eitaa logo
از گـــنـــاه تـــا تـــوبـــه
3.4هزار دنبال‌کننده
33.1هزار عکس
29هزار ویدیو
79 فایل
✨•°﷽°•✨ 🌱کانال تخصصی ترک گناه😊 ارتباط🕊️ 🔮 تبلیغات ارزان 🆔 eitaa.com/joinchat/800784548C35b1345b7e
مشاهده در ایتا
دانلود
شبهه لباس پوشیدن شکی نیست که پوشیدن لباس مشکی خصوصاً در حال نماز نزد مشهور امامیه کراهت دارد بلکه ادعای اجماع بر آن نیز شده است ولی بحث این است که آیا این کراهت ذاتی است یعنی به لحاظ اینکه لباس مشکی است مکروه هست یا به جهت اینکه شعائر بنی عباس بوده یا چون لباس اهل جهنم است مکروه می باشد ؟؟؟ از ظاهر برخی ادله استفاده می‌شود که کراهت لباس مشکی ذاتی نیست و لذا در صورتی که عنوان دیگری به خود گیرد مثل اینکه شعائر حزن بر اولیای الهی شود نه تنها کراهت سابق را از دست می دهد بلکه داخل در عنوان احیای شعائر الهی شده مستحب نیز می گردد. خصوصاً آنکه با مراجعه اخبار و تواریخ پی می بریم که اهل بیت هنگام عزا در مصیبت فقدان یکی از بزرگان لباس مشکی را می پوشیده و پوشیدن آن را امضا کرده‌اند . حال عده‌ای از وهابیون و اهل سنت و معاندین داخلی شبه می اندازند که در برخی از روایات از پوشیدن لباس مشکی نهی شده است و گفته اند که پوشیدن لباس مشگی مکروه است و بهتر است که پوشیده نشود. چرا شما شیعه ها لباس مشگی میپوشید؟؟ این روایات بر فرض تمام بودن سند آنها ناظر به پوشیدن لباس مشکی در عزای امام حسین نیست و به تعبیری دیگر این مورد از ادله نهی مستثنا است زیرا این ادله ناظر به تشبه افراد به جباران و حاکمان بنی عباس است که لباس مشکی را لباس رسمی خود کرده و مردم را بر پوشیدن آن مجبور می ساختند. و در تاریخ ثبت شده که عباسیان شعار خود را در حرکت‌های سیاسی با پرچم‌های سیاه همراه ساختن تا بر احادیثی تطبیق کنند که از پیامبر رسیده و در آنها سخن از ظهور این پرچمها از ماهی مشرق شده است . آنان لباس های سیاه می پوشیدند تا به مردم نشان دهند که ما عزادار شهدای کربلا و دیگر شهدای از اهل بیت هستیم و لذا روایاتی که از پوشیدن لباس سیاه نهی کرده، ناظر به تشبه به عباسیان است وحال که آنها منقرض شده اند پوشیدن لباس مشگی تا سه روز اشکال ندارد(تا سه روز برای مردم عادی که عزیزی از دست داده اند) و شامل پوشیدن آن در عزای امام حسین نمیشود . پس اگر در عزای امام حسین هم مشگی بپوشیم ولو به مدت ۴۰ روز اشکال ندارد . 👇👇👇 @Tarkgonahan
بسم الله الرحمن الرحیم شبهه در منابع شیعی روایاتی وجود دارد که به ظاهر از نوحه سرایی و سینه زنی نهی کرده است، مثلاً جابربن عبدالله انصاری می گوید: از امام باقر درباره جزع سوال کردم حضرت فرمود: شدیدترین مرتبه جزع عبارت است از فریاد ،همراه وای گفتن، زدن به صورت و سینه و کندن مو از جلوی سر و هرکس نوحه گری برپا کند به طور حتم صبر را رها کرده و در غیر راه صبر قرار گرفته است . از امام صادق علیه السلام نقل شده که فرمود رسول خدا از فریاد برآوردن هنگام مصیبت نهی کرده است و نیز از نوحه سرایی و گوش دادن به آن نیز نهی نموده است . لذا شما شیعیان نباید مرثیه سرایی و سینه زنی داشته باشید زیرا امام صادق علیه السلام و پیامبر آن را نهی کرده است پس شما شیعه ها خلاف پیامبر و امام صادق خود عمل کرده اید ؟؟ اولاً- این دسته از روایات اصل بر پایی مجالس عزا را نهی نمی‌کند ،بلکه از هر عملی که با قضا و قدر الهی منافات داشته باشد جلوگیری می کند زیرا برخی در فراق از دست رفتن عزیز خود شکوه و اعتراض به مقدرات الهی می کنند و مقدرات الهی را زیر سوال می‌برند این گونه مجالس است که نهی شده است ولی اگر در نوحه سرایی و مرثیه خوانی برای میت تنها ذکر فضایل و خوبی های او گفته شود اشکالی ندارد . ثانیا- این روایات مربوط به مواردی است که بر نوحه گری و مرثیه سرایی اثر عقلایی مترتب نگردد، در حالی که عزاداری برای اولیائ الهی دارای آثاری عقلایی است . ثالثا- در برخی از روایات تصریح به جواز بلکه به رجحان نوحه گری و جزء در سوگ امام حسین علیه السلام شده است. مثلاً در روایتی امام صادق می فرماید هر جزع و گریه ه ای مکروه است، به جز جزع و گریه بر امام حسین علیه السلام . و امثال این روایات که بسیار است . 👇👇👇 @Tarkgonahan
شبهه عده‌ای از وهابیان می‌گویند این گونه عزاداری برای امام حسین باعث به تمسخر و استهزا کشیدن دین می‌شود. لذا شما شیعه ها نباید اینگونه عزاداری انجام دهید که دین اسلام را دیگر ادیان و دیگر معاندان مسخره و استهزا کنند . 😁😁 💥💥👊👊 در پاسخ می گوییم استهزا و تمسخر کردن از ناحیه فرقه های دیگر اسلامی یا ملت‌ها و ادیان دیگر بر چند قسمت تقسیم می شود. الف-) استهزا و تمسخر باطل و غیر حق این نوع تمسخر کردن هیچگونه تاثیری نداشته و مانعی در انجام عزاداری برای ما ندارد . مثل اینکه مردم مذاهب دیگر یا ادیان دیگر اعمال عبادی ما را مسخره بگیرند این نوع مسخره کردن نشان دهنده ی نقض و عیبی در مومنین یا در خود دین نیست و ما اصلا توجهی به این گونه تمسخرها نکرده و اعمال عبادی خود را انجام می‌دهیم، زیرا این نوع تمسخر ها باطل و غیر حق می باشد . ❌❌ این نوع تمسخر اصلا ارزش ندارد و دین به آن اعتنا نمیکند و ما باید وظیفه خود را انجام دهیم. 😜😜 ب-) استهزا و تمسخر عرفی این نوع استهزا و تمسخر نتیجه اختلاف عرف ها و محیط هاست. شعارهای هر قومی به جهت تطبیق داشتن بر معنای بلندی قرار داده شده است، ولی ممکن است قومی دیگر از آن شعار قوم دیگر، معنای دیگری را برداشت کند و شروع به تمسخر کردن کند این نوع تمسخر را دین حرام میداند مثل تمسخر کردن اقوام توسط همدیگر.😡😡 ج-)استهزا و تمسخر به جهات واقعی برخی از تمسخر ها جهت واقعی دارند و موجب هتک حرمت و تمسخر واقعی دین و شریعت می شود . 👹👹 اگر این گونه تمسخرها باعث شود به دین لطمه بخورد حرام است و باید ترک شود ✍✍با این جواب ، مشخص میشود که عزاداری برای امام حسین اشکالی ندارد و اگر کسی هم تمسخر کند ،نوع تمسخرش باطل و غیر حق میباشد.😎😎 👇👇👇 @Tarkgonahan
