#رجب #اعتکاف #عزلت #استعاذه ✍️حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری 🔻 سنت است که در ماه رجب یک برنامه اعتکافی صورت گیرد؛ این اعتکاف یک نوع اعتزال از کثرات موهومه و کارهای روزمره‌ است. 🔸 اگر این کار را انسان بتواند با روح انجام دهد، یک نوع تطهیر و توجّه به حق‌تعالی است و نمونه‌های قرآنی زیادی هم داشته است. 🔹 یکی از مواردی که این عزلت عبادی را که از کثرات موهومی انسان انتقال پیدا کند به یاد حق‌تعالی، در همین یک آیه می‌توان یافت که فرمود: «وَ اذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْیَمَ». کلمه به کلمه آن روی حساب است. «وَ اذْکُرْ» برای تذکّر است. «وَ اذْکُرْ فِی الْکِتَابِ مَرْیَمَ إِذِ انْتَبَذَتْ مِنْ أَهْلِهَا مَکَانًا شَرْقِیًّا»؛ یعنی حضرت مریم از اهلش کناره گرفت و خودش را در معرض و مکانی قرار داد که از الطاف الهی انتظار اشراق داشت. 🔸 هر عزلتی از اهل، مطلوب نیست، ولی این عزلت برای توجّه به حق‌تعالی بوده است. دوباره می‌فرماید: «فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًاً»؛ یعنی «من دون اهل» بالاخره بدون تعارف سخت است. 🔻 اگر ما بخواهیم یک فصل کوتاهی یک عزلتی و خلوتی برای خود داشته باشیم تمام کارهای روزمره ما به هم می‌ریزد، تمام شخصیّت ما به هم می‌ریزد. پس معلوم می شود که ما این کارهای روزمره را عادت کردیم و طبق عادت انجام می‌دهیم. 🔸 ولی «مَکَانًا شَرْقِیًّاً»؛ اگر خواستیم از کاری روی‌گردانی کنیم، اگر برای حق‌تعالی باشد و اگر در چارچوبی قرار بگیریم که انتظار اشراق بیشتر در این چارچوب داشته باشیم، این مطلوب است و باید منتظر خیرات و برکات باشیم. 🔹 «فَاتَّخَذَتْ مِن دُونِهِمْ حِجَابًاً» و بعد می‌فرماید: «فَأَرْسَلْنَا إِلَیْهَا رُوحَنَا فَتَمَثَّلَ لَهَا بَشَرًا سَوِیًّا». به هر حال این انتباذ و این کناره‌گیری باید واقعاً یک کناره‌گیری باشد. 🔸 یک زمانی انسان در اعتکاف هم همراه خود گوشی دارد و با آن در اعتکاف هم دائم مشغول است؛ این چه انتباذی خواهد شد؟ و چه اتخاذ حجابی است؟ ما که نمی‌خواهیم در اعتکاف حالت فیزیکی پرده‌داری را رعایت کنیم و مثل بچه‌ها عروسک بازی کنیم و یک خانه پرده‌ای در مسجد درست کنیم 🔹 در حالی که تمام اعتکاف در آن روح اعتکاف است که باید یک انتقالی و توجّهی به حق‌تعالی شود و پشت به کارهای روزمره شود. این‌ها باید در کنار هم باشد؛ این دو طرف و کفه‌ی میزان یک استعاذه هستند. 🔻 انسان به حق‌تعالی پناه ببرد و خودش را جمع کند از کثرات موهومیه و کارهای روزمره که برای خود ایجاد کرده است. این هم یک نوع استعاذه و پناه بردن به ظل توجّهات الهی است. 🔸 ولی [اگر] می‌خواهد مکان انتخاب کند، «مکاناً شرقیاً» را انتخاب کند. واقعاً خودش و مکانی که انتخاب می‌کند را در معرض یک توجّهی، یک عزلتی، یک روی‌گردانی از خیالاتی و... قرار دهد. چون اینها به طرز بدی ما را اسیر می‌کنند و آمادگی برای موت را از ما می‌گیرند. 🔹 کثرات روزمره همه گونه آفت به ما منتقل می‌کند. کافی است انسان سه روز بتواند قواعد موهومی خود را به هم بریزد؛ ولی به شرطی که در ضمن جمع کردن خود از همه کثرات خیالی و تشتّت فکری خود و کارهای روزمره عادی که وزنی هم ندارد ـ ولی تبدیل به عادت شده است ـ روی‌گردان شود به سمت یک اشراق و به سمت توجّه به حق تعالی و به سمت یک آرامش و به سمت یک اعتدال صحیح. 🔺 @nasery_irکانال رسمی حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ جعفر ناصری ‌ ‌ https://eitaa.com/tasrih