#شیر_گرفتن یکی دو روش غلط از شیر گرفتن داریم. که نادرست و غلط هستند که خوشبختانه در جامعه ما جا افتاده که از این روش‌ها استفاده خیلی خیلی خیلی کمتری میشه و مادرها از این روشها استفاده نمی کنند. ❌یکی مالیدن صبر زرد به سینه ها ❌و دیگری قرمز کردن سینه ها و چسب زدن به نوک سینه ها است. در روش اول که صبر زرد میزدن، بچه اولین میک را که میزد تلخی این ماده در دهانش قرار می‌گرفت و حالش بد میشد و بالا می آورد یکی دو بار که این اتفاق می افتاد و بچه دیگر شیر را نمیخورد. در روش دوم که قرمز کردن و چسب زدن بود،مادر به بچه میگفت، ببین سینه مادر رنگش چطور شده، زخم شده و تو نباید دیگه شیر بخوری. این دو روش برای بچه خیلی آسیب زننده هست. در روش اول سینه مادر منبع تغذیه بچه بوده وقتی گرسنه میشده به مادر رجوع می کرده و مادر بغلش می‌کرده و در همان حین از مادر امنیت هم می گرفته و با مادر احساس خوبی داشته و مادر برایش مظهر مهربانی و عشق بوده وقتی مادر صبر زرد به سینه میزنه و اون اتفاق می افته، بچه دچار دوگانگی میشه، که چرا مادر اینجوری شده و بد شده و بچه نسبت به مادر احساس بد پیدا میکنه. و در روش دوم که مادر به سینه چسب میزنه، بچه فکر میکنه که الان که مادر مریض شده و سینش اینجوری شده، بخاطر اونه و اون شیرهایی که این مدت اون از مادرش خورده باعث شده سینه مادر زخم بشه بچه احساس بدی میکنه. و اینکه بچه بدیه که باعث شده مادرش مریض بشه و کار بدی کرده. فکر نکنید که سه چهار روزه و تمام میشه و این روش خوبیه و بچه دیگه سراغ شما نمیاد. در حقیقت این روش خوبی نیست و اتفاق بدی برای بچه افتاده، چون اون دو سالی که به بچه شیر دادید و زحمتی که تو این شب ها و بیداری ها کشیدید و.. همه اینها با این دو روش از بین میره پس این روشهای غلط و نادرست هستند و انشاالله از جامعه ما بکلی حذف شوند و هیچ مادری به این روشها روی نیارن. @tebbetabiee

مادری که به بچه شیر میدهد احساس مادری بیشتری نسبت به بچه اش دارد .این احساس مادری در ذهن مادر اتفاق میفته ،پس حالا هم که می خواهیم بچه رو از شیر بگیریم باید مادر یه سری مسائل را در ذهن خودش حل کنه. بعدا اقدام به از شیر گرفتن کنه این موارد اینها هستند. یکی اینکه واقعاً تصمیم جدی باشه، یعنی این باور رو داشته باشه که من دو سال زحمت کشیدم به بچه شیر دادم و بچه من تا دو سال رشد کرد و بزرگ شد و هر نیازی داشت از من گرفت. حالا باید شیردهی قطع بشه چون برای رشد بچه من مناسبه. بچه من تا ۲ سال باید شیر میخورد از حالا دیگه نباید شیر بخوره، به خاطر کسب استقلالی که باید بدست بیاره به خاطر اینکه دیگه بچه من نیازهایش را از شیر خوردن به دست نمیاره. اگر من بیشتر به بچم شیر بدهم، استقلال و خودباوری و خیلی چیزها را از بچم گرفته ام. پس لازمه که دیگه جدی تصمیم بگیره که من دیگه می خوام بچه ام رو از شیر بگیرم و به این صورت نباشه که ظاهراً بخواد این کارو بکنه ولی از لحاظ ذهنی نه. و از این فکرها نکنیم که آیا این کار درسته یا نه؟ آیا بچه گناه نداره ؟و بگیم حالا یک ماه بیشتر شیر بخورد و بعد این کار را می‌کنیم. دومین اتفاقی که باید بیفته حوصله است .