شبهه عبدالشکور از علمای سلفی می گوید : بر کسی که علم به تاریخ دارد مخفی نیست که شیعیان، قاتل حسین بوده اند و این حقیقتی ثابت که مجالی برای شک در آن نیست. از طرفی هم سیدعلی جلال حسینی مصری در کتاب (الحسین )می‌گوید: امر عجیب در مورد امام حسین علیه السلام آن است که شیعیانش او را می کشند، آنگاه خود شیعه ها در تمام بلاد مسلمین ،در هر سال و روز کشتنش، برای او اقامه جلسات حزن می نمایند . یک مقدمه کوتاه: شیعه واقعی کیست؟؟ ممکن است عده زیادی بر نظر و عقیده ای ادعا داشته باشند ولی اهل عمل نبوده و بر اعتقادات خود ثابت قدم نباشند ،ادعا می‌کنند که ما متدین در فلان دین هستیم ولی به اصول و موازین آن دین پایبند نیستند، ادعا می کنند اهل فلان مذهبیم ولی نه تنها از اصول آن مذهب خبر ندارند بلکه اصول آن مذهب را زیر پا می گذارند، آیا می‌توان این افراد را واقعاً پیروان دین و مکتب محسوب کرد ؟؟!! دین و یا مذهب را کسانی می دانند که بر اصول خود پایبند بوده و حاضرند در این راه از جان و مال خود بگذرند در رابطه با مذهب تشیع و شیعیان نیز همین را می گوییم به این معنا که ،اگر چه خیلی ها ممکن است ادعا کنند ما شیعیان علی و اهل بیت پیامبر هستیم، ولی این ادعا تنها از زبان و لفظ تجاوز نکرده و به قلب آنها ننشسته است، به مبنا و اصول تشیّع پابرجا و پایبند نیستند. نمی توان تشیع و شیعه حقیقی را به حساب آنها تمام کرد، شیعه حقیقی و عقیدتی کسی است که نه تنها امام کش نیست بلکه جانش را فدای امام خود می کند، همانگونه که در روز عاشورا تعداد زیادی از آنان که از حرکت امام حسین با خبر بودن، نهایت فداکاری را کرده و خود را به امامشان رساندند و عاشقانه جان خود را در اختیار امام قرار دادند و به شهادت رسیدند . ۱-)استاد شیخ علی آل محسنی گوید: اینکه برخی می‌گویند شیعیان قاتلان امام حسین هستند ،در کلامشان تناقض آشکار است. زیرا شیعه ی امام حسین علیه السلام به کسی اطلاق می شود که از یاران و تابعین و دوستداران آن حضرت باشد. چگونه ممکن است شیعه امام کاش شود ؟؟ بر فرض اینکه شیعه امام خودش را کشته باشد آیا این کار با عمل شیعیان مطابقت دارد ؟؟ اگر بگوییم امام حسین را شیعیان کشته اند به طور قطع این عمل با شیعه بودن در تضاد است و آن‌ها از تشیع خارج می‌شوند . ۲-)از طرفی سید محسن امین عاملی، در جواب این شبهه می‌گوید : پناه بر خدا اینکه شیعیان واقعی، قاتلان امام حسین باشند. کسانی که او را به شهادت رساندند برخی اهل طمع بودند که به دین کاری نداشتند . و برخی دیگر انسانهایی پست و شرور بودند و بعضی هم پیروان روسای خود بودند که حب دنیا آنان را به این جنایت بزرگ وادار ساخت. لذا از شیعیان و محبین حضرت هیچکس در قتل او شرکت نمود . 👇👇👇 @Tarkgonahan
