دستِ ما را هم به دامانِ پُر از مهرت رسان فوقِ فوقش دامنت یک ‌کم گدایی می‌شود‌ :))

همیشه گریه میکنیم و میگیم کاش بودم روز عاشورا ! من میگم بیایید یه امشبی رو بگیم کاش بودم روزی که عبیدالله بن عباس امام حسنو فروخت ! اخه عاشورا هر چی هم که بود علمدار داشت ! ..

اخه امام حسین تا اخرش یه همسری مثل رباب داشت ولی امام حسن ؟ از خودی خوردن دردش بیشتر نیست مگه ؟

و قسم به اون لحظه ای که به همسرش گفت برو ! الان حسین میاد جلوش شرمنده میشی ... اقا ؟ نکنه یه روزی امام زمان به ما بگه برو ، نگه برو تا جلو خدا شرمنده نشدم ! + شرمنده نشدم ... امام زمان بگه اینو ! بس که گناه کردی و من به جات از خدا فرصت خواستم :))

سخت تر از بلاتکلیفی و اینکه نمیدونی اربعین رفتنی هستی یا نه ؛ اینه که مطمئن باشی قرار نیست بری ... + من همونم که تو لیست زائرا اسمش نیست رمق توی جسمش نیست به کربلا بگید که این رسمش نیست ...

حسن را می‎نشاند روی پاهایش برایش بداهه شعر می‌خواند : «انتَ شبیهٌ بأبی ، لستَ شبیهاً بعلی!»* علی نگاهشان می‌کرد و لبخند می‌زد ... فاطمه راست می‌گفت . حسن (ع) خیلی شبیهِ پیامبر(ص) بود. بعدترها روزی گوشه‌ای کنار معبر نشسته بود ، هر کس از آن‌جا عبور می‌کرد ؛ می‌ایستاد و محو تماشای چهره‌اش می‌شد. انگار رسولِ خدا زنده شده باشد! آن‌قدر ایستادند به تماشا که معبر پر ازدحام شد ! امام بلند شدند که مسیر مردم مسدود نشود ... *یعنی تو شبیه پدرم هستی ، شبیه علی نیستی ...

+ میخوام بگم امام رضا سوا نکن همه رو باهم بخر ...

باز اربعین این پا و اون پا نکنی بگی امسالم نشد :)

دائما طاهر باش و به حال خویش ناظر باش . عیوب دیگران را ساتر باش . با همه مهربان باش و از همه گریزان باش . یعنی با همه باش و بی همه باش . خدا شناس باش و در هر لباس باش . [ نامه ها و برنامه ها ص ۱۲ ]

همه رفتند و دل بی سر و پا جا مانده ... از هوای حرم کرب و بلا جا مانده ...

به گمانم که میان همه زائرها ... فقط امضای برات دل ما جا مانده ...

یک به یک می رسد از هر طرفی نامه دوست ... که حلالم بکن ای از همه جا جا مانده ...