مخالفت بهداشت جهانی با روایات👆👆👆

مقاله طب استعماری در اینه آمار👆👆👆👆

پاور پوینت بی نظیر مبانی طب اسلامی👆👆👆 اینا از گنجینه هاست کمتر کسی داره حتما ببینید

👆👆👆 ماهیت طب اسلامی و وظیفه طلاب

پیام کوتاه یک دانشجوی رشته پزشکی به کسانی که پزشکی میخانند👆👆👆👆

کتاب پزشکی در عهد صفویه👆👆👆👆 دقت کنید که علوم بسیاری در رشته طب اون زمان بوده من جمله علم تشریح و...

این هم آخرین فایل امروز👆👆👆 تا هفته بعد مقاله طب اسلامی کار فرهنگستان علوم اسلامی ارائه شده بع همایش علم و دین مرکز تحقیقات ملی پزشکی ایران حتما بخونید جالبه

و علم ستارگان و علم طب آموخت زیرا انسان نمی‌تواند از علم طب بی نیاز باشد. بنابراین اولین طبیب روی زمین حضرت آدم (ع) بود زیرا خداوند به او علم طب آموخت و تمام پیامبران الاهی طبیب بوده اند و عمده‌ی پیشرفت علم طب در زمان حضرت داوود (ع) و در زمان حضرت سلیمان بن داوود(ع) اتفاق افتاد زیرا در آن زمان اثر گیاهان و درمان با آن ها مطرح شد و گسترش پیدا کرد تا زمان حضرت لقمان(ع) که حکیم بود و بعد از آن حضرت عیسی (ع) که یک پزشک و طبیب متفاوت بود و مرده ها را زنده می‌کرد و بیماری های صعب العلاج را درمان می‌کرد. قرآن می‌فرماید: وَ تُبْرِئُ الْأَكْمَهَ وَ الْأَبْرَصَ بِإِذْني‌ وَ إِذْ تُخْرِجُ الْمَوْتى‌ بِإِذْني‌[1] یعنی و كور مادرزاد، و مبتلا به بيمارى پيسى را به فرمان من، شفا مى‌دادى و مردگان را (نيز) به فرمان من زنده مى‌كردى‌ بنابراین علم طب یک علم الاهی است و منشاء آن پیامبران الاهی هستند. در جلسه‌ی اول ثابت کردیم که پیامبر اسلام (ص) طبیب بود بلکه رسالت پیامبر(ص) در گام اول همان طب بوده است. پیامبر(ص) در مرحله‌ی اول طبیب بود و در مرحله‌ی دوم مبلغ احکام و مسائل اعتقادی بوده است زیرا در ابتداء مردم اعتقاد نداشتند و آثار شرک در آن ها مانده بود و ایمان پیدا نکرده بودند. زمانیکه گروه ها نزد پیامبر(ص) می‌آمدند از بیماری ها و مشکلات خود می‌پرسیدند زیرا برای آن اهمیت داشت و اعتقاد و احکام خیلی برای آن ها مهم نبود و از پیامبر(ص) در مورد بیماری های خود سوال می‌کردند. علاوه بر آن می‌خواهند بدانند ادعای پیامبر(ص) درست است یا خیر؟ و راه آن سوال کردن از بیماری ها بود. پیامبر(ص) برای بیماری نسخه ای می‌فرمود و آن ها استفاده می‌کردند و زمانیکه خوب می‌شدند ایمان و اعتقاد پیدا می‌کردند. آن طور که از تاریخ و روایات بدست می‌آید کار اول پیامبر(ص) طبابت بود تا جائیکه تمام اطرافیان پیامبر(ص) طبیب می‌شدند. از یکی از زنان پیامبر(ص) سوال شد طب را از کجا آموختی؟ گفت گروه ها نزد پیامبر(ص) می‌آمدند و از بیماری های خود می‌پرسیدند و پیامبر(ص) برای آن ها نسخه می‌گفت. کسی که به کتاب بنده مراجعه کند خواهد دید بیشتر روایات طبی از خود پیامبر(ص) است. به این نتیجه رسیدیم علم طب برای پیامبران و پیامبر ما (ص) است و یک علم الاهی است و یک علم بشری نیست و خداوند صاحب علم طب است و پیامبران الاهی از خداوند این علم را گرفتند. بعد پیامبران صاحب این علم علماء هستند. إِنَّ الْعُلَمَاءَ وَرَثَةُ الْأَنْبِيَاء[2] یعنی علماء وارث انبیاء هستند. بنابراین علم طب مال علماء و حوزه‌ی علمیه است و برای دانشگاه ها نیست مگر اینکه شاگرد علماء باشند. امروز سوال می‌شود چرا شخص روحانی در علم طب دخالت می‌کند درحالیکه سوال این است که غیر روحانی و غیر علماء چرا در علم طب دخالت می‌کنند؟ مگر آن ها وارث انبیاء هستند؟ غیر عالم نباید وارد علم طب بشود. گسترش بیماری ها به جهت دخالت بیجای بشر در علم طب است. [1] سوره مائده، آیه110. [2] الکافی، کلینی، ج1، ص32، ط اسلامیه