شبهه با اینکه ۱۳۰۰ سال یا ۱۴۰۰ سال از شهادت حسین علیه السلام می گذرد چه لزومی دارد که دوباره برای ایشان مراسم عزاداری برپا کنیم ؟؟ با مراجعه به عقل سلیم پی می‌بریم که برپایی مراسم عزاداری اولیای الهی خصوصاً امام حسین علیه السلام موافق با عقل سلیم میباشد ،زیرا احیا و تکریم امام حسین در حقیقت تکریم شخصیت عظیم و شعارهای آنان است که فرمودند من برای احیای دین جدم امر به معروف و نهی از منکر قیام کردم ، پس هر امتی که بزرگان خود را تکریم نکند محکوم به شکست و نابودی است. این بزرگان اند که تاریخ امت ها را ترسیم کرده و آن را می سازند. لذا به این خاطر ما هم باید احیا گر فرهنگ عاشورا باشیم،( زیرا احیای فرهنگ عاشورا یعنی احیای امر به معروف و نهی از منکر.) و هرساله برای حضرتش مجالس عزاداری برپا کنیم. 👇👇👇 @Tarkgonahan
شبهه از موضوعاتی که مورد توجه و سوال وهابیون واقع شده است این است که چرا شیعه بر تربت امام حسین علیه السلام سجده میکند؟؟ آیا سجده بر تربت امام حسین در واقع سجده بر امام حسین نیست . علامه امینی سر سجده بر تربت کربلا را چنین می فرماید این امر بر دو اصل اساسی استوار است الف-) آن که شیعه امامیه درصدد آن است که برای خود تربت و مهری پاک به همراه داشته باشد تا بر آن سجده کند زیرا آن تربتی که پیکر ابی عبدالله در آن غلتیده است و شهید شده است قطعه مبارکی است و خاک آن پاک و طیب است . ب-)برخی از بقا بر بعضی دیگر برتری دارد لذا آثار و برکاتی بر آن مترتب است به همین دلیل کعبه و حرم حکم خاصی به خود گرفته است . از جمله سرزمین هایی که بر سایر بقاع برتری پیدا کرده و دارای آثار و برکات خاصی است محلی است که بدن شریف امام حسین علیه السلام را در خود جای داده است همان بقعه ای که امام علی علیه السلام قبل از شهادت امام حسین قبض های از خاک آن را برداشت و استشمام کرد و چنان گریست که زمین از اشکهای حضرتش مرطوب گشت سپس فرمود از این سرزمین ۷۰ هزار نفر محشور شده و بدون حساب وارد بهشت می گردند آیا سجده بر چنین تربتی مطلوب و قداست ندارد . ج-)از طرفی حلبی یکی از علمای سلف در سیره خود نقل می کند: اجماع امت بر آن است که این مکان (مدینه) که اعضای شریف پیامبر را دربرگرفته، بهترین قسمت های روی زمین است و حتی از کعبه برتر می باشد . برخی دیگر گویند :افضل قسمتهای روی زمین است و حتی از عرش الهی بالاتر است. حال آیا زمین کربلا که پیکر فرزند رسول خدا را در بر گرفته است آیا همین حکم را ندارد ؟؟ 👇👇👇 @Tarkgonahan
شبهه یکی از سوالات وهابیت این است که چرا حضرت ابوالفضل علیه السلام آب نیا شامید تا قوت و نیروی بیشتری بگیرد و بر دشمن حمله کند و آنان را نابود سازد و از این راه بتواند به امام حسین علیه السلام و دین اسلام بیشتر خدمت کند . اولا -)هدف امام حسین علیه السلام در واقعه کربلا کشتن عموم مردم نبوده است بلکه هدف اصلی حضرت بیداری امت اسلامی است . ثانیا-) حضرت ابوالفضل این را خیانت می دانست که خود آب بیاشامد در حالی که امام حسین و عیالش و تمام اهل بیتش تشنه هستند این خلاف ادب است که امام و اهل بیتش تشنه باشد و انسان خود را سیر کند . ثالثا-) ایثار از اخلاق و نیکوکاری های اهل بیت است ،حضرت عباس علیه السلام در این واقعه نهایت ایثار و از خود گذشتگی را نسبت به امام حسین و اهل بیت او نشان داد همان‌گونه که پدرش حضرت امیر و حضرت فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسین از خود گذشتگی کرده و با سه روز روزه هنگام افطار، غذای خود را به مسکین و یتیم و اسیر بخشیدند و خود با آب و شکم گرسنه به سر بردند . 👇👇👇 @Tarkgonahan
