خواد برای تامین امنیت خودش با کشورهای دیگه رابطه برقرار کنه و یا متحد بشه. ۴. اقتصادی: هر کشور در یک زمینه هایی قوت داره و در یک زمینه هایی ضعف داره. کشورها تلاش می کنن در اون زمینه هایی که قوت دارن مازاد تولیدشون رو به کشورهای دیگه بفروشن و در ازاش یا از همون کشور نیازهاشون رو تامین کنن و یا پولش رو بگیرن و از کشور دیگه ای نیازهاشون رو تامین کنن. 🔴اما مهمترین جنبه روابط خارجی همین چهارمیه که مورد بحث ما هم هست. 🔴اما ذکر یه نکته قبل از ورود به بحث تجارت لازمه و اون هم اینه که نیاز بعضی از کشورها به واردات واقعی نیست و ناشی از بی عرضگی و تنبلی اون هاست. مثلا کشوری مثل #عربستان چون نفت فراوون داره خیلی راحت می فروشه و هر چیزی که بخواد وارد می کنه و حوصله نداره خودش تولید کنه، در صورتی که اگه یه کم عرضه داشته باشن خیلی از نیازهاشون رو خودشون می تونن تولید کنن (ناگفته نماند که خودمون هم خیلی به این درد دچاریم). از اون طرف یک جزیره صخره ای و لم یزرع و بدون منابع مثل #تایوان رو داریم که چهارمین ذخایر کلان مالی دنیا رو داره. این دو مثال نشون میده که کشورها اون نیازی که به خاطرش واردات می کنن می تونه نباشه و این دست نیازها واقعی نیستند. یه پرانتز👇 علم بهتر است یا نفت؟!؟ مقاله ای بسیار خواندنی و پند آموز از نيويورک تایمز به قلم توماس فریدمن گاه و بی‌گاه از من می‌پرسند: «به جز كشور خودت ‌به كدام كشور ديگر علاقه داری؟» هميشه يک جواب داشته‌ام: «تايوان !» و مردم می‌پرسند «تايوان؟ چرا تايوان؟» جواب خيلی ساده است. چون تايوان صخره‌ای لم‌ يزرع در دريایی پر از امواج توفانی و بدون منابع طبيعی برای زندگی كردن است. حتی برای ساخت و ساز بايد از چين ، شن و ريگ وارد كند . با وجود همه اين ها چهارمين ذخاير كلان مالی دنيا را در اختيار دارد. زيرا به جای كندن زمين و استخراج هر آنچه كه بالا می‌آيد، ‌تايوان ذهن و افكار 23 ميليون تايوانی را می‌كاود‌، استعدادشان را، انرژی‌شان را و هوش و ذكاوت شان را، چه زن و چه مرد. هميشه به دوستانم در تايوان مي‌گويم:‌ شما خوشبخت‌ترين مردم دنيا هستيد، چطور اين قدر خوشبخت شده‌ايد؟ ‌نه نفت داريد،‌ نه سنگ‌آهن، نه جنگل، ‌نه الماس،‌ نه طلا، ‌فقط مقدار كمی ذخاير ذغال سنگ و گاز طبيعی ‌. به خاطر همين هم است كه فرهنگ تقويت مهارت‌هايتان را توسعه داده‌ايد کاری كه امروزه ثابت شده با ارزش ترين و تنها منبع تجديدپذير واقعی در جهان است. یه نکته دیگه این که بعضی وقت ها بعضی نیازها رو خودمون می تونیم تامین کنیم ولی با یه حساب کتاب متوجه میشیم که اگه از فلان کشور وارد کنیم به صرفه تره و یا مثلا محیط زیستمون حفظ میشه که اینها استثناء هستند مثلان کشورهای اروپایی کارخونه های فروآلیاژ که بخشی از خوراک صنایع فولاد رو تامین می کنن رو خودشون می تونن بسازن ولی به خاطر آلایندگی زیادی که داره با منت می دن به کشوهای تشنه پیشرفت مثل ما😡 ماهم کلی پز میدیم😂 خوب و اما #تجارت در رابطه با تجارت کل قضیه رفع نیازهای کشورها با کمک همدیگه است. صادرات که تکلیفش معلومه، شما از هر کالایی که در شرایط عاقلانه تولید کردید (مثلا تولید و صادرات هندوانه تو این بی آبی کار