها برای فرزندان بیان شود، زمینه الگوسازی فراهم می‌شود. یعنی ما داریم به فرزندان خود الگوهایی را ارائه می‌دهیم که آن‌ها از این الگوها بهره می‌گیرند و می‌خواهند یک نوع هم‌زاد پنداری و شباهت سازی با افراد با ایمان انجام بدهند که در نتیجه رخ می‌دهد و آن ایمان إن‌شاءالله کامل می‌شود، یعنی فرزندان ما در مسیر ایمان قرار می‌گیرند. پس سعی کنیم داستان‌هایی از بزرگان دینی و معرفتی و بخش‌هایی از سرگذشت زندگی آن‌ها را برای فرزندان خود بیان کنیم. این انس و الفت فرزندان با این سرگذشت‌ها می‌تواند آن اثرات تربیتی خود را به صورت نامحسوس و غیرمستقیم روی فرزندان ما بگذارد 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راهکارهای نهادینه کردن اصل ایمان در فرزندان (۷) راهکار ششم: ایجاد زمینه انتقال مفاهیم دینی امّا نکته دیگری که می‌تواند اصل ایمان را در فرزندان ما تقویت کند توجّه به این نکته است که وقتی فرزندان ما از سنین کودکی و یا به عبارتی هفت سال اوّل عبور می‌کنند تفکّرات انتزاعی و تحلیلی آن‌ها شروع می‌شود. لذا در روایت هم داریم، در وصیّت وجود مبارک آقا امیرالمؤمنین علی (ع) به فرزند خود داریم که می‌فرمایند: من به تربیت تو مبادرت ورزیدم، قبل از این که دیگران بخواهند ذهن تو را از اموری که منفی و نامناسب است پر کنند. یعنی ما باید بدانیم که فرزندان ما وقتی به یک دوره سنّی رسیدند، نیاز دارند که به وسیله تحلیل و بیان و موعظه و نصیحت برای آن‌ها زمینه و بستری فراهم کنیم که مطالبی که می‌تواند ایمان آن‌ها را تقویت کند، باورهای دینی آن‌ها را تعمیق ببخشد به آن‌ها انتقال دهیم. گاهی این‌ها نیاز به این دارد که خود ما والدین هم آموزش‌های خاصّی ببینیم و مهارت‌های لازمی را در این زمینه کسب کنیم. من یک قاعده و اصلی را بیان می‌کنم؛ از این قاعده و اصل می‌توانید در این زمینه استفاده کنید. حتماً کتاب‌هایی را در این زمینه مطالعه بفرمایید که روش انتقال مفاهیم دینی به فرزندان را به ما بزرگ‌ترها آموزش می‌دهند. این می‌تواند کمک کند تا قبل از این‌که ذهن فرزند ما از عواملی که می‌تواند مخرّب ایمان باشد پر شود، ما با مصادیق و تحلیل‌هایی ذهن او را پر کنیم که بتواند ایمان او را تقویت کند. 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راهکارهای نهادینه کردن اصل ایمان در فرزندان(۸) راهکار هشتم: توجه کردن و تحسین نقاط قوت دینی پس بحث تقویت ایمان در فرزندان به عنوان یک اصل مطرح است. این اصل چه زمانی تقویت می‌شود؟ وقتی که به سؤالات و شبهات ذهنی که برای او شکل می‌گیرد پاسخ مناسبی داده شود. امّا باید به نکته آخر برای تقویت ایمان در فرزندان هم اشاره کنیم. گاهی اوقات نیاز به این است که نقاط قوّت فرزندان خود را در این زمینه‌ها و باورهای اعتقادی و دینی ببینیم، برای آن‌ها بازگو کنیم، بیان کنیم. این قاعده تربیتی در ذهن ما باشد که وقتی شما به یک نکته مثبتی در فرزند خود توجّه می‌کنید آن نکته مثبت تقویت می‌شود و این تقویت یعنی چه؟ یعنی ما داریم تعمیق می‌بخشیم. خصوصاً در موضوعی مانند ایمان و باورهای اعتقادی و دینی. لذا این توجّه گاهی اوقات می‌تواند با یک لبخند باشد، گاهی اوقات می‌تواند با یک تأیید باشد، گاهی اوقات می‌تواند با یک جمله تشویقی باشد. ما باید به این‌ها توجّه کنیم. سیره بزرگان ما در طول تاریخ همین بوده است. مثلاً درباره ابی الاسود دوئلی می‌بینیم که وقتی دختر خردسال او با هدیه‌ای از جانب معاویه که برای پدر آورده شده بود مواجه شد و مقداری از آن عسل را تناول کرد، وقتی متوجّه شد که آن را معاویه فرستاده است تمام عسل را بیرون ریخت. این‌جا وقتی این پدر این را متوجّه شد دست فرزند خود را گرفت و نزد آقا امیرالمؤمنین علی (ع) برد و رفتار خوب دختر خود را برای آقا امیرالمؤمنین بازگو کرد. این‌ها یک نوع توجّه به رفتار خوب است. گاهی اوقات چقدر خوب است که ما به اندازه، به وقت، به جا و به واقع وقتی فرزند ما یک رفتار دینی خوبی انجام می‌دهد، حس می‌کنیم باورهای اعتقادی در او جوانه زده است و دارد رشد می‌کند و دارد تنومند می‌شود در محضر علمای بزرگ، در محضر کسانی که محبوبیّت و مقبولیّت دینی در نزد فرزندان ما دارند