eitaa logo
طب تلفیقی ایرانی ختم الرسول(ص)
148 دنبال‌کننده
183 عکس
74 ویدیو
0 فایل
مشاهده در ایتا
دانلود
هدایت شده از آماده سازی مطالب کانال
🌷✨﷽ا✨🌷 انواع افسردگی: امام صادق(ع) می فرمایند: ،مرکز است،پس کسی که بیماری افسردگی یا روانی یا اضطراب و استرس دارد علّت آن از در است. منبع:کفایه الاثر فی النص علی الائمه الاثنی عشر،ص۲۵۴ 🍎🌺🍎🌺🍎🌺🍎 @tebkhatmrosol_313
🔆عاقل کننده روایی 🌱🕊پیامبر اکرم (ص) : بر شما باد کدو! چرا که موجب فزونی و بزرگی می شود. 🍃 خوردن کدو موجب انسان می شود. 🍃 کدو مفید برای است. ✅ خوراک پیامبر اکرم (ص) و پیامبران الهی (ع) بوده است. ✍ از همسران پیامبر صل الله علیه و آله نقل شده که ایشان زیاد دوست می داشتند و زیاد تناول می کردند و از آنها می خواستند که در غذاها زیاد از کدو استفاده شود. 🍃 خوردن کدو موجب رفع و از محزون می شود.
⚜ امام صادق علیه السلام: لما حسر الماء عن عظام الموتی ، فرأی ذلك نوح (ع) جزع جزعا شدیدا و اغتم لذلك. فأوحی الله إلیه : هذا عملك نفسك ، أنت دعوت علیهم ! فقال: یا رب ، إني استغفرك و أتوب إلیك. فأوحی الله إلیه أن کل العنب الأسود لیذهب غمك.» هنگامی که آب فرو نشست و استخوانهای مردگان، پدیدار شد، نوح، این را بدید و بدین سبب، بسیار آشفته و اندوهگین شد. سپس خداوند عزوجل به او وحی کرد : این، کاری است که خود با خویش کرده ای! تو خود، آنان را نفرین کردی!. گفت پروردگارا! من از تو آمرزش می‌طلبم و به درگاه تو، توبه می‌کنم. سپس خداوند عزوجل به او وحی فرستاد: انگور سیاه بخور تا اندوهت از میان برود. 📚 منبع : الکافی، ج۶، ص۳۵۰، ح۲ دانشنامه احادیث پزشکی، ج۲ ، ص۴۱۰ 🍇
🌸﷽🌸 🍑پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) می‌فرماید: بر شما باد مصرف میوه‌های فصل در اول فصل چرا که چنین میوه‌هایی موجب سلامتی و بدن انسان شده، و اندوه را دور می کند. 🍒در آداب مصرف میوه نوبرانه از امام صادق علیه السلام روایت شده است که پیامبر اکرم(صل الله علیه وآله) هنگامی که میوه جدید و می دید، آن را می بوسید و بر دو چشمان و لبان خود می گذاشت و می فرمود: خداوندا همانطور که میوه نوبر را در اول فصلش در نشانمان دادی، در آخر فصل نیز در حال عافیت نشانمان ده. 🍐همچنین امام صادق (علیه السلام) فرموده است: برای هر میوه ای سمی است، پس زمانیکه خواستید تناول کنید با آب آن را یا در آب غوطه ورش کنید و حضرت از پوست کندن میوه کراهت داشت. 📚منابع:وسائل الشیعه 16/468 📚بحارالانوار 95/347