🔴#فقیه_هزار_چهره... تاملی در #نامه نگاری های امام خمینی و آقای #منتظری در فروردین ۱۳۶۸ 🔻🔻🔻🔻🔻 @chaharrah_majazi 🔘 ابتدای فرودین ماه یادآور یکی از مهم ترین برهه های تاریخ انقلاب اسلامی است، آن هم عزل قائم مقام رهبری توسط حضرت امام خمینی. در این ایام چند نامه بین امام و آقای منتظری رد و بدل می شود که مهم ترین آن ها نامه ۱/۶ امام است، که هواداران و شخص آقای منتظری پس از رحلت امام خمینی سعی در تشکیک در اصالت آن نمودند، و البته در این بین دچار تناقض گویی های فراوانی شده اند. 🔘 اما فارغ از اصالت نامه نحوه برخورد آقای منتظری با این نامه در همان ایام، بسیار اهمیت دارد. در طول تاریخ انقلاب رفتار و مواضع مزورانه از افراد مختلف مدعی انقلابی گری وجود داشته است، ولی شاید بتوان گفت که نوع واکنش آقای منتظری به نامه ۱/۶ امام خمینی از مهم ترین آنها بشمار می آید. کسی که نامه ۱/۶ را خوانده باشد این حقیقت را تصدیق می کند که این نامه از عتاب آلود ترین نامه های امام است، آن هم به شخصی که به عنوان یکی از شاگردان مهم ایشان شناخته می شد و تا قبل از این نامه قائم مقام رهبری به حساب می آمد، نامه ای که علاوه بر عزل ایشان، هشدار ها و تذکرات مهمی به ایشان گوشزد می کند. 🔘 در مقابل آنچه معروف می باشد این است که آقای منتظری نامه ۷ فروردین را در جواب امام می نویسند و خود را تابع دستور امام می دانند و به عزل خود تمکین می کنند. ایشان در این نامه اینطور ادعا می کنند که: ((مطمئن باشید همان طور که از آغاز مبارزه تاکنون در همۀ‏‎ ‎‏مراحل همچون سربازی فداکار و از خود گذشته و مطیع در کنار حضرتعالی و در مسیر اسلام و انقلاب‏‎ ‎‏بوده ام، اینک نیز خود را ملزم به اطاعت و اجرای دستورات حضرتعالی می دانم؛ زیرا بقا وثبات نظام‏‎ ‎‏اسلامی مرهون اطاعت از مقام معظم رهبری است.)) و همچنین اذعان می کند که: ((اگر اشتباهات و ضعف هایی که لازمۀ طبیعت انسان است رخ داده باشد، ان شاالله با رهبری های‏‎ ‎‏حضرتعالی مرتفع گردد.)) 🔘 این موضع گیری آقای منتظری تاثیر بسزائی در مواضع امام نسبت به ایشان و نوع برخورد با وی گذاشت، بنوعی که لحن حضرت امام در نامه دوم و به فاصله یک روز بطور محسوسی تغییر پیدا کرد و امام خمینی، ایشان را که در نامه ۱/۶ (جناب آقای منتظری) خطاب قرار داده بودند، در نامه ۱/۸ (جناب حجت الاسلام و المسلمین آقای منتظری دامت افاضاته) خطاب قرار دادند. 🔘 ولی این تمام ماجرا نبوده و همین آقای منتظری، واکنش دیگری به نامه امام دارند، که متاسفانه مغفول مانده است و طبق ظاهر امر، موضع واقعی ایشان نسبت به امام خمینی و نامه ایشان بوده است. ایشان در خاطرات خود که در دهه هفتاد منتشر شد به حالات و اتفاقات فرودین ۶۸ اشاره کرده اند و البته نه خود ایشان و نه تیم تدوین خاطراتشان متوجه این تناقض در مواضع نبودند. در خاطرات آقای منتظری آمده است که در روز ۶ فروردین ۶۸ و چند ساعت پس از ظهر آقای عبدالله نوری برای گرفتن توبه نامه در جواب نامه امام به ملاقات وی می آید، و زمانی که عبدالله نوری در میان گفتگو و پس از انکار نفوذ منافقین توسط آقای منتظری، به ایشان می گوید: ((لابد چیزی بوده است!))، در این موقع آقای منتظری با عصبانیت جواب می دهد: (( ....خورده است، هر که می گوید منافقین در بیت من نفوذ کرده اند و آنها به من خط می دهند))(خاطرات،ص۶۷۸) 🔘 با توجه به نامه امام که ساعتی پیش به دست آقای منتظری رسیده است و در آن به نفوذ منافقین در بیت وی اشاره می کنند، قطعا مخاطب این جملات بی ادبانه آقای منتظری مشخص است. همچنین این نکته را باید دقت کرد که به اعتراف آقای منتظری در همین کتاب، در آن زمان هیچ شبهه ای در انتساب این نامه به امام نداشته اند، پس واکنش آن روز ایشان به نامه، واکنش به امام بوده است.(ص۶۷۲) ادامه در صفحه بعد https://eitaa.com/shajare_tooba/69 ✍: #احمد_هاشــــمی 🔹 لینک کانال چهارراه ســـیاســے لمس کنید👋 🔹