بازگو کنیم. این بازگو کردن می‌تواند باور دینی و ایمان را در فرزند ما تقویت کند. پس این توجّه کردن، بیان، لبخند و ارائه می‌تواند برای این موضوع کمک کار باشد. من درباره توجّه به رفتارهای خوب فرزندان به این اشاره کنم که گاهی اوقات ما پدران و مادران باید خیلی دقّت کنیم که ویژگی مثبت فرزندان ما از قلم نیفتد و نادیده گرفته نشود. چون گاهی اوقات ما برخی از رفتارها و ویژگی‌های منفی را می‌بینیم و در برابر آن موضع‌گیری می‌کنیم. گاهی اوقات حتّی توبیخ و تنبیه و تهدید می‌کنیم، تحقیر و سرزنش می‌کنیم ولی رفتارهای خوب دیده نمی‌شود. وجود مبارک امیرالمؤمنین علی (ع) به جناب مالک اشتر فرمودند که‌ ای مالک خوبی‌ها را ببین تا خوبی‌ها گسترش یابد. لذا ما اگر خوبی فرزند خود را ببینیم قطعاً آن خوبی تقویّت می‌شود و گسترش پیدا می‌کند و این اصول تربیتی در فرزندان ما محقّق می‌گردد 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های نهادینه کردن عمل صالح در کودکان(۱) در تربیت فرزند باید به اصول تربیت توجّه داشت تا بتوانیم یک زیر ساخت خوبی را برای تربیت فرزندان خود فراهم بکنیم. یکی از آن اصولی که ما باید در ذهن خود داشته باشیم و فرزندان خود را براساس آن تربیت بکنیم این است که فرزندان ما به سمت انجام اعمال صالح و عمل صالح هم بروند. این خیلی مهم است. می‌خواهیم عمل صالح را بگوییم که فرزندان ما از همان دوران کودکی یاد بگیرند اعمال، رفتار آن‌ها، اعمال و رفتاری باشد که خدا پسندانه باشد، ارزشمند باشد، زمینه‌ای را فراهم بکند که این عمل آن‌ها منجر به سعادت آن‌ها بشود. امّا دایره عمل صالح خیلی وسیع است، ما نمی‌توانیم این‌جا از تک تک اعمال صالح نام ببریم، ولی آن چیزی که مهم است این است که فرزندان ما در محیط تربیتی که دارند رشد می‌کنند، با این اعمال و رفتار صالح عجین بشوند. به نوعی در وجود آن‌ها به عنوان یک رفتار خوب و عمل خوب نهادینه بشود. ما می‌خواهیم در مورد برخی از این‌ها، روش‌ها و نکاتی را برای شما بیان بکنیم ادامه دارد... 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های نهادینه کردن عمل صالح در فرزندان(۲) ۱. ترغیب و زمینه سازی برای انجام عمل صالح و کار خوب چگونه این اتّفاق بیفتد؟ ما می‌گوییم در وهله و مرحله اوّل این است که خود والدین به همدیگر احترام بگذارند. یعنی محیطی که زن و شوهر در حضور فرزندان خود، به یکدیگر احترام می‌گذارند، بچّه‌ها هم براساس همان مدل و روش عمل می‌کنند. اگر بخواهیم نمونه دیگر را عرض بکنیم، این است که مثلاً کمک کردن به مستمندان، نیازمندان. وقتی که ما زمینه و بستر این را فراهم بکنیم. به طور نمونه عرض بکنم داریم می‌رویم فقیری را می‌بینیم، نیازمندی را می‌بینیم، صندوق صدقاتی را می‌بینیم، آن‌جا پدر و مادری که فرزند خود را ترغیب به این بکنند که مبلغی را داخل صندوق صدقات بینداز و پولی او بدهند، او را در این قضیه پیشتاز و پیشرو بکنند. در دورانی که دارد تربیت‌پذیری شکل می‌گیرد، این عمل در این بچّه نهادینه می‌شود. من یک قاعده‌ای را یادآوری بکنم. ما یک بحثی تحت عنوان شخصیت داریم و می‌گوییم: بیش‌ترین میزان شخصیت فرزندان ما در دو هفت سال اوّل زندگی شکل می‌گیرد و بین این دو هفت سال مهم‌ترین آن، هفت سال اوّل زندگی است. یعنی هر گونه ما عمل بکنیم، در این دوران زمینه یادگیری و فراگیری هر چیزی را برای فرزندان خود فراهم بیاوریم، فرزندان ما هم همان‌گونه و براساس همان نظام معیاری عمل می‌کنند. لذا بچّه‌ای که از کودکی یاد بگیرد به فقرا کمک بکند، بچّه‌ای که از کودکی یاد بگیرد به بزرگتر احترام بگذارد، فرزندی که از کودکی یاد بگیرد کارهای خوب انجام بدهد. مثلاً یک موقع کار خوب، مثل نظم است، خوب از کودکی این را یاد بگیرد و ما زمینه و بستر آن را فراهم بکنیم. این‌ها زمینه این می‌شود که فرزند ما در دوره‌های سنّی دیگر هم بتواند این عمل صالح و رفتارهای خوب را انجام بدهد. من این‌جا یک هشداری بدهم، حتماً به این هشدار توجّه بکنید. برخی والدین این ایده را در تربیت دارند که بچّه‌ها را در یک دوره سنی رها می‌کنند، بعد یک جاهایی می‌خواهند سخت بگیرند، سفت بگیرند، این امکان ندارد. یعنی به تعبیر