مه موجودات عالم یکى است.   (آیه 8)- در چهارمین و پنجمین و ششمین توصیف مى‏فرماید: «هیچ معبودى جز او نیست زنده مى‏کند و مى‏میراند» (لا إِلهَ إِلَّا هُوَ یُحْیِی وَ یُمِیتُ). و در هفتمین و آخرین توصیف مى‏افزاید: «او پروردگار شما و پروردگار پدران نخستین شماست» (رَبُّکُمْ وَ رَبُّ آبائِکُمُ الْأَوَّلِینَ). حیات و مرگ شما به دست اوست، و پروردگار شما و پدرانتان و همه جهانیان اوست. بنابر این معبودى جز او نمى‏تواند وجود داشته باشد، آیا کسى که نه مقام ربوبیت دارد، و نه مالک حیات و مرگ است، مى‏تواند معبود واقع شود؟   (آیه 9)- آن روز که دودى کشنده همه آسمان را فرا مى‏گیرد: از آنجا که در آیات گذشته سخن از این در میان بود که اگر آنها طالب یقین باشند اسباب تحصیل یقین فراوان و فراهم است، در این آیه مى‏افزاید: آنها جویاى یقین و طالب حق نیستند، «بلکه آنها در شکّند و با حقایق بازى مى‏کنند»! (بَلْ هُمْ فِی شَکٍّ یَلْعَبُونَ). اگر آنها در حقانیت این کتاب آسمانى و نبوت تو تردید دارند به خاطر این نیست که مسأله پیچیده‏اى است، بلکه از این جهت است که آن را جدّى نمى‏گیرند، و به شوخى با آن برخورد مى‏کنند.   (آیه 10)- در این آیه به تهدید این منکران لجوج و سرسخت پرداخته، و در حالى که روى سخن را به پیامبر کرده، مى‏گوید: «پس منتظر روزى باش که آسمان دود آشکارى پدید آورد»! (فَارْتَقِبْ یَوْمَ تَأْتِی السَّماءُ بِدُخانٍ مُبِینٍ).   (آیه 11)- دودى که «تمام مردم را فرا مى‏گیرد»! (یَغْشَى النَّاسَ). و سپس به آنها گفته مى‏شود: «این عذاب دردناک الهى است»! (هذا عَذابٌ أَلِیمٌ).  منظور از «دخان مبین» همان دود غلیظى است که در پایان جهان و در آستانه قیامت صفحه آسمان را مى‏پوشاند، و نشانه فرا رسیدن لحظات آخر دنیا و سر آغاز عذاب الیم الهى براى ظالمان و مفسدان است.   (آیه 12)- وحشت و اضطراب تمام وجود آنها را فرا مى‏گیرد، و پرده‏هاى غفلت از مقابل چشمشان کنار مى‏رود، و به اشتباه بزرگ خود واقف مى‏شوند رو به درگاه خدا مى‏آورند و مى‏گویند: «پروردگارا! عذاب را از ما بر طرف کن که ایمان مى‏آوریم»! (رَبَّنَا اکْشِفْ عَنَّا الْعَذابَ إِنَّا مُؤْمِنُونَ).   (آیه 13)- ولى او دست رد بر سینه این نامحرمان زده، مى‏فرماید: «اینها چگونه و از کجا متذکر مى‏شوند (و از راه خود باز مى‏گردند) با این که رسول آشکار (با معجزات و دلائل روشن) به سراغ آنها آمد»؟! (أَنَّى لَهُمُ الذِّکْرى‏ وَ قَدْ جاءَهُمْ رَسُولٌ مُبِینٌ). رسولى که هم خودش آشکار بود و هم تعلیمات و برنامه‏ها و دلائل و معجزاتش همه مبین و واضح بود.   (آیه 14)- اما آنها به جاى این که سر بر فرمان او نهند و به خداوند یگانه ایمان آورند و دستوراتش را به جان پذیرا شوند «از او روى گردان شدند و گفتند: او دیوانه‏اى است که دیگران این مطالب را به او القا کرده‏اند»! (ثُمَّ تَوَلَّوْا عَنْهُ وَ قالُوا مُعَلَّمٌ مَجْنُونٌ).   (آیه 15)- سپس مى‏افزاید: «ما کمى عذاب را از شما بر طرف مى‏سازیم (ولى عبرت نمى‏گیرید و) بار دیگر به کارهاى خود باز مى‏گردید» (إِنَّا کاشِفُوا الْعَذابِ قَلِیلًا إِنَّکُمْ عائِدُونَ).   (آیه 16)- و در این آیه مى‏فرماید: ما از آنها انتقام مى‏گیریم «در آن روز که آنها را با قدرت خواهیم گرفت آرى ما انتقام گیرنده‏ایم» (یَوْمَ نَبْطِشُ الْبَطْشَةَ الْکُبْرى‏ إِنَّا مُنْتَقِمُونَ).   (آیه 17)- در تعقیب آیات گذشته که از سرکشى مشرکان عرب و عدم تسلیم آنها در مقابل حق سخن مى‏گفت، در اینجا به نمونه‏اى از امم پیشین که آنها نیز همین مسیر را طى کردند و سر انجام به عذابى دردناک و شکستى فاحش مبتلا شدند، اشاره مى‏کند، تا هم تسلى خاطرى باشد براى مؤمنان و هم تهدیدى براى منکران لجوج. و آن داستان موسى و فرعون است، مى‏فرماید: «ما پیش از اینها قوم فرعون را آزمودیم» (وَ لَقَدْ فَتَنَّا قَبْلَهُمْ قَوْمَ فِرْعَوْنَ).  «و در این هنگام) رسول بزرگوارى به سراغشان آمد» (وَ جاءَهُمْ رَسُولٌ کَرِیمٌ).   (آیه 18)- موسى با لحنى بسیار مؤدّبانه و دلپذیر و آکنده از محبت آنها را مخاطب قرار داد و گفت: امور «بندگان خدا را به من واگذارید که من فرستاده امینى براى شما هستم» (أَنْ أَدُّوا إِلَیَّ عِبادَ اللَّهِ إِنِّی لَکُمْ رَسُولٌ أَمِینٌ). #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

با سلام و تشکر فراوان از بزرگواران خیری ک دست رد به این پیام ندادند و جهت یادآوری برای اون دسته از بزرگواران ک هنوز پیام رو رویت نکردند اجرکم عندالله

☀️ به نام خدا " صبح "به ما می آموزد... که باور داشته باشیم ... روشنایی با تاریکی معنا می یابد... و خوشبختی ... با عبور از سختی ها زیباست سلام صبح تون به خیر 🌺(اللهم صل علی محمد وآل محمد وعجل فرجهم)🌺 🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹🌹 ✅ سلام و ادب روز چهارشنبه زیبایتان به خیر 🌺اَلّلهُمَّ صَلِّ عَلی مُحَمَّد وَآلِ مُحَمَّد وَعَجِّل فَرَجَهُمْ🌺 ✅ ذکر روز چهارشنبه : یا حی و یا قیوم ( ای زنده و پاینده ) (۱۰۰مرتبه) 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂🍂 💎 اَللّهُمَّ نَوِّر قُلُوبَنا بِالْقُرآن اَللّهُمَّ زَیِّن اَخْلاقَنا بِزینَةِ الْقُرآن اَللّهُمَّ ارْزُقنا شَفاعَةَ الْقُرآن 🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹🌷🌼🌹 آیات صفحه🌹(497)🌹را تلاوت کرده و به پیامبران واماممان و خانم فاطمه الزهرا (س)و خانم معصومه(س)هدیه می نماییم: ☀️ اعوُذُ بِاللهِ مِنَ الشَّیطانِ الرَّجیمِ بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

صفحه ۴۹۷ مصحف شریف سوره مبارکه دخان #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه ۴۹۷ با صدای استاد حامد ولی زاده 🔸مقام‌ : سه گاه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🔸ترتیل صفحه 497 قرآن کریم با صدای استاد حامد ولی زاده مقام سه گاه 🔸به همراه ترجمه گویای فارسی با صدای مرحوم استاد اسماعیل قادرپناه #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

