آیت الله حائری شیرازی پاسخ به یک سوال مهم (1) چه طور می‌شود بعضی‌ها، روزبه‌روز شک و تردید و شبهه‌هایشان اضافه می‌شود و اما عدۀ دیگری، روزبه‌روز شکّشان، تردیدشان و شبهه‌هایشان کمتر و یقینشان زیادتر می‌شود؟ پیش پایشان را می‌بینند؛ مسیرشان را می‌بینند؛ می‌دانند چه‌کار باید بکنند؛ می‌فهمند چه‌کار نباید بکنند؟ عده‌ای روزبه‌روز مطمئن‌تر می‌شوند و یک عده هم روزبه‌روز مشوش‌تر می‌شوند؛ مردد‌تر می‌شوند؛ دست‌وپایشان را گم می‌کنند و خودشان هم می‌دانند به‌جایی نمی‌رسند؛ راه را گم کرده‌اند. حتی ممکن است پروفسور باشد و گمراه بشود؛ ممکن است بیشترین کتاب را هم خوانده باشد؛ ممکن است بیشترین ایثار و تلاش را هم کرده باشد. این دو گروه، یک جایی از هم دور شده‌اند؛ از هم زاویه پیداکرده‌اند. این را پیدایش کنید در زندگی‌تان. قرآن می فرماید: (هُوَ الَّذِي أَنزَلَ عَلَيْكَ الْكِتَابَ مِنْهُ آيَاتٌ مُّحْكَمَاتٌ هُنَّ أُمُّ الْكِتَابِ وَأُخَرُ مُتَشَابِهَاتٌ فَأَمَّا الَّذِينَ فِي قُلُوبِهِمْ زَيْغٌ فَيَتَّبِعُونَ مَا تَشَابَهَ مِنْهُ ابْتِغَاءَ الْفِتْنَةِ وَابْتِغَاءَ تَأْوِيلِهِ) قرآن، محکم و متشابه دارد؛ #حوادث_زندگی هم محکم و متشابه دارد. #پیشامدهایی که برای انسان به وجود می‌آیند؛ #تصمیماتی که می‌خواهد بگیرد، همگی محکم و متشابه دارد. ادامه دارد...