دیگر این‌جا بند را ما آب دادیم. یعنی بچّه‌ای که از کودکی همین‌طور بی‌نظمی بکند، حالا نوجوان شده است و ما بگوییم: دیگر از الآن تو باید با نظم باشی. نه این بند را آب دادیم. این‌جا دیگر کار خیلی سخت، صعب و دشوار می‌شود. پس ما باید بر اساس اصل تدریج در تربیت، کم‌کم اعمال صالح، رفتار صالح را در بچّه‌های خود شکل بدهیم تا وقتی به آن دوره رسیدند که خواستیم این‌ها را یک انسان صالحی ببینیم، با اعمال و رفتار خوب ببینیم، آن محقّق بشود. همان‌طور که بیان کردیم یکی از اصول، اصل عمل صالح است که گفتیم اوّلین نکته آن این است که ما اصل تدریج را در آن رعایت بکنیم و در مورد فرزندان خود از همان دوران طفولیّت، خردسالی شروع بکنیم و این اعمال صالح را در معرض نگاه آن‌ها قرار بدهیم. زمینه‌ای را فراهم بکنیم که حتّی در حدّ خود انجام بدهند 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های نهادینه کردن اصل عمل صالح در فرزندان(۳) ۲. ارج و ارزش نهادن برای عمل صالح امّا نکته دوم این است که ما برای عمل صالح هم ارزش قائل بشویم. گاهی اوقات مثلا برخی از والدین، برخی اعمال صالح دیگران را مذمّت می‌کنند. مثلاً یکی اهل گذشت است، کسی خطایی در حقّ شخص دیگری کرده است. بعد می‌بینیم که طرف مقابل گذشت می‌کند. ما برمی‌گردیم می‌گوییم: اگر من به جای او بودم، می‌دانستم با این شخص چه بکنم. این یعنی ما داریم دستی دستی فرزند خود را به سمت و سویی سوق می‌دهیم که رفتار صالح، عمل صالح را در نگاه او تقبیح بکنیم، بد جلوه بدهیم. بعد انتظار نداشته باشیم روحیه گذشت، عفو، مدارا در او شکل بگیرد. ما حتماً باید به این توجّه بکنیم که عمل صالح را در نگاه فرزندان خود هم ارزشمند قرار بدهیم. اگر یک کسی از خطای یک نفر دیگر گذشت، ما او را با یک نگاه خوبی در نگاه فرزند خود جلوه بدهیم. بیان ما، بیان خوبی باشد که چه انسان خوبی بود، ماشاءالله چه رفتار خوبی انجام داد، آفرین، چقدر خوب گذشت کرد. آن وقت می‌بینیم این نکته برای فرزند ما – در این دورانی که دارد تربیت می‌شود – ارزشمند جلوه می‌کند و اگر فردا هم در یک چنین موقعیتی قرار گرفت به احتمال زیاد و بالایی می‌بینیم او هم این گذشت را خواهد داشت. 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های نهادینه کردن عمل صالح در فرزندان(۴) ۳.مشارکت دادن فرزندان در اعمال صالح یکی دیگر از نکاتی که باز می‌تواند در بحث نهادینه‌سازی عمل صالح کمک بکند، این است که گاهی اوقات باید با فرزندان خود در مورد موضوعاتی که می‌خواهند انجام بدهند، گفتگو بکنیم، صحبت بکنیم. به طور مثال منِ پدر عصر جمعه‌ای فرزندان خود را جمع بکنم، بگویم: مادر شما به تنهایی نباید جور همه کارهای خانه را بکشد و تمام کارهای خانه را انجام بدهد. می‌خواهیم از روز شنبه یک تقسیم کاری داشته باشیم که همه ما کمک‌کار و همیار مادر باشیم. این‌ها آن برنامه‌ریزی، بسترسازی می‌شود که یک زمینی را فراهم بکنیم، فرزندان خود را در این زمین بازی بدهیم که او بداند همیاری کردن، کمک‌کار دیگران بودن، شدنی است و وقتی هم این همیاری، این مشارکت انجام می‌شود، چه حسّ خوبی به همه آن گروه دست می‌دهد. پس این هم می‌تواند یک قانون، یک قاعده برای نهادینه‌سازی عمل صالح باشد. 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های نهادینه کردن عمل صالح در فرزندان(۵) ۴. معرفی و ارتباط با الگوهای غیرمستقیم یکی دیگر از نکاتی که می‌تواند در زمینه عمل صالح و نهادینه‌سازی آن در فرزندان ما إن‌شاءالله کمک بکند و این بستر را در او فراهم بیاورد، این است که ما بیاییم از الگوهای غیرمستقیم استفاده بکنیم. مثلاً فرزندان خود را به جایی که افراد خوبی هستند، ببریم. کارهای خوبی را انجام می‌دهند. یک موقعی می‌بینید که یک گروه جهادی دارد یک فعّالیّتی را انجام می‌دهد، همین که فرزند خود را وارد آن محیط بکنیم، این‌ها را ببیند، رفتارها و کارهای این‌ها را ببیند این باعث می‌شود الگو بگیرد، اثر بگیرد. این هم نیازی نیست که الزوماً ما با بیان بگوییم. یعنی خود او عملاً دارد این را لمس می‌کند. یا بیان قصّه، داستان، بیان ماجراهایی از شخصیت‌هایی که این‌ها بالاخره انسان‌هایی با رفتارهای خوب، اخلاق عملی خوب بودند. این در فرزند ما هم شکل می‌گیرد و إلی ماشاءا لله در طول تاریخ، ما سرگذشت انسان‌هایی را داریم که این ویژگی در آنها متبلور بوده است. بیاییم این‌ها را برای فرزندان خود بیان بکنیم. 