چون از شیر گرفتن یک اتفاق خوشایند است اما سختی های خودش را هم دارد بر عکس که فکر میکنیم از شیر گرفتن باعث میشه راحت تر شویم ،ولی نه. اتفاقا بچه بیشتر به مادر میچسبه. چرا؟ به خاطر این که میخواد چک کنه که آیا خودت هستی؟ حالا که شیر نیست آیا خودت هستی؟ آیا اون عشق هست؟ آیا هنوز من را دوست دارد؟ برای همین به مادر می‌چسبد . گریه‌ها گریه‌های خواستن شیر نیست گریه‌ها گریه‌های خواستن من مادر است. من باید حوصله کنم و با آرامش و حوصله بهش بگم بله من هستم .من هنوز عاشق تو هستم. اما شیر دیگه نیست. شیر تمام شد. و این را هم یکدفعه ای بهش نمی گوییم. یواش یواش و در زمان مناسب خودش یک وعده شیر دادن را کمتر می کنیم. (ادامه دارد...) #شیر_گرفتن @tebbetabiee

روش درست از شیر کرفتن بچه ها #شیر_گرفتن {قسمت اول} کلاً دو روش متداول برای از شیر گرفتن کودکان وجود دارد یکی روش یک دفعه ای است .که به بچه یک دفعه گفته میشه که نباید دیگه شیر بخوری شما بزرگ شدی، دیگه باید غذا بخوری و مامان دیگه شیر نداره روش دوم روش تدریجی است. یعنی مادر کم کم مثلاً در یک مدت ۲۱ روزه بچه را از شیر می گیرد. در روش اول بچه آسیب زیادی میبینه به خاطر اینکه تا دو سال شیر می خورده از مادر تغذیه می کرده هم از لحاظ جسمی هم از لحاظ روانی و عاطفی و روحی نیازش را از مادر می گرفته. حالا که یک دفعه به بچه می گویند دیگر نباید شیر بخوری این دوگانگی در بچه احساس میشه و بچه احساس می کنه این دوگانگی رو و میگوید چه اتفاقی افتاده که من تا الان می تونستم از این موهبت استفاده کنم ولی الان دیگه نمیتونم. و محروم شدم از این همه نعمت و خوشبختی و این برای بچه آسیب زننده است. و گاهی اوقات به این صورت است که مادر بچه خودش را طرد عاطفی هم میکنه یعنی هم بچه را از شیر میگیره همین خیلی جدی و خشک با بچه برخورد میکنه. یعنی همینه، دیگه نباید شیر بخوری تو بزرگ شدی. و سعی می کنه بچه که به سمتش میاد بچه رو از خودش دور کنه چون این باور هستش که وقتی بچه رو بغل می کنی و نازش میکنی به قول معروف بهش توجه میکنی بچه شیر طلب میکنه .وقتی این رفتار میشه برای بچه آسیب زننده است در روش تدریجی که بهترین روش هست به این صورته که مادر به تدریج و کم کم بچه را از شیر میگیرد. در این روش دو اتفاق خوب می افتد، یکی اینکه هم مادر آماده میشه برای گرفتن بچه از شیر وهم فرزند. چون یک رابطه دو سویه است همانطوری که کودک داره نیازهای عاطفی و روانیش از مادر میگیره و هم نیازهای جسمیش رو، برای مادر هم همینطوره. وقتی مادر داره عشق خودش رو نثار فرزندش میکنه و بهش شیر میده و مهر خودش رو به بچه میده و از شیره جانش به بچه میده هم جسمی و عاطفی ،این یک احساس خوبی در مادر به وجود میاره. وقتی یکدفعه شیر را قطع می‌کنیم مادرها هم خیلی اذیت می‌شوند. بارها شده مادرهایی که یکباره بچه را از شیر گرفتند میگویند؛ وقتی این کار را کردیم گریمون گرفت و رفتیم یه گوشه گریه کردیم. اینها همه موید اینه که روش تدریجی روش بهتری است و روش خوبیه. @tebbetabiee