بسم الله الرحمن الرحیم نگهبانی از خویشتن: راز موفقیت و سعادت در دنیای پرهیاهو و پرچالش امروز، انسان‌ها همچون قلعه‌هایی استوار در برابر امواج خروشان زندگی ایستاده‌اند. هر فرد، حاکم و نگهبان قلعه‌ی وجود خویش است و مسئولیت حفاظت از این قلعه‌ی ارزشمند بر عهده‌ی اوست. همان‌طور که یک نگهبان شایسته با هوشیاری تمام از دروازه‌های شهر محافظت می‌کند، ما نیز باید نگهبانان بیداری برای روح، روان و جسم خود باشیم. نگهبانی از خویشتن، هنری ظریف و در عین حال حیاتی است. این هنر از آنجا آغاز می‌شود که ما با دقت و وسواس، افکار و احساساتی را که اجازه‌ی ورود به قلعه‌ی ذهن و روح ما را دارند، گزینش کنیم. همانند نگهبانی که هر عابری را به درون شهر راه نمی‌دهد، ما نیز باید در برابر افکار منفی و مخرب، همچون دروازه‌ای محکم عمل کنیم. این بدان معناست که باید از نشستن پای صحبت‌های هر کس و ناکس پرهیز کنیم و تنها به سخنانی گوش فرا دهیم که روح ما را تعالی می‌بخشند و ذهن ما را به سوی افق‌های روشن رهنمون می‌سازند. در مقام نگهبان وجود خویش، وظیفه داریم از درگیر شدن در مسائل بیهوده و کم‌ارزش اجتناب کنیم. زمان و انرژی ما، همچون منابع ارزشمند یک شهر، محدود و گرانبها هستند. هر لحظه که صرف امور بی‌اهمیت می‌شود، فرصتی است که از دست می‌رود و دیگر باز نمی‌گردد. پس باید با هوشمندی، این منابع را در راه رشد و تعالی خود به کار گیریم و از هدر دادن آن‌ها در مسیرهای بی‌حاصل بپرهیزیم. یکی از مهم‌ترین وظایف ما در مقام نگهبان خویشتن، انتخاب دقیق همنشینان و همراهان زندگی است. افرادی که با آن‌ها معاشرت می‌کنیم، همچون هوایی هستند که تنفس می‌کنیم. همان‌طور که هوای آلوده می‌تواند سلامت جسم ما را به خطر اندازد، همنشینی با افراد منفی‌باف و بدبین نیز می‌تواند روح و روان ما را مسموم کند. پس باید با دقت و وسواس، افرادی را برای معاشرت برگزینیم که همچون نسیم بهاری، روح ما را طراوت می‌بخشند و ما را در مسیر رشد و تعالی یاری می‌رسانند. نگهبانی از خویشتن، تنها به محافظت در برابر عوامل بیرونی محدود نمی‌شود. ما باید مراقب دشمنان درونی خود نیز باشیم. تردیدها، ترس‌ها و افکار منفی، گاه همچون دشمنانی در لباس دوست، قصد نفوذ به قلعه‌ی وجود ما را دارند. وظیفه‌ی ماست که با هوشیاری، این مهاجمان نامرئی را شناسایی کرده و با قدرت اراده و تفکر مثبت، آن‌ها را از خود دور سازیم. در این مسیر پرفراز و نشیب، گاه ممکن است خسته شویم و وسوسه شویم که نگهبانی را رها کنیم. اما باید به یاد داشته باشیم که این وظیفه‌ای است که تا آخرین لحظه‌ی عمر بر دوش ماست. هر لحظه غفلت می‌تواند به بهای گزافی تمام شود. پس باید همواره هوشیار و گوش به زنگ باشیم و لحظه‌ای از مراقبت از گوهر وجود خویش غافل نشویم. نگهبانی از خویشتن، در حقیقت، نوعی عشق ورزیدن به خود است. این عشق، نه از سر خودخواهی، بلکه از درک عمیق ارزش و اهمیت وجود خویش نشأت می‌گیرد. وقتی ما با دقت و وسواس از خود مراقبت می‌کنیم، در واقع به تمام هستی و خالق آن ادای احترام می‌کنیم. زیرا هر یک از ما، امانتی گرانبها در دستان خویش هستیم و وظیفه داریم این امانت را به بهترین شکل ممکن پاس بداریم. در پایان، باید به یاد داشته باشیم که نگهبانی از خویشتن، مسیری است که پایانی ندارد. این راه، همچون جاده‌ای است که با هر گام ما گسترده‌تر می‌شود و افق‌های تازه‌ای را پیش روی ما می‌گشاید. پس بیایید با عزمی راسخ و اراده‌ای استوار، نگهبانان بیداری برای خویشتن باشیم و با مراقبت دقیق از روح، روان و جسم خود، راه سعادت و کمال را بپیماییم. باشد که در پرتو این نگهبانی عاشقانه، به قله‌های رفیع موفقیت و خوشبختی دست یابیم و زندگی‌ای سرشار از معنا و ارزش را تجربه کنیم. #مسعود_قوامی 👌کانال مفید #تازه_چه_خبر؟! 📡 ❇️ گلچینی از اخبار روز 💐 🆔 @tazechekhabar