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های نهادینه کردن عمل صالح در فرزندان(۶) ۵. بیان فضیلت اعمال نیک نکته آخر من این است که گاهی اوقات نیاز است ما فضیلت کارهای خوب، اعمال خوب، اعمال صالح را هم برای فرزندان خود بگوییم. روایت‌های خیلی زیادی داریم، آیات خیلی زیادی در این زمینه داریم. گاهی خواندن خود این آیات، خواندن این روایات، بیان ترجمه این آیات و روایات برای فرزندان ما می‌تواند زمینه ترغیب را به سمت انجام آن عمل صالح فراهم بیاورد. 🦋به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه دعوای بین فرزندان را مدیریت کنیم ؟؟(1) این روزها که بچه ها هم‌چنان تمام‌وقت در خانه حضور دارند خیلی اتفاق می‌فتد که خواهر و برادرها با هم دعوا می‌کنند و والدین اغلب شکایت دارند که بچه ها مدام در خانه با هم درگیر می شوند و جنگ و دعوا به راه می اندازند و باعث ناراحتی آنها می شوند. امسال نیز چون سال گذشته قرار است به دلیل شیوع ویروس کرونا تفریحات و سفرها کمتر باشد و بیشتر خانواده ها دور هم در منازل جمع شوند و به همین دلیل هم بچه ها برای تخلیه انرژی خود و سرگرم کردن خود مدام اختلاف پیدا می کنند و درگیر می شوند در حالیکه خانواده ها می بایست در نظر داشته باشند که این دعوا و مشاجره های بچه ها بخشی از فرایند رشد برای تسلط پیدا کردن به سرعت و چابکی شان است تا یاد بگیرند که چطور در آینده با پشتکار و تلاش از حق خود دفاع کنند یا به مصالحه برسند. اینها بخشی از نتایج رقابت خواهر و برادرها در خانه است که ذاتا بدنیست و اگر مدام والدین جلوی بچه ها را بگیرند باعث سرخوردگی آنها می شوند. بسیاری از کارشناسان روانشناسی معتقدند که منشأ حسادت خواهر ـ برادرها میل شدید به دستیابی عشق منحصر والدینشان است. دستیابی به عشق والدین باعث می شود که بچه ها به شایستگی ها و نیازهای مختلف خود واقف شوند. بهرحال هر بچه های با پیدا شدن سروکله بچه دیگر از محبت و توجه کمتر پدر و مادرش مواجه می شود و همین باعث ناکامی اش می شود در حالیکه بچه های بزرگتر عشق و احترام بیشتری را نصیب بچه های کوچکتر می بینند و همین باعث می شود که خیلی وقت ها برای دستیابی به توجه و عشق بیشتر والدین با دیگر بچه ها درگیر شوند. در کتاب «خواهر، برادرهای سازگار» اثر آدل فابر ، ایلین مازلیش در این باره آمده است که هر بچه ای به دنبال اسباب بازی بیشتر، امکانات و امنیت بیشتر برای خودش است و اینکه در نهایت به دنبال اول و بهتر شدن است، اینجا دیگر وظیفه والدین است که این احساس امنیت و محبوبیت را به همه بچه هایشان یکسان بدهند و مزایای شریک بودن همه امکانات را به همه بچه ها بچشانند، این وظیفه شگفت انگیز بر دوش پدر و مادرهاست. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه دعوای بین فرزندان را مدیریت کنیم ؟(2) *راهکارهای مدیریت دعوای خواهر ـ برادرها اگر در منزلتان بچه ها به ویژه در این ایام تعطیلات و در خانه مانی و درس خواندن مجازی بیشتر با هم درگیر می شوند و باعث تشنج فضای خانه شده اند، بهتر است فکری کنید تا فعالیت هایی داشته باشند تا بچه های کوچکتر با بزرگتر به مشارکت با هم بپردازند اکثر اوقات بچه ها به خاطر منابع و دستیابی به امکانات بیشتر با هم درگیر می شوند. بنابراین بهتر است شرایطی را برایشان فراهم کنید تا از آن لذت ببرند. مثلا فعالیت هایی مثل ساخت یک کمپ در خانه به کودک کوچکتر اجازه می دهد از بلوک های خانه سازی برای ساخت این کمپ استفاده کند،کودک بزرگتر با استفاده از بالش و کوسن ها قلعه درست می کند. یا مثلا مشاغلی برای بچه ها تعیین کنید مثل اینکه کودک بزرگتر کتاب فروش شود و کودک کوچکتر هم کیف او را خالی یا پر کند و به کتاب ها رسیدگی داشته باشد یا اینکه مثلا نقش دکتر و بیمار را بازی کنند. نکته دیگر این است که برخی والدین تصور می کنند برای اینکه بین بچه ها صلح و رابطه خوب برقرار باشد باید با هر چند نفرشان یکسان