🌷 ساعت ۲ بامداد ۲۶ فروردین ۱۴۰۳ است. در بزرگراه قزوین_کرج در حال حرکت به سمت قم. ناگهان در اطراف جاده، تعداد زیادی نقطه‌های نورانی و متحرک می‌بینم. به مسیرم ادامه می‌دهم،۶۰ کیلومتر جلوتر،۱۵۰ کیلومتر جلوتر، باز از پشت کوه‌ها و از آن دوردست‌ها اشیاء نورانی که به سمت آسمان در حال حرکتند را می‌بینم. حدس‌هایی از ذهنم عبور می‌کند. بی‌اختیار و از روی کنجکاوی، خودرو را نگه می‌دارم و پیاده می‌شوم. بله، درست حدس زده بودم، آنها #موشک‌های‌بالستیک هستند که آسمان را نورانی کرده‌اند. انگار نقطه‌به‌نقطه‌ی این سرزمین،مجهّز شده به سامانه‌های موشکی. چقدر لذت بخش است، چقدر حس غرور می‌کنم. از شدت شکوه و عظمتی که می‌بینم، بی‌اختیار سجده‌ی شکر به جا می‌آورم و دست به دعا بر‌میدارم و برای پیروزی رزمندگان اسلام دعا می‌کنم. دقایقی کنار جاده، به این موشک‌‌ها نگاه می‌کنم. آخ که چقدر این موشک‌های نازنین را دوست دارم.انگار سالهاست رفیق صمیمی من بوده‌اند و الآن با جسم و روحشان به سمت شهادت در راه خدا در حال پروازند. کاش می‌شد آنها را ببوسم و از زیر قرآن ردشان کنم. بدرود ای اجسام مقدس و نورانی. خوش به حالتان که توفیق سیلی زنی به شقی‌ترین و جنایتکارترین رژیم عالم، نصیبتان شده است. به پرواز ملکوتی موشک‌ها نگاه می‌کنم. احساس می‌کنم ملائکه‌ی الهی، آنها را در آغوش گرفته‌اند و هدایتشان می‌کنند. بدرود ای مجاهدین فی‌سبیل‌الله. از آن آسمان‌ها، سلام ما را به حاج قاسم برسانید. شما به اذن‌الله به مقصد می‌رسید و معادلات جهانی را تغییر خواهید داد. #تشکیلات_توحیدی ┏━━━〰️〰️━━━┓ @tashkilat_ir ┗━━━〰️〰️━━━┛