#خلوت و کناره گیری از خلق در اسلام [بدان ای سالک کوی حضرت دوست که] مقصود از [خلوت و] تنهایی مورد پسند دین، کناره گیری و دوری یکسره از تمام مردم حتی افراد مؤمن و پرهیزگارو دانشمندان و صالحان نیست. اگر آمیزش و رفت و آمد با مردم دارای فوایدی مثل: ياد گرفتن احکام دین، یادآوری ولایت امامان طب و تجدید عهد با ایشان، زنده نگهداشتن علوم و همدلی و ارتباط در راه خدا باشد، نه تنها اشکال ندارد، بلکه پسندیده نیز هست. از مجموع آیات و روایات چنین برداشت می شود که کناره گیری از مردم که عامه مردم و غالبا بی خبرانند مطلوب و پسندیده است؛ زیرا همنشینی و رفت و آمد با آنان، بیش از حد ضرورت، موجب غفلت از یاد خدا شده و انسان را از کسب فضائل و امور آخرتی باز می دارد و این امری بسیار مذموم و ناپسند است. #کتاب_عید_وصال ص ۶۸ کانال تذکرة الاولیاء @tezkar