برخورد و رفتار کنند در حالیکه اینطور نیست قابلیت های رشدی بچه ها براساس سن و سالشان با هم فرق دارد و خواسته هایشان نیز متفاوت است مثلا اگر یکی از بچه ها فردا کلاس مجازی دارد بهتر است که به جای مقاومت برای خواب حتما به رختخواب برود و بخوابد در حالیکه بچه کوچکتر را می توان با خواندن داستان برایش خواباند. یک زمانی پیش می آید که بچه ها در خانه بر سر یک وسیله مثل اسباب بازی دعوا می کنند، اینطور مواقع نباید به نفع بچه کوچکتر به خاطر اینکه کوچکتر است نظر بدهیم و اسباب بازی را به او بدهیم و به بچه بزرگتر بگوییم که از حقش بگذرد، در حالیکه باید قاطعانه از آنها بخواهیم که یا با هم بازی کنند یا اینکه از بازی با هم صرف نظر کنند ، حتی اگر بچه ها به گریه و زاری بیافتند، نباید از حق یکی از آنها به نفع دیگری گذشت و بچه بزرگتر را جری کرد. برخی بچه ها با جر و بحث طولانی، پدر و مادر خود را کنترل و وارد یک بازی می کنند در حالیکه والدین باید اینطور مواقع هوشیار باشند و در بازی بچه ها نیافتند خیلی از بچه ها هستند که از طریق بگو مگو، پدر و مادرهایشان را کنترل می کنند، ساعت ها با هم بحث می کنند و اصلا هم کوتاه نمی آیند. در اینطور مواقع به دنبال دادن جواب های منطقی به بچه ها یا راهکارهای عقلانی نباشید که قانعش کنید، اصلا به دنبال استدلال نیستند فقط می خواهند شما را وارد یک بازی جر و بحث کنند و از این طریق جلب توجه داشته باشند، دعوا و عصبانیت شما آن ها را به هدفشان می رساند بنابراین مراقب باشید در تله نیافتید. چند نکته دیگر درباره مدیریت دعوای بچه ها این است که خیلی وقت ها لازم نیست در دعوایشان دخالت کنید خودشان مشکلشان را حل می کنند فقط باید مراقب باشیم که به هم آسیب نزنند. برخی اوقات لازم است با استفاده از تکنیک حواس پرتی ذهن بچه ها را منحرف کنید و با یک پیام مثبت مثل «واییی فلانی خیلییییی دوستت داره» که در این صورت احساس خوب نسبت به طرف مقابل ایجاد کنید. البته این تکنیک می تواند با بازی هیجانی حرکتی هم باشد. مثلا وقتی بچه ها دعوایشان شد علاوه بر اینکه مداخله نمی کنید، پشت بچه ها را هم نباید خالی کنید یا اینکه یکی را به نفع دیگری دعوا کنید این باعث اختلاف بیشتر می شود. خصوصا در مهمانی ها و بخاطر رودربایستی و خجالت والدین کودک خود را دعوا یا تنبیه نکنید. این کار به شدت مضر است چون عزت نفس، اعتماد به نفس و دلبستگی ایمن کودک را از بین می برد. اینجا می توان کودکتان را در آغوش بگیرید، طرف مقابل را هم نوازش کنید و با مهربانی و خنده سوال کنید چه اتفاقی افتاده؟ بعد از شنیدن توضیحات بدون قضاوت با یک پیشنهاد جدید موضوع را تغییر دهید. مثلا بگویی بیاید الان بازی جدیدی را شروع کنید و پیشنهاد آن را بدهید. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند هشت راه برای متوقف کردن دعوای بین کودکان(3) هشت راه برای متوقف کردن دعوای بین کودکان کودکان با دقت میبینند که والدینشان چطور در زمان عصبانیت، مخالفت با چیزی یا بررسی مشکلات رفتار میکنند. در زمان‌ هایی که تحت فشار هستید هم خوددار باشید و خونسردی خود را حفظ کنید تا بتوانید الگوی خوبی برای فرزندانتان باشید. 1 – دعوای بچه‌ها را نادیده بگیرید البته این توصیه باید با این احتیاط همراه باشد که در دعوای آنها با هیچ آسیبی (جسمی، احساسی یا فکری) همراه نباشد. در این موارد حتماً باید مداخله کنید. اما بیشتر دعواهای بچه‌ها فقط کل‌کل و مشاجره عادی است و مداخله والدین فقط حل کردن مشکل توسط خود بچه‌ها و آشتی کردنشان را کندتر می‌کند. خیلی وقت‌ها دعوا کردن راهی برای بچه‌ها برای جلب توجه است و برای بعضی از آنها، توجه منفی از توجه نکردن بهتر است. اگر والدین دعوای آنها را نادیده بگیرند و اجازه ندهند آن به مرکز خانه تبدیل شود، آنها دیگر دلیلی برای دعوا کردن نخواهند داشت. مادری بود که یکی از اتاق‌های خانه را اتاق دعوا نامیده بود و هر وقت بچه‌ها می‌خواستند دعوا کنند او از آنها می‌خواست که به آن اتاق بروند و تازمانیکه مشکلشان را حل نکرده‌اند از اتاق بیرون نیایند. تنها دلیلش هم این بود که دوست نداشت سروصدا و مشاجره بشنود. 