از آن‌جایی که فلسفه هیچ‌گاه حوزه مطالعاتی من نبوده دکتر #بیژن_عبدالکریمی را واقعا نمی‌شناسم که قطعا از بیسوادی من است. می‌دانم خیلی از موافقین و مخالفین اخراج ایشان هم. حتی دلیل اخراج را هم درست ملتفت نشدم. پس ترجیح می‌دهم در این زمینه هیچ نظری ندهم. اما با دیدن این تکه از سخنان ایشان شاخم به شدت در آمد! کاهش ارزش پول ملی از زمان صفویه! البته این مقالات را در کانال‌های تلگرامی زیاد دیده بودم اما فکر نمی‌کردم از دهان یک هیات علمی دانشیار بشنوم! این را در پرانتز می‌گویم چون موضوع این متوپه(تایپ در وزن مفعوله) نیست! ارزش پول ملی، تفاوت ارزش علمی پول و ارزش ذلتی است. ساده‌اش این است که وقتی شما گفتید ۱ ریال من مثلا ان واحد طلا میارزد، اگر به دلیل افزایش نقدینگی یا تغییر در تقاضا، ۱ ریالتان بشود ان-۱ واحد طلا، آن وقت ارزش پولتان ۱ واحد افت کرده. اما مساله این‌جاست که پول و اسکناس به شکل امروزی از زمان ناصرالدین شاه و واردات دستگاه‌های چاپ اسکناس و ضرب سکه از فرانسه شکل گرفت! تا قبل از آن جنس سکه‌های ما، خود طلا و نقره و مس بود! پس درواقع پول ما ارزش اسمی نداشت! ارزشش ذاتی بود! اگر دولت سکه بیشتری می‌ریخت توی بازار خود طلا و نقره را داده بود دست مردم! پس واضح است که اگر ارزش پول ما مثلا در مقابل پول انگلیس افت می‌کرد دلیلش افت ارزش نقره در جهان بود! و دولت‌ها چه می‌توانند بکنند این وسط؟ حالا هیچ کدام از این مباحث منظور متوپه‌ی من نبود! سوال من این‌جاست که چرا یک استاد فلسفه باید در زمینه‌ای که محل تخصصش نیست اظهار نظر کند؟ چرا باید یک داده خام را به این راحتی به زبان بیