☘ هركه بعد از نماز صبح و مغرب #هفت بار:
«بسم اللّه الرحمن الرحيم
لا حَوْل و لا قُوة الّا بِاللهِ العَلىِ العَظيم»
و #سى مرتبه:
«سبحان اللّه و الحمد للّه
و لا إله إلا اللّه و اللّه اكبر»
بگويد از جميع آفات و بليات
در امان خداى تعالى است.
📚نامه ها برنامه ها ص۶۴
👇
🇮🇷 @tarigh_alhagh
┄┅═══••✾❀✾••═══┅┄
هدایت شده از ❤سَـبک زنـدگی❤
لطفا در ایتا مطلب را دنبال کنید
مشاهده در پیام رسان ایتا
🎥 بچّه در #هفت سال اول آقاست امّا کسی که آقاست هر کاری دلش میخواهد باید بکند؟
💠خطوط #قرمز آزادی بچهها چیست؟
🔴 #استاد_تراشیون
🆔 @SabkeZendegi6
#هفت_ساعت_فرصت_داری_توبه_کنی_رفیق
💢 روایت است که پروردگار، هفت ساعت به گنهکاران #فرصت میدهد تا توبه کنند، اگر در این #هفت_ساعت توبه کنند بخشیده میشوند.
یعنی هر #گناه_کاری بلافاصله پس از ارتکاب گناه فورا #توبه کند پذیرفته میشود؟
✅ آیات و روایات فراوانی در مورد لطف و رحمت خدای #مهربان نسبت به بندگان مؤمن گناهکار وجود دارد.
☘️ از #پیامبر_اسلام(صلی الله علیه و آله) #نقل شده است
🍂 کسی که #قصد گناه کند و آنرا انجام ندهد، بر او گناهی نوشته نمیشود، و اگر مرتکب گناه شود، به او #هفت ساعت مهلت داده میشود تا #توبه کند، اگر توبه کرد چیزی بر او نوشته نمیشود، اما اگر توبه نکرد بعد از #هفت ساعت یک گناه برایش نوشته میشود.
📚کافی ج 2، 430
#امام_صادق💚(علیه السلام) در همین مورد فرمود
زمانی که بنده مؤمن #گناه کند، خداوند او را هفت ساعت #مهلت دهد، پس اگر از خدا آمرزش خواست چیزى بر او نوشته نمیشود، و اگر این ساعتها گذشت و درخواست #آمرزش نکرد، یک گناه بر او نوشته میشود.
📚کافی ج2 ص 437
✅این #امتیاز البته ویژه بندگان مؤمنی است که تلاش دارند تا گناهی انجام ندهند، امّا گاهی نمیتوانند😓
و فریب #شیطان و هوای نفس را میخورند، و افرادی که عملاً ایمانی به آخرت نداشته و از ارتکاب انواع گناهان هیچ ابائی نداشته و هیچ تلاشی را برای #مبارزه با نفس نمیکنند، مشمول چنین فرصت دلسوزانهای از جانب پروردگار نمیباشند. روایتی از #امام_صادق💚(علیه السلام) #صریحاً این موضوع را خاطرنشان میکند
عباد بصرى نزد آن #حضرت آمد و گفت به ما خبر رسیده که شما فرمودید هیچ بندهاى نیست که #گناهى کند، مگر اینکه خداوند #هفت ساعت از روز به وی مهلت دهد تا توبه کند؟ امام فرمود آن من چنین نگفتم، بلکه گفتم
هیچ فرد باایمانی نیست که #گناهی مرتکب شود! من اینگونه گفتم!
📚 کافی ج 4 ص 240