‏🔴 نارضایتی و ناامیدی؛ نتیجه ‎#جنگ_روایت‌ها یا واقعیت‌های کشور؟ 🔻در حاشیه پیام رهبر بزرگوار انقلاب به صداوسیما 🔹به نظر می‌رسد ادبیات و ساختار پیام اخیر رهبر انقلاب خطاب به مدیران صداوسیما، حاکی از نارضایتی ایشان از عملکرد این دستگاه بزرگ و رسمی رسانه‌ای و تبلیغاتی است.‏ 🔸برخی از تحلیلگران(انقلابی‌ها) معتقدند رهبر انقلاب با این پیام بدون سلام و والسلام و بدون تشریفات و آداب مرسوم ایشان، نارضایتی خود را از ضعف صداوسیما در ‎#جهاد_تبیین و ارائه دستاوردها و روایت دقیق و دست اول از پیروزی‌ها و عملکرد واقعی نظام جمهوری اسلامی است. 🔸برخی دیگر از تحلیگران هم(بیشتر اصلاح‌طلبان) معتقدند‏ نارضایتی رهبری بخاطر کاهش جایگاه صداوسیما در اذهان عمومی و صداوسیما با سیاست غلط حذف و ممنوع‌التصویر کردن برخی سلبریتی‌ها و چهره‌ها(از فردوسی پور و علی ضیاء تا رامبد جوان و احسان علیخانی و غیره) و تعطیلی برخی برنامه‌های پرمخاطب(خندوانه، دورهمی و ..) دچار ریزش مخاطب شده.‏ 🔹فارغ از این دو دیدگاه که شاید مقابل همدیگر باشند و هر دو می‌کوشند نظر رهبری را مطابق با نظر خود معنا کنند، یک سوال جدی‌تری مطرح است و آن این است که نارضایتی فعلی و ناامیدی در جامعه، ناشی از جنگ روایت‌ها و جنگ تبلیغاتی و روانی است یا ناشی از واقعیت‌های میدانی؟ 🔸به نظرم پاسخ به سوال فوق مهم‌تر است. جنگ روایت‌ها خود یک واقعیت است؛ در قرن گذشته، یکی از راهبردهای اصلی قدرت‌های بزرگ آمریکا و اتحاد شوروی در جنگ سرد، جنگ روایت‌ها بوده. جنگ روایت‌ها هم عامل شکل‌گیری خیلی از جنگ‌ها بوده، هم منبع تامین‌کننده منابع مالی، منابع انسانی و تجهیزات جنگ‌ها و هم پیش برنده و عامل خیلی از پیروزی‌ها. 🔹بیش از سه‌دهه است که قدرت‌های بزرگ خصوصاً آمریکا از این ابزار علیه ایران استفاده کرده است. روایتِ رویدادها و پدیده‌ها و جنگ‌ها توسط غول‌های رسانه‌ای از طریق اخبار، مستند، گزارش، فیلم، سریال، انیمیشن و کاریکاتور! 🔸دولت آمریکا هرساله رسماً‏ بودجه‌های کلانی را برای اقدامات نرم علیه جمهوری اسلامی تصویب می‌کند. اینها قابل انکار نیست. لذا جنگ روایت‌ها حتماً یکی از عوامل نارضایتی‌ها و ناامیدی‌هاست. 🔹اما می‌توان مفصل نوشت که عامل مهم‌تر و موثرتر از جنگ روایت‌ها در ایجاد نارضایتی در ایران، سیاست‌های اقتصادی و فرهنگی خود حاکمیت، سه قوه، دولت‌ها و مجالس و ... است.‏ 🔸سه‌دهه است که ارزش پول ملی، پله پله سقوط می‌کند؛ فشار هزینه‌های زندگی بیشتر و بیشتر می‌شود؛ تورم، جمعیت بیشتری را به زیر خط فقر کشانده و حداقل یک سوم جمعیت کشور در دهه ۹۰ به زیر خط فقر کشیده شده؛ هزینه مسکن، درمان، آموزش و خوراک کمرشکن شده. فساد اداری و اقتصادی افزایش یافته.‏ 🔹معتقدم حتی اگر رسانه‌های دشمن و فضای مجازی در داخل وجود نداشت باز واقعیات موجود کشور، این نارضایتی و ناامیدی را بوجود می‌آورد. نقشِ جنگ روایت‌ها را در تزریق ناامیدی به جامعه انکار نمی‌کنم ولی عرض می‌کنم که اصل، واقعیت‌های موجود هستند و رسانه‌های بیگانه نقش کاتالیزور(شتاب‌دهنده) دارند.‏ 🔸در چنین فضایی، صداوسیمای بیچاره چه کند؟ من از ضعف‌های صداوسیما دفاع نمی کنم بلکه معتقدم این صداوسیما، صدای مردم نیست. صدای اکثریت‌های سِنی و اقتصادی نیست. صدای ۱۵ میلیون کارگر، ۴ میلیون دانشجو، یک میلیون معلم، ۴ میلیون کارمند، ۱۳ میلیون دانش آموز، ۲۵ میلیون روستایی و سایر اقشار نیست. 🔹به فرض هم تمام شبکه‌ها در تمام ساعات شبانه روز بخواهند روایت پیروزمندانه از دستاوردها و پیشرفت‌ها و مقایسه با رژیم پهلوی و روایت پیروزی در سیاست خارجه را پمپاژ کنند، آیا حقیقتاً روایت مردم تغییر خواهد کرد؟ آیا رضایتمندی ایجاد می‌شود؟ آیا امیدواری افزایش می‌یابد؟ ✍️داود مدرسیان https://eitaa.com/tasrih