قماربازی دو نامزد آمریکا با سیاهپوست ها ⭕️ #جو_بایدن در آخرین مناظره انتخاباتی دیشب از حمایت سیاهپوستان توسط دموکرات ها سخن گفته اما #جمهوری_خواهان و #دموکرات ها در حقیقت چه تفاوتی با یکدیگر دارند ؟! 💠 #بازنشر #اختصاصی 🔻 نژادپرستی و سیاست خارجی آمریکا؛ سرزمینی که در آن نژادها و ملیت‌های گوناگون با هم آمیخته‌اند، بار دیگر با آن چیزی که اقتصاددان سوئدی «گونار میردال» در سال 1944 با خوشبینی «معمای آمریکایی» نامیده، رو برو شده است. وی این مسئله را به عنوان شکاف عمیق بین عقیده برابری (متعلق به آمریکایی‌های سفید پوست که به ظاهر عقیده محکمی است و شامل پایبندی اساسی به دموکراسی، آزادی، برابری و انسانیت به عنوان ارزش‌های اصلی تعریف می‌شود) و سطوح نابرابری نژادی آشکار این کشور، توضیح می‌دهد. در حقیقت، ایدئولوژی برتری سفیدپوستان در نظر میردال و حامیان وی در بنیاد #کارنگی رسوخ کرده و به دنبال یافتن راه‌هایی برای حفظ آن در مقیاس جهانی بودند. از نظر آنها، به خاطر آسیب زا بودن فرهنگ سیاه، آینده آمریکایی‌های آفریقا تبار در ادغام شدن درون فرهنگ سفید، محقق می‌شود. با این حال، در زمان جنگ جهانی دوم ضدنازی نیز، كه نژادپرستی از حیث علمی و تفکیک نژادی در آمریکا، از نظر سیاسی غیرقابل دفاع بود؛کماکان به رسمیت شناختن نژادپرستی به وسیله نخبگان سیاسی آمریکا وجود داشت. نیازهای حاصل از زمان جنگ و الزامات رقابت جنگ سرد آمریكا و اتحاد جماهیر شوروی برای به کارگیری متحدین جدید در سازمان ملل از میان كشورهای تازه استقلال یافته و پسا استعماری، این امر را تقویت نمود. مسئله آشکار بود: آمریکا برای رهبری در جهان، (نه فقط رهبری دنیای غرب)، باید با #نابرابری‌های نژادی داخلی خود یا حداقل آشکارترین نماد‌های آن مقابله می‌نمود. این امر فضای آسانی را برای تصمیمات کلیدی(ضدنژادپرستانه) دیوان عالی ایجاد کرد، مانند کار براون در مقابل هیئت آموزش و پرورش که به جدایی نژادی مصوب دولت در مدارس پایان داد. این فضای آزاد و آسان همچنین به ایجاد شرایط مساعد برای جنبش حقوق شهروندی دهه‌های 1950 و 1960 کمک کرد. آمریکا برای اینکه پس از سال 1945 رهبر جهان باشد، باید ضد نژادپرست دیده می‌شد. جهان نگاه می‌کرد که ببیند آمریکای ابرقدرتِ تازه وارد، واقعا در این رابطه چه نوع فرهنگی دارد. 🔻 از اوباما تا ترامپ با انتخاب باراک اوباما در سال 2008، انتظارات برای یک آمریکای پسا نژادی افزایش یافت. به نظر می‌رسید که اعتباراخلاقی آمریکا، که به شدت از جنگ عراق ضربه خورده بود، نجات یافته است. اما جامعه محبوب پسانژادی حتی قبل از پایان دوره اول اوباما کماکان مانند یک افسانه بود! اوباما، که در بین نظرسنجی‌ها به عنوان یک معتدل «سیاه بی‌توقع» شناخته می‌شد، عمدتاً مسائل مربوط به نژادپرستی ساختاری را در دریایی از لفّاظی‌های بلند پروازانه در مورد رویای آمریکا، دور زده بود (در واقع با نژادپرستی فوق همراه شده بود). علی‌رغم دو دوره تصدی پست ریاست‌جمهوری، فقر و نابرابری همچنین اِعمال خشونت پلیس به طور کلی و به ویژه برای آمریکایی‌های آفریقایی‌تبار، به مراتب بیشتر از قبل از انتخاب اوباما شد. قتل‌های بی‌شماری از آفریقایی تبار‌ها در دوران ریاست‌جمهوری اوباما به دست پلیس اتفاق افتاد که منجر به شورش‌های اساسی از جمله در فرگوسن و میسوری، در سال 2014 شد. در پی پیروزی‌های انتخاباتی اوباما بود که ترامپی که هویت رئیس‌جمهور(اوباما) را به عنوان یک آمریکایی زیر سؤال می‌برد، دندان‌های سیاسی خود را به عنوان رهبر جنبش «بریدر» تیز کرد و در انتخابات ریاست‌جمهوری سال 2016 با خط مشی «اول آمریکا» (سفیدپوستها) پیروز شد ⭕️ در حقیقت سیاهپوستان آمریکایی تبار بهانه ی انتخابات هستند و حال جو بایدن حربه ی ترامپ را برای طرفداری از سیاهپوست ها جهت پیروزی در انتخابات آتی به کار گرفته است 🔻چهارراه سیاسے🔻 https://eitaa.com/joinchat/3815768065C75d9aa54b8