2 – در برخورد با رفتارها و دعوای بچه‌ها، حفظ برابری دو طرف ضروری است یکی از دام‌هایی که ممکن است والدین در آن گرفتار شوند این است که تلاش کنند بفهمند چه کسی دعوا را شروع کرده است، و کی چه گفته است و بعد چه چیز باعث بدتر شدن دعوا شده است. جانب‌گیری کردن یا تعیین مجازات‌های متفاوت زمینه را برای برچسب قربانی و قلدر زدن فراهم می‌کند. در اکثر موارد، مجازات بچه‌ها باید یکسان باشد: بدون هیچ استثنا. هدف باید این باشد که میل به برد و باخت را در دعواهای بچه‌ها از بین ببرید. 3 – به بچه‌ها راه‌هایی آموزش دهید که با آرامش و همکاری برای مشکلاتشان راه‌حل پیدا کنند حتی بچه‌های خیلی کوچک مسائل ابتدایی عدالت و جنگ نکردن را درک می‌کنند. درمورد دعوا کردن و راه‌های دیگر برای حل مشکلات با فرزندانتان صحبت کنید. همیشه قوانینی برای کارهایی که برای حل مشکلاتشان می‌توانند بکنند و نمی‌توانند بکنند تعیین کنید ( مثلاً داد کشیدن، گریه کردن، زد و خورد ). از آنها بخواهید ایده‌های خود را مطرح کنند و بعد امتحانشان کنند. ممکن است از راهکارهایی که پیشنهاد می‌کنند متعجب شوید ولی آنها خودشان خوب می‌دانند که چه چیزی برایشان موثرتر است. بچه‌های یک خانواده همیشه سر اینکه شب چه فیلمی تماشا کنند دعوا داشتند. والدین گفتند که دخالتی در این قضیه نمی‌کنند اما هر فیلمی که هر دو بچه‌ها تمایلی به دیدن آن نداشتند را در لیست "ندیدنی‌ها" قرار می‌دادند. اگر بچه‌ها همه فیلم‌هایی که پیشنهاد می‌شد را رد می‌کردند، آنوقت آن شب بدون دیدن فیلم باید می‌خوابیدند. بعد از اینکه این اتفاق یکبار افتاد، خواهر و برادر تمایل بیشتری برای توافق کردن سر یک فیلم پیدا کردند. 4 – وقتی بچه‌ها با هم کنار می‌آیند، آنها را تشویق کنید تحسین و تمجید کمک بسیار زیادی به ایجاد رفتارهای مثبت در بچه‌ها دارد. رمز کار این است که دعوای آنها را نادیده گرفته و وقتی درست رفتار می‌کنند به آنها توجه کنید. بچه‌ها خیلی زود متوجه این موضوع می‌شوند. 5 – الگوی خوبی باشید وقتی خودتان مدام با هم دعوا کنید، نمی‌توانید انتظار داشته باشید که بچه‌هایتان اصلاً با هم دعوا نکرده و خوشرفتاری کنند. والدین باید الگوی بچه‌ها در طریقه برخورد و رفتار با هم باشند. 6 – در زمان‌های فشار هم آرامش خود را حفظ کنید بچه‌ها با دقت می‌بینند که والدینشان چطور در زمان عصبانیت، مخالفت با چیزی یا بررسی مشکلات رفتار می‌کنند. در زمان‌هایی که تحت فشار هستید هم خوددار باشید و خونسردیتان را حفظ کنید تا الگوی خوبی برای فرزندانتان باشید. اگر بچه‌ها اینقدری بزرگ هستند که درک کنند، می‌توانید با آنها درمورد احساسی که در زمان عصبانیت در بعضی موقعیت‌ها دارند با آنها حرف بزنید. از بچه‌ها بخواهید که نمایشی بازی کنند که مثلاً عصبانی هستند و از آنها بخواهید ببینند به جز دعوا کردن و داد کشیدن چه رفتارهای دیگری می‌توانند از خود نشان دهند. 7 – بچه‌ها به دلایل مختلفی با هم دعوا می‌کنند و واکنش والدین به آنها در زمانیکه باید مداخله کنند به شکل دادن وضعیت دعوا کردن آنها در آینده کمک می‌کند. اگر والدین داد بزنند، دست‌پاچه شوند یا عصبانی شوند و از الفاظ زشت استفاده کنند، نتیجه این خواهد شد که آن رفتار آزاردهنده در دعواهای بچه‌ها دوباره تکرار خواهد شد. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: https://eitaa.com/tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های درمان #قلدری_دانش_آموزان در مدرسه(1) یکی از موضوعاتی که برای دانش آموزان در کلاس درس و مدرسه وجود دارد قلدری و زورگویی است که برخی دانش آموزان سایرین را مورد آزار قرار می دهند. در این بین معلمان و ناظمان مدارس باید در این خصوص آگاه باشند و بتوانند با تصمیمات درست از بروز حوادث بعدی جلوگیری کنند و به صورت علمی با این قضیه برخورد کنند چرا که هم فرد قربانی قلدری نیازمند مشاوره است و هم فردی که زورگویی می کند باید تحت درمان و مشاوره قرار بگیرد چرا که ریشه این کار در پایین بودن عزت نفس و اعتماد به نفس کاذب بوده و باید در این زمینه مورد بررسی قرار بگیرند. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های درمان #قلدری_دانش_آموزان در مدرسه(2) 1- برای جلوگیری از زورگویی در مدرسه درباره قلدری صحبت کنید _ برای القای همدلی و هوش هیجانی در دانش آموزان تلاش کنید. _ اطمینان حاصل کنید که دانش آموزان شما از عواقب قلدری دیگران در مدرسه آگاه هستند. _ آنها باید درک کنند که قلدری تحمل نمی شود و به آنها پرداخته می شود بیشتر محیط را برای آنها سخت گیرتر می کند. _ به دانش آموزان قلدر تاکید کنید بعضی از کتاب های نوع دوستی و ... را مطالعه کنند. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند راه های درمان #قلدری_دانش_آموزان در مدرسه(3) 2_ باید دانش آموز را توانمند سازید تا در مقابل قلدری بایستند _ تلاش کنید تا دانش آموزان مدرسه را را توانمند سازید _ آنها را تشویق کنید تا در برابر رفتار قلدری بایستند یا اینکه آن را به شما یا یک بزرگسال دیگر گزارش دهند. _ به آنها یادآوری کنید که قلدری با موضع گیری یک خود آنها پایان می یابد. _ روش های محرمانه ا و ایمن گزارش قلدری را به آنها یاد دهید. به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه بیش فعالی کودکان را در مان کنیم؟؟👇🏾👇🏾 به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه #بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(1) از دغدغه های همیشگی والدین و معلمان که در گفتکوهاشون مطرح می شود: _ پسرم هرگز آرام نمینشیند و همیشه به کاری مشغول است؛ _ دخترم حتی یک لحظه به چیزی توجه نمی کند؛ _ فرزندم در مدرسه با کوچکترین بهانه از جا بر میخیزد و دور کلاس راه می رود؛ _ دانش آموزم پیوسته پشت میزش وول میخورد و اصلا آرام و قرار ندارد؛ _ دخترم با کودکان دیگر به خوبی کنار نمی آید؛ فرزندم هرگز در تحصیل موفق نبوده است. _ او الان دو کلاس از همسالانش عقب تر است. _ معلمش میگوید او هنوز «ب» را از «پ» تشخیص نمی دهد؛ _ پسرم تکالیفش را خیلی سریع و معمولا نادرست انجام میدهد؛ این گونه شکایتها که به طور معمول از زبان پدر و مادرها و معلمان شنیده میشود نشانه های اولیه یکی از شایع ترین مشکلات رفتاری کودکان است؛ اختلال بیش فعالی که به گفته برخی پژوهشگران حدود سه تا پنج درصد بچه های دبستانی به آن دچارند و در پسران نیز بیش از دختران شایع است آغاز این اختلال حدود سه سالگی است ولی تشخیص آن معمولا تا زمانی که کودک به مدرسه وارد نشود، مشکل است. ادامه دارد.... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه #بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(2) بیش فعالی چیست؟ بیش فعالی نیز مانند بسیاری از اختلالات روان شناختی دیگر تعریفی جامع که همه متخصصان درباره آن به توافق رسیده باشند ندارد تعریف بیش فعالی به گونه ای قراردادی و نسبی است و تقریباً به طور کامل به درجه تحمل و بردباری محیط کودک وابسته است. با آنکه فعالیت حرکتی کودکان متفاوت است این گونه به نظر میرسد که برخی از آنان هیچ گاه از حرکت باز نمی ایستند این کودکان در سالهای پیش از دبستان پیوسته و بدون هیچ هدف آشکاری میدوند و بالا و پایین میروند. وقتی که بزرگتر می شوند نیز هرگز نمیتوانند آرام بنشینند و بسیار بیقرارند به نظر میرسد که این کودکان در قیاس با کودکان عادی بسیار پرتحرک ترند و فعالیتشان نیز بی هدف است. بیش فعالی به وضعیتی افراطی در حرکات و فعالیتهای جسمانی می گویند کودکان بیش فعال بیش از حد طبیعی تحرک دارند؛ یعنی حرکت آنان با سنشان متناسب نیست. این کودکان هنگام یک جا نشستن در زمانی معین بی قرار یا ناراحت اند. گاه از اینان به منزله کودکانی حرف نشنو و نافرمان یاد میشود؛ به ویژه زمانی که به آنان گفته میشود یک جا بمانند یا بی حرکت بنشینند که از انجام آن خودداری میکنند. کودکان بیش فعال به رغم سرزنده بودن اغلب هنگامی که به چیزی توجه میکنند تمرکز خوبی ندارند و محرکهای محیطی حواسشان را به راحتی پرت میکند. ادامه دارد..... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه #بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(3) ویژگی های اصلی اختلال #بیش_فعالی(1) هر اختلال، ویژگیها و نشانه هایی دارد که به وسیله آنها می توان به وجود آن اختلال در فرد پی برد. بیش فعالی نیز از این قاعده مستثنا نیست و با نشانه هایی همراه است. البته باید توجه داشت که تنها با دیدن برخی از این نشانه ها و ویژگی ها نباید کودک را به بیش فعالی متهم کنیم تشخیص این اختلال در کودکان به احتیاط لازم و دقت فراوان نیاز دارد و تنها باید روان شناس یا روان پزشک با در نظر گرفتن ملاکهایی ویژه آن را تشخیص دهند. ادامه دارد.... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه #بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(4) ویژگی های اصلی اختلال #بیش_فعالی(2) 1. کم توجهی و حواس پرتی در کودکان مبتلا به این اختلال کم توجهی در توجه نکردن به جزئیات یا بی دقتی هنگام انجام کارها یا تکالیف نمود می یابد عملکرد این کودکان به طور معمول بدون دقت و فکر کافی انجام میشود. تمرکز و توجه آنها در فعالیتها و بازی هایشان پایدار نیست و حواسشان به راحتی پرت میشود. معمولا به نظر می رسد که کودکان بیش فعال حواسشان جایی دیگر است و گویا آنچه را که گفته می شود، نمی شنوند. پیوسته از فعالیتی ناتمام به کاری دیگر می پردازند؛ بدون اینکه هیچ یک را به سرانجام برسانند. در انجام کارها کندند و سراغ کاری که نیمه کاره رها شده برنمی گردند. در کارهای یک نواخت و خسته کننده بسیار اشتباه میکنند برای این کودکان کارهایی که سازمان دهی یا کوشش ذهنی پیوسته نیاز دارد نامطلوب و تنفرزا به شمار می آید. در نتیجه از فعالیتهایی که نیازمند کاربرد نظم همیشگی و کوشش ذهنی یا تمرکز حواس است بدشان می آید یا آنها را با بی میلی انجام میدهند. حواس اینان را هر محرک بی اهمیتی به راحتی پرت میکند محض نمونه وقتی برای آوردن چیزی به اتاق می روند، تصویر روی دیوار توجهشان را جلب میکند و فراموش میکنند برای چه کاری به اتاق رفته اند. اگر چند دستور هم زمان به ایشان داده شود، نمی توانند آنها را به یاد بسپارند. وسایلشان را گم میکنند یا جا میگذارند. در دروسی مثل املا که بیشتر به تمرکز نیاز دارد نمره کم میگیرند اشتباهاتشان نیز به سبب کم توجهی و کم دقتی است برای مثال یک واژه را جا می اندازند بیشتر کودکان می توانند. قسمتهایی ویژه از اطلاعاتی را که از محیط میگیرند مسدود کرده بر آنچه مهمتر است تمرکز کنند اما کودکان بیش فعال در تشخیص اطلاعات مربوط و نامربوط محیطی توانایی لازم را ندارند. به این ترتیب هر محرکی برای جلب توجه آنان رقابت می کند. این کودکان دامنه توجه کوتاهی دارند یعنی نمیتوانند بر کاری ویژه برای مدتی طولانی تمرکز کنند. ادامه دارد.... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan

#نکته_های_تربیت_فرزند چگونه#بیش_فعالی_کودکان را در مان کنیم؟؟(۵) ویژگی های اصلی اختلال #بیش_فعالی(۳) ۲. برانگیختگی یا تکانشگری اگر بخواهیم تکانشی بودن را در جمله ای کوتاه معنا کنیم میتوانیم چنین بگوییم عمل کردن پیش از اندیشیدن بدون توجه به عواقب و پیامدهای کار برانگیختگی یا تکانشگری در کودکان بیش فعال معمولا به شکلهای زیر ظاهر میشود ۱. ناشکیبا هستند؛ ۲. پیش از پایان پرسش عجولانه به آن پاسخ میدهند و اغلب نیز پاسخشان اشتباه است ۳. پیوسته کار دیگران را قطع کرده برای آنان مزاحمت ایجاد میکنند ۴. همواره میان کلام دیگران میپرند ۵. در فعالیتهای گروهی تحمل این را که منتظر نوبتشان بمانند ندارند؛ ۶. اشیا را از دیگران می قاپند. ۷. به چیزهایی دست میزنند که اجازه دست زدن به آنها را ندارند؛ ۸. گاه سخنانی توهین آمیز بر زبان می آورند. ۹. تا زمانی که به آنها گفته نشده است مفهوم رفتار خود را تشخیص نمی دهند؛ ۱۰. پرسشهایی مطرح میکنند که به موضوع بحث ارتباطی ندارد؛ ۱۱. نمی توانند مفهوم رفتار خود را پیش بینی کنند و تنها به عمل دست میزنند برای مثال گاهی هم کلاسی خود را کتک میزنند. ۱۲. بیش از حد معذرت خواهی میکنند؛ ۱۳. از کارهای اشتباهشان درس عبرت نمیگیرند؛ ۱۴. با بچه ها زود دعوا میکنند و به این دلیل ممکن است دوستانشان را از دست بدهند؛ ۱۵. به نظر می رسد همیشه در معرض حادثه اند؛ زیرا به پیامدهای رفتار خود توجهی ندارند برای مثال تابه داغ را با دست می گیرند یا ناگهان دست مادر خود را رها کرده به وسط خیابان می دوند. ادامه دارد.... به کانال #تربیت_دینی_کودک_و_نوجوان ملحق شوید: @tarbiatkoodak_nojavan