غیر عاقلانه اییه)، به شرط این که نیاز داخلیتون تامین بشه، می تونید مازادش رو صادر کنید. تنها نکته مهمی که صادرات داره اینه که شما بتونی پولت رو از خریدار خارجی بگیری. که موضوع اصلی ماست اجازه بدین یکم بحث رو باز کنم در رابطه با واردات ما دو نوع کالای وارداتی داریم. ۱. کالای واسطه ای مثل مواد اولیه ای که در فرایند تولید یک محصول استفاده می شوند. ۲. کالای نهایی که خود به دو دسته تقسیم می شود: - کالای سرمایه ای که خودش می تونه درآمدزا باشه، مثلا دستگاه تولید لاستیک. - کالای مصرفی که مورد مصرف مردم قرار می گیره که یا دارای دوامه مثل ساعت مچی و یا بدون دوامه مثل موادغذایی. خوب، بدترین نوع واردات، واردات کالاهای مصرفی ایه که مشابه داخلی داره یا توان تولیدش در داخل هست، مثلا واردات پوشاک از ترکیه یا واردات لوازم خانگی. در رابطه با واردات باید گفت اولا بسیاری از کالاهایی که وارد میشه متاسفانه غیر ضروره و صرفا به خاطر سودجویی واردکنندگانه مثلا امروز ما در جلسه ای بودیم که در رابطه با صنایع خودروسازی کشور بود؛ کارشناسی که بحث رو ارائه می داد می گفت که بعضی از شرکت های قطعه سازی با وجود این که خودشون امکان ساخت قطعه رو دارن ولی همون قطعه رو از چین وارد می کنن و به اسم خودشون می فروشن چون سودش بیشتره لذا یکی از کارهای جدی دولت برخورد جدی با کسانیه که کالاهای غیرضرور وارد می کنن نکته دوم در بحث واردات اینه که یه بخشی از واردات، واردات خدمات فنیه مثل قضیه توتال که در این حالت ما با یه شرکت خارجی قرارداد می بندیم که بیاد مثلا پالایشگاه بسازه، بندر بسازه، جاده

🖕🖕🖕 ۴. اقتصادی: هر کشور در یک زمینه هایی قوت داره و در یک زمینه هایی ضعف داره. کشورها تلاش می کنن در اون زمینه هایی که قوت دارن مازاد تولیدشون رو به کشورهای دیگه بفروشن و در ازاش یا از همون کشور نیازهاشون رو تامین کنن و یا پولش رو بگیرن و از کشور دیگه ای نیازهاشون رو تامین کنن. 🔴اما مهمترین جنبه روابط خارجی همین چهارمیه که مورد بحث ما هم هست. 🔴اما ذکر یه نکته قبل از ورود به بحث تجارت لازمه و اون هم اینه که نیاز بعضی از کشورها به واردات واقعی نیست و ناشی از بی عرضگی و تنبلی اون هاست. مثلا کشوری مثل #عربستان چون نفت فراوون داره خیلی راحت می فروشه و هر چیزی که بخواد وارد می کنه و حوصله نداره خودش تولید کنه، در صورتی که اگه یه کم عرضه داشته باشن خیلی از نیازهاشون رو خودشون می تونن تولید کنن (ناگفته نماند که خودمون هم خیلی به این درد دچاریم). از اون طرف یک جزیره صخره ای و لم یزرع و بدون منابع مثل #تایوان رو داریم که چهارمین ذخایر کلان مالی دنیا رو داره. این دو مثال نشون میده که کشورها اون نیازی که به خاطرش واردات می کنن می تونه نباشه و این دست نیازها واقعی نیستند. یه پرانتز👇 علم بهتر است یا نفت؟!؟ مقاله ای بسیار خواندنی و پند آموز از نيويورک تایمز(به قلم توماس فریدمن) گاه و بی‌گاه از من می‌پرسند: «به جز كشور خودت ‌به كدام كشور ديگر علاقه داری؟» هميشه يک جواب داشته‌ام: «تايوان !» و مردم می‌پرسند «تايوان؟ چرا تايوان؟» جواب خيلی ساده است. چون تايوان صخره‌ای لم‌ يزرع در دريایی پر از امواج توفانی و بدون منابع طبيعی برای زندگی كردن است. حتی برای ساخت و ساز بايد از چين ، شن و ريگ وارد كند . با وجود همه اين ها چهارمين ذخاير كلان مالی دنيا را در اختيار دارد. زيرا به جای كندن زمين و استخراج هر آنچه كه بالا می‌آيد، ‌تايوان ذهن و افكار 23 ميليون تايوانی را می‌كاود‌، استعدادشان را، انرژی‌شان را و هوش و ذكاوت شان را، چه زن و چه مرد. هميشه به دوستانم در تايوان مي‌گويم:‌ شما خوشبخت‌ترين مردم دنيا هستيد، چطور اين قدر خوشبخت شده‌ايد؟ ‌نه نفت داريد،‌ نه سنگ‌آهن، نه جنگل، ‌نه الماس،‌ نه طلا، ‌فقط مقدار كمی ذخاير ذغال سنگ و گاز طبيعی ‌. به خاطر همين هم است كه فرهنگ تقويت مهارت‌هايتان را توسعه داده‌ايد کاری كه امروزه ثابت شده با ارزش ترين و تنها منبع تجديدپذير واقعی در جهان است. یه نکته دیگه این که بعضی وقت ها بعضی نیازها رو خودمون می تونیم تامین کنیم ولی با یه حساب کتاب متوجه میشیم که اگه از فلان کشور وارد کنیم به صرفه تره و یا مثلا محیط زیستمون حفظ میشه که اینها استثناء هستند مثلان کشورهای اروپایی کارخونه های فروآلیاژ که بخشی از خوراک صنایع فولاد رو تامین می کنن رو خودشون می تونن بسازن ولی به خاطر آلایندگی زیادی که داره با منت می دن به کشوهای تشنه پیشرفت مثل ما😡 ماهم کلی پز میدیم😂 خوب و اما #تجارت در رابطه با تجارت کل قضیه رفع نیازهای کشورها با کمک همدیگه است. صادرات که تکلیفش معلومه، شما از هر کالایی که در شرایط عاقلانه تولید کردید (مثلا تولید و صادرات هندوانه تو این بی آبی کار غیر عاقلانه اییه)، به شرط این که نیاز داخلیتون تامین بشه، می تونید مازادش رو صادر کنید. تنها نکته مهمی که صادرات داره اینه که شما بتونی پولت رو از خریدار خارجی بگیری. که موضوع اصلی ماست اجازه بدین یکم بحث رو باز کنم در رابطه با واردات ما دو نوع کالای وارداتی داریم. ۱. کالای واسطه ای مثل مواد اولیه ای که در فرایند تولید یک محصول استفاده می شوند. ۲. کالای نهایی که خود به دو دسته تقسیم می شود: - کالای سرمایه ای که خودش می تونه درآمدزا باشه، مثلا دستگاه تولید لاستیک. - کالای مصرفی که مورد مصرف مردم قرار می گیره که یا دارای دوامه مثل ساعت مچی و یا بدون دوامه مثل موادغذایی. خوب، بدترین نوع واردات، واردات کالاهای مصرفی ایه که مشابه داخلی داره یا توان تولیدش در داخل هست، مثلا واردات پوشاک از ترکیه یا واردات لوازم خانگی. در رابطه با واردات باید گفت اولا بسیاری از کالاهایی که وارد میشه متاسفانه غیر ضروره و صرفا به خاطر سودجویی واردکنندگانه مثلا امروز ما در جلسه ای بودیم که در رابطه با صنایع خودروسازی کشور بود؛ کارشناسی که بحث رو ارائه می داد می گفت که بعضی از شرکت های قطعه سازی با وجود این که خودشون امکان ساخت قطعه رو دارن ولی همون قطعه رو از چین وارد می کنن و به اسم خودشون می فروشن چون سودش بیشتره لذا یکی از کارهای جدی دولت برخورد جدی با کسانیه که کالاهای غیرضرور وارد می کنن نکته دوم در بحث واردات اینه که یه بخشی از واردات، واردات خدمات فنیه مثل قضیه توتال که در این حالت ما با یه شرکت خارجی قرارداد می بندیم که بیاد مثلا پالایشگاه بسازه، بندر بسازه، جاده بسازه و...