شبهه : چرا امام حسین(ع) پس از اطلاع از شهادت مسلم بن عقیل کماکان به سمت کوفه حرکت کردند؟ وقتی کوفیان عهدشکنی کردند چرا امام مسیر را تغییر ندادند؟ : از آنجا که شيعيان و دوست داران اهل بيت در کوفه از حضرت خواسته بودند که به سمت ايشان برود، حضرت ابتدا عمو زاده خود، مسلم بن عقيل را براي ارزيابي اوضاع کوفه و عراق به سمت ايشان فرستاد . حضرت مسلم هم بعد از ابلاغ پيام امام حسين ـ عليه السلام ـ به جمع آوري نيرو و سلاح پرداخت و طي نامه اي اوضاع کوفه را به امام حسين ـ عليه السلام ـ گزارش داد و نوشت که هيجده هزار نفر براي طرفداري از شما با من بيعت کرده اند. اين گزارش را 27 روز قبل از شهادتش نوشت. ♦️ به همين جهت بود که موقع شهادت به عمر بن سعد وصيت کرد که: چون من به حسين ـ عليه السلام ـ نامه نوشتم به کوفه بيايد ، شما کسي را بفرستيد که از اين سفر صرف نظر کند.پس حضرت مسلم وظیفه خود را بدرستی انجام داد. ♦️ولي اگر از کوفه هم نامه هايي نمي رسيد امام سکوت نمي کردند بلکه در برابر فجايع و منکرات حکومت ساکت نبود چنانکه مي فرمايند: من از روي خود پسندي و گردنکشي (براي تشکيل حکومت) و فساد و بيدادگري، قيام نکرده ام، بلکه براي اصلاح امت جدم حرکت کردم و براي امر به معروف و نهي از منکر قيام نمودم و به سيره و روش جدم و پدرم علي ـ ع ـ عمل مي کنم. ♦️حضرت اين آيه را تلاوت مي نمايند: من المومنين رجال صدقوا ما عاهدوا الله عليه فمنهم من قضي و منهم من ينتظر و ما بدلوا تبديلا؛ از مومنان مرداني هستند که به آن چه با خدا بستند صادقانه وفا کردند، پس برخي از آنها پيمان خود را به انجام رساندند و برخي شان در انتظار و هرگز پيمان خود را تغيير ندادند. ♦️امام نمي گويند، پس چون کوفه را گرفتند، مسلم و هاني کشته شدند، ما کارمان تمام شد و شکست خورديم، از همين جا بر گرديم، جمله اي که حضرت بيان داشتند فهماند که مطلب چيز ديگري است. يعني مسلم به وظيفه خود عمل کرد حالا نوبت ماست. ♦️از طرف ديگر حتي اگر امام حسين ـ ع ـ از مسير کوفه باز مي گشت يزيد از بیعتی که از امام حسين ـ عليه السلام ـ مي خواست ، دست بردار نبود. چنانچه امام در بين راه مکه به عراق به منزلي مي رسند که با فردي سخن از رفتن به سوي کوفه به ميان مي آيد، آن فرد ديدگاه خود را از رفتن به کوفه بيان مي کند و امام را از اين کار منع مي نمايد. ♦️حضرت مي فرمايند: اي بنده خدا کار صحيح بر من مخفي نيست و امر الهي تغيير نمي کند. به خدا سوگند: اينان تا خون دل مرا نریزند از من دست نخواهند کشيد. ♦️ شبيه همين جواب را به برادرش محمد حنفيه فرمود: که اگر به هر مخفی گاهی برويم آنها از ما دست برنخواهند داشت. ♦️لذا اگر امام از مسير