eitaa logo
ثقلین
199 دنبال‌کننده
6.3هزار عکس
4.4هزار ویدیو
18 فایل
💫 *دختران زهرایی پسران علوی*💫 😍🌸 *اللهم_عجل_لولیک_الفرج*🌸😍 *به لطف حضرت فاطمه (سلام الله علیها ) فاطمی ام*🧕 *به لطف حضرت علی (علیه السلام ) علوی ام*🧔 *کپی باذکر صلوات به نیت سلامتی و تعجیل در فرج آقا و مولایمان آزاده*. 🌹@thaqalain🌹
مشاهده در ایتا
دانلود
میثم مطیعی1_3473176163.mp3
زمان: حجم: 8.72M
🍃🦋 ﷽ 🦋🍃 ✨🦋در آویختگان به شاخه های طوبی 👈 امیرالمؤمنین علی علیه السلام در فضیلت روز اول ماه شعبان✨🦋 🎤 میثم_مطیعی ✨🦋 ؏جِّل لِوَلیڪَ الفَرَجْـ 🦋✨ 💫🦋🌿✨🦋💫✨🌿🦋✨💫🌿
پرواز تا بلندای قله ی خدمت… در سرزمینی که خورشیدش از خونِ دل‌خوردگان می‌تابد، و خاکش از گام‌های مردان میدان گرم است، پرنده‌ای برخاست؛ پرنده‌ای نه با بال‌های آهنین، که با دل‌های تپنده‌ی انسان‌هایی از جنس نور، از تبار خدمت… آن روز نه تنها رئیس‌جمهور، که ستون‌هایی از خلوص، تدبیر، غیرت و مردم‌داری پر کشیدند… و آسمان، یک‌باره بار امانت را از دستان مستضعفانِ زمین ربود. آیت‌الله سیدمحمدعلی آل‌هاشم، صدای مردم در تریبون خدا بود. خطیب روزهای سخت، که در دل طوفان‌ها آرامش می‌بخشید. آن که با عمامه‌ی خاکی‌اش به کوچه‌های تبریز سر می‌زد تا زخم دل مردم را بشنود؛ همان‌که هیچ‌گاه دیوار میان محراب و میدان نکشید و مردم نیز عاشقانه با عرفان ایشان انس گرفتند. مالک رحمتی، جوانِ برخاسته از مراغه، مدیری بی‌ادعا، با دست‌های پرکار و قلبی پرحرارت. استانداری که روی صندلی نماند؛ به میان روستاها رفت، در جلسات رو در رو اشک ریخت و به پای مردم ایستاد گره از مشکلات مردم باز کرد… او صدای بی‌صداها بود.. حسین امیرعبداللهیان، وزیری که زبان انقلاب در جهان شد. در میدان دیپلماسی، نه با لبخندهای نمایشی، که با قامت افراشته یک انقلابی دل‌سوز، حق ملت را فریاد کرد… صدای مقاومت را از بیروت تا تا تهران و از تهران تا نیویورک برافراشت… مردی که دیپلماسی‌اش رنگ خون مقاومت داشت، نه جوهر امضای غرب زدگی. سیدمهدی موسوی، آن محافظی که بیشتر از جانش، دلش را فدای ولایت کرد. محافظ نبود؛ رفیق بود، سرباز بود، فدایی بود. در آخرین لحظه، سایه شد بر بال رئیس‌جمهور؛ تا حتی مرگ هم نتواند میان او و عهدش فاصله بیندازد. و خلبانان دلاورمان... آنان که در آسمان بزرگ شدند، در آسمان خدمت کردند، و به آسمان پیوستند. سال‌ها در سکوت پرواز کردند و این‌بار، با فریادِ شهادت فرود آمدند… آری، پروازشان سقوط نبود؛ اوج بود… رفتن نبود؛ رسیدن بود. آن روز، نه آسمان، که دل‌ها شکافت. و ما ماندیم با بارانی از اندوه، و زمینی که دیگر آن سنگینی معرفت و روح انگیز بودنِ قبل را ندارد. این شهدای بزرگ، از دل مردم آمدند، برای مردم خدمت کردند و برای مردم نه تنها دل که جان سوختند و نزد خدا رفتند… ۲۶ اردیبهشت ۱۴۰۴