بزرگوار فکر می‌کنم از مفاهیمی که داریم صحبت می‌کنیم، تعریف یکسانی بین بنده و شما نیست. برای بحث جو بله کاملا با شما موافقم که باید اصطلاحا یخ مجلس شکسته بشه توسط گریه‌های بلند بعضی افرادی که می‌تونن. اما منظور بنده از تحت تاثیر جو، اون‌چیزی هست که در اثر رقابت با بغل‌دستی رخ می‌ده. مثال بزنم. مثلا من می‌بینم که بغل‌دستیم صورتش، سینه‌ش، دستش زخمی شده از بس خودشو زده و اون‌جا تصمیم بگیرم که منم خودمو بزنم. چرا؟ چون بعد روضه حرفی داشته باشم جلوش! بحث بنده سر نیت افراده. مطلب دوم هم همون بحث نیّات افراده. اصرار روضه‌خون یا مجلس‌گرم‌کن‌ها اگه صرفا و فقط و فقط برای این باشه که بعد از دیدن تصویرا، بقیه بگن عجب مجلسی، اینه که اشکال داره. اما اگه همین شور نیت پشتش این باشه که مجلس عزای اباعبدالله باشکوه باشه، خیلی هم عالیه. و بله طبیعتا ما توی ذهن کسی نیستیم ولی قبول کنید که خلوص نیت خیلی ساده‌تر از این صحبت‌ها حس می‌شه:) مطلب آخر هم اینکه مجددا منظور بنده از مثال متفاوته. کاش می‌شد مثالی رو که شنیدم و باعث شد متن رو بنویسم بگم؛ ولی خب نمی‌شه. اصلا به شدت کسر شانه. مثال زدن برای درک روضه‌ چه اشکالی می‌تونه داشته باشه؟ هیچی. به شرطی که این مثال تشبیهی نباشه که داخلش دروغ، اغراق و کسر شانی دیده بشه. مثالی که شما ذکر کردید،‌ مثال به جایی هست و شاهد صحبت بنده هست. این مثال هیچ‌ اشکالی نداره چون هیچ کسر شانی داخلش نیست و برای بهتر جاافتادن روضه هست، حتی اگه باعث روضه‌ی باز بشه. از روضه‌های کربلا هرچه هم بشنویم، بدتری هم وجود داشته💔.. اما صحبت سر اینه که هرمثالی، هر تشبیهی که باعث کسر شان حضرات بشه، لزومی به گفتنش نیست. به بهای گفتن هرچیزی اشک گرفتن، بی‌احترامیه. خلاصه کنم؛ مهم نیت افراده در کل این‌ مطلب که جز برای اباعبدالله نباید باشه، همین.

برای مطالعه‌ی بیش‌تر:

به یاد علم‌دار #0120

آه حسین . . جهان بر مدار تو می‌گردد و ما نیز. به قربانِ آن گوشه چشم نگران تو؛ ما را مجال ترکت نده و در غمت بمیران که برای تو مردن آغاز دوباره است و حولِ تو بودن، همان عاقبتِ به خیر رسیده.

‌ این چه عشقی‌ست که حسین سر داد ولی نماز را ترک نکرد.

- ای کشتهٔ خدا که خدا خون‌بهای توست

‌ دیشب نگاهِ ساقی و امشب نگاهِ‌ شمر خیلی میان دیشب و‌ امشب تفاوت است