کوفه هم بر مي گشتند در جاي ديگر مي بايست با حکومت به مبارزه بر مي خواست. از اين رو بهترين مکان را که از قبل براي قيام عليه حکومت غاصب و متظاهر به فساد يزيد انتخاب کرده بود در پيش گرفتند و در بين راه که خبر شهادت مسلم رسيد آن دسته از مردمي که به هواي حکومت و رسيدن به مقام و يا رسيدن به مال و غنيمتي امام را همراهي مي کردند و از درک ماهيت قيام امام حسين ـ ع ـ عاجز بودند، آن حضرت را ترک کردند و تنها کساني باقي ماندند که از شهادت و مبارزه عليه ظلم ، هراسي در دل نداشتند. ♦️چنانچه همگي گفتند: بعد از شهادت مسلم باز نمي گرديم تا انتقام خون او را بگيريم يا آنچه او چشيد ما هم بچشيم، حضرت نيز فرمودند: «بعد از شهادت مسلم و عقيل در دنيا خيري نيست». 📚 منابع: قمي، شيخ عباس، نفس المهموم ص۱۱۳./محمدي اشتهاردي، محمد، سوگ نامه آل محمد (ص)، ص۱۷۹./ابن شهر آشوب، مناقب آل ابي طالب، ج۳، ص۲۴۱./احزاب / ۲۳./صافي گلپايگاني، لطف الله، ص34 ـ ۳۷./شيخ مفيد، الارشارد ج ۲، ص۷۶./هيثمي، نورالدين، مجمع الزوائد،ج۹، ص ۴۰۶. 👇👇👇 @Tarkgonahan
🌿🌺﷽🌿🌺 شبهات 💢اگر امام حسین علیه السلام مستجاب الدعوه بودند و اگر خدا دعای ایشان را اجابت می کرد چرا در ظهر عاشورا دعا نکردند که باران ببارد؟ برای پاسخ به این شبهه باید به این نکته توجه کرد اگر قرار بود با دعا یا نفرین امام حسین علیه السلام مسئله نهضت عاشورا حل شود در نتیجه از ابتدا حضرت دعا می کردند که یزید از بین برود یا بالاتر از آن از ابتدا امیرالمومنین با دعا و نفرین به معاویه مشکل را حل می کرد. در اینجا نکته این نیست که امام دعایش مستجاب می شود یا نمی شود چنانچه بر اساس مستندات دقیق روایی دعای امام مستجاب است اما امام حسین علیه السلام به دنبال حل مسئله از طریق عادی آن است. اگر این استدلال مورد استناد قرار گیرد که ائمه ما یا پیامبران می بایست دشمنان خود را با دعا یا نفرین از بین ببرند اصلا چه نیازی به مسئله جهاد، امر به معروف و نهی از منکر و تحمل این همه مصیبت ها بود. دقیقا نکته همین جاست که امام معصوم برای هدایت جامعه از اسباب و لوازم عادی بشری استفاده می کند درست همانند سایر انسان ها چنانچه امام از روش غیر عادی ای برای تربیت جامعه استفاده میکردند در این صورت برای جامعه تبدیل به الگو نخواهد شد. در اینجا سوال دیگری پیش می‌آید که چرا در مواردی ائمه از کرامات یا علم غیب خود استفاده نمی کردند؟ پاسخ کوتاه اینکه ائمه در جایگاه اثبات امامت خود از برخی از کرامات و عنایات الهی بهره می بردند درست مانند پیامبران که نشانه‌ای برای اثبات پیامبری خود می خواستند پیامبران از معجزه استفاده می کردند تا به آن قوم اثبات شود. در روایات و مستندات تاریخی متعددی نیز ائمه معصومین از علم غیب و کرامات خود برای اثبات امامت بهره برده اند. در نتیجه این اشکال که چرا امام حسین علیه السلام در لحظه بحرانی و اوج مصیبت از دعا استفاده نکردند به عدم درک و شناخت صحیح از اصل امامت بازمیگردد. 👇👇👇 @Tarkgonahan