بدترین حقی به خودم کردم اینکه با همه صمیمی شدم .

اونم بیشتر با خانواده ام

شاید یکی بیاد بگه چیزی خوبیه ولی برای من خیر چیزی خوبی نیس!

بخصوص اعتراف کردن از احساسات :

سمی ترین بخش.

قبلا خیلی با خودم صمیمی بودم و الان این صمیمی بودن کم شده

و باعث ازار و اذیتم شده .

همون واکنش نشون دادنشو برام مهمه!

باعث میشه و نشون میده چه ادم های دور اطرافت .

چیزی که این چندماه قشنگ اذیتم میکنه وقتی که از کسی خوشم میاد و فورا واکنش نشون میدم جلوی مامانم و خواهرم و اونا هعی فقط یا تیکه میندازن و یه چیزی بهت نشون میدن (از رفتارشون ) که نباید احساسات رو ابراز کنی حالا شامل رفتار یا صحبت باشه .

قشنگ حس میکنی خیلی رو مخمی

و من بشدت از این حس متنفرم <<<