آیت الله حائری شیرازی پاسخ به یک سوال مهم (4) این روایت را ببینید: «إِنَّمَا الْأُمُورُ ثَلَاثَةٌ أَمْرٌ بَیِّنٌ رُشْدُهُ‏ فَیُتَّبَعُ‏ وَ أَمْرٌ بَیِّنٌ غَیُّهُ فَیُجْتَنَبُ وَ أَمْرٌ مُشْکِلٌ یُرَدُّ عِلْمُهُ إِلَى اللَّهِ وَ إِلَى رَسُولِه» این «بیّن الرشد»، دقیقاً یعنی محکم، «بیّن الغیّ» هم یعنی محکم. اموری هم هست که نه برایت «بیّن الرشد» است و نه برایت «بیّن الغی» است. در آن‌هاست که نباید عجله کنی. همین کار را انسان باید در کل زندگی انجام دهد. در تربیت اولادش، در تدبیر منزلش، در خطوط فکری اجتماعی‌اش. آنچه به ما می‌رسد، #مخلوطی است از محکم و متشابه. اگر ما روی متشابهات #عجله نکنیم دیگر نیاز به مداد پاکن نداریم که پاک کنیم. آن‌هایی که هی پاک می‌کنند، به خاطر رفتن در متشابهات است. می‌روند در متشابهات، بعد اگر آدم خوبی باشند وقتی دیدند اشتباه کردند برمی‌گردند. یعنی یک عجله‌ای کرده‌اند، یک غفلتی کرده‌اند، اگر این عجله را به لجاجت تبدیل نکنند، جبران می‌کنند. اما اگر افتادند در لجاجت، پای حرفی که زده‌اند می‌ایستند. می‌افتند در این ورطه که از آن کار دفاع کنند. فرصت دارند که از این مخمصه بیرون بیایند اما هی امروز و فردا می‌کنند تا اینکه در این مخمصه از دنیا می‌روند. قرآن به ما می‌آموزد که تا محکمات خودتان را حل نکرده‌اید، درباره متشابهات اظهارنظر نکنید. آن‌ها که هنوز از محکمات فارغ نشده‌اند، عَلَم به دست می‌گیرند و پشت سر متشابهات راه می‌افتند، این درست نیست. تو که در محکمات به جایی نرسیدی حق نداری پرچم متشابهات را بلند کنی و پشت سرش حرکت کنی. ادامه دارد...