قرآن ترجمه المیزان سوره 44 سوره مبارکه الدخان صفحه 497 وَأَنْ لَا تَعْلُوا عَلَى اللَّهِ ۖ إِنِّي آتِيكُمْ بِسُلْطَانٍ مُبِينٍ (19) و اين که بر خدا برترى نجوييد به يقين من دليلى روشن براى شما آورده ام. (19) وَإِنِّي عُذْتُ بِرَبِّي وَرَبِّكُمْ أَنْ تَرْجُمُونِ (20) و همانا من به پروردگار خود و پروردگار شما پناه مى برم از اين که مرا طرد کنيد. (20) وَإِنْ لَمْ تُؤْمِنُوا لِي فَاعْتَزِلُونِ (21) و اگر مرا باور نداريد از من کناره گيرى کنيد. (21) فَدَعَا رَبَّهُ أَنَّ هَٰؤُلَاءِ قَوْمٌ مُجْرِمُونَ (22) آن گاه پروردگار خود را خواند که اينان مردمى مجرم اند. (22) فَأَسْرِ بِعِبَادِي لَيْلًا إِنَّكُمْ مُتَّبَعُونَ (23) پس [به او گفتيم:] بندگان مرا شبانه کوچ بده همانا [فرعونيان] شما را دنبال خواهند کرد. (23) وَاتْرُكِ الْبَحْرَ رَهْوًا ۖ إِنَّهُمْ جُنْدٌ مُغْرَقُونَ (24) و دريا را [پس از آن که با عصا شکافتى و از آن عبور کردى] به صورت شکافته واگذار [تا فرعونيان وارد آن شوند] زيرا آنان سپاهى غرق شدنى هستند. (24) كَمْ تَرَكُوا مِنْ جَنَّاتٍ وَعُيُونٍ (25) چه بسيار باغ ها و چشمه سارهايى که بجا گذاشتند; (25) وَزُرُوعٍ وَمَقَامٍ كَرِيمٍ (26) و کشتزارها و جايگاهى ارزشمند; (26) وَنَعْمَةٍ كَانُوا فِيهَا فَاكِهِينَ (27) و نعمت هايى که در آنها به خوشگذرانى مشغول بودند. (27) كَذَٰلِكَ ۖ وَأَوْرَثْنَاهَا قَوْمًا آخَرِينَ (28) بدين گونه [همه را از آنان گرفتيم] و آنها را به قومى ديگر به ميراث داديم. (28) فَمَا بَكَتْ عَلَيْهِمُ السَّمَاءُ وَالْأَرْضُ وَمَا كَانُوا مُنْظَرِينَ (29) پس نه آسمان و زمين بر آنان گريستند و نه مهلت يافتند. (29) وَلَقَدْ نَجَّيْنَا بَنِي إِسْرَائِيلَ مِنَ الْعَذَابِ الْمُهِينِ (30) و همانا بنى اسرائيل را از آن عذاب خوارکننده نجات داديم، (30) مِنْ فِرْعَوْنَ ۚ إِنَّهُ كَانَ عَالِيًا مِنَ الْمُسْرِفِينَ (31) از [عذاب] فرعون، به راستى او گردن فرازى از مسرفان بود. (31) وَلَقَدِ اخْتَرْنَاهُمْ عَلَىٰ عِلْمٍ عَلَى الْعَالَمِينَ (32) و همانا بنى اسرائيل را آگاهانه بر جهانيان برترى داديم. (32) وَآتَيْنَاهُمْ مِنَ الْآيَاتِ مَا فِيهِ بَلَاءٌ مُبِينٌ (33) و از معجزات آنچه را که در آن امتحانى نمايان بود به آنان داديم. (33) إِنَّ هَٰؤُلَاءِ لَيَقُولُونَ (34) همانا اينان (کفّار مکّه) مى گويند: (34) إِنْ هِيَ إِلَّا مَوْتَتُنَا الْأُولَىٰ وَمَا نَحْنُ بِمُنْشَرِينَ (35) غير از اين مرگ اوّل ما [چيز ديگرى در کار ]نيست و ما زنده نخواهيم شد. (35) فَأْتُوا بِآبَائِنَا إِنْ كُنْتُمْ صَادِقِينَ (36) اگر راست مى گوييد: پدران ما را [که مرده اند ]بياوريد. (36) أَهُمْ خَيْرٌ أَمْ قَوْمُ تُبَّعٍ وَالَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ ۚ أَهْلَكْنَاهُمْ ۖ إِنَّهُمْ كَانُوا مُجْرِمِينَ (37) آيا آنان بهترند يا قوم تُبَّع (پادشاه بلاد يمن) و آنها که پيش از ايشان بودند؟ آنان را هلاک کرديم; زيرا آنان مجرم بودند. (37) وَمَا خَلَقْنَا السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَيْنَهُمَا لَاعِبِينَ (38) و ما آسمان ها و زمين و آنچه را که ميان آنها هست به بازى نيافريديم. (38) مَا خَلَقْنَاهُمَا إِلَّا بِالْحَقِّ وَلَٰكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لَا يَعْلَمُونَ (39) آن دو را جز به حق نيافريديم و ليکن بيشترشان نمى دانند. (39) #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛

🌷 نکته تفسیری صفحه ۴۹۷🌷 آیینه ی عبرت: شاید هنگامی که فرعون با غرور در قصر خود قدم برمی داشت و به رود عظیم نیل نگاه می کرد و از خدمتکاران و نوکران قصر تا بزرگان لشکری و کشوری برای دست بوسی نزد او می آمدند و در برابرش زانو می زدند، هیچ گاه در اعماق خیالاتش هم فکر نمی کرد که روزی دار و ندارش به قوم بنی اسرائیل ـ که بردگان او محسوب می شدند ـ به ارث برسد و همان کسانی که از نظر او زنده بودند تا به او خدمت کنند، قصر او را زیر پاهایشان لگدمال کنند؛ و شاید فرعونیانی که از نعمت های دنیا سرمست شده بودند و از هیچ ظلم و ستمی بر مردم مظلوم بنی اسرائیل کوتاهی نمی ورزیدند، هیچ گاه گمان نمی کردند که بزرگ ترین ثروت ملّی شان ـ یعنی رود نیل ـ به بلای جانشان تبدیل شود و آنان را در میان امواج خود غرق کند؛ امّا تنها پس از گذشت چند ساعت از تعقیب بنی اسرائیل، باز شدن امواج نیل که مایه‏ ی نجات بنی اسرائیل شده بود، سبب هلاکت آنان و دنیای حقیرشان شد. این آیات در چند جمله‏ ی کوتاه و زیبا به فرجام دردناک دشمنان موسی اشاره می کند و می فرماید: «چه بسیار باغ ها و چشمه سارهایی که فرعونیان رها کردند؛ و چه کشتزارها و منزلگاه های عالی و بی نظیر؛ و چه عیش و نوش هایی که در آن سرمست و خوشحال بودند. آری، فرمان الهی چنین بود و آن نعمت ها را به گروهی دیگر به میراث دادیم.» در واقع این خصلت دنیاست که شیفتگان خود را می فریبد و درست هنگامی که آنان با تمام وجود به آن وابسته شده اند، ایشان را از خود جدا می کند. این حقیقت در سخن زیبایی از امیر مؤمنان علی چنین بیان شده است: «دنیا می فریبد و آسیب می رساند و می گذرد... و دنیاداران همچون کاروانیانی هستند که اندکی برای استراحت [از مرکب هایشان] پایین آمده اند که ناگهان ساربان بر سرشان فریادی می کشد و کوچ می کنند.» در تاریخ آمده است هنگامی که امیر مؤمنان علی از شهر مدائن می گذشت و آثار کسری (انوشیروان و شاهان ساسانی) و ایوان مدائن را ـ که نزدیک به فرو ریختن بود ـ مشاهده کرد و یکی از همراهان آن حضرت، شعری عبرت آموز در این باره خواند، فرمود: چرا این آیات را نخواندی: «کَم تَرَکوا مِن جَنّاتٍ وَ عُیونٍ وَ زُروعٍ...» (آیات مورد بحث). خاقانی ـ شاعر نامور ایرانی ـ با دیدن ایوان مدائن چنین زیبا سروده است: «هان ای دل عبرت بین، از دیده نظر کن هان ایوان مدائن را، آیینه‏ ی عبرت دان پرویز به هر بزمی، زرّین‌تره گستردی کردی ز بساط زر، زرّین تره را بستان پرویز کنون گم شد، زان گم شده کمتر گو زرّین تره کو بر خوان؟ رو «کم ترکوا» برخوان». #تلاوت‌روزانه‌یک‌صفحه‌قرآن🕊👇 ┏━━━🍃═♥️━━━┓   @tartilvathdir96 ┗━━━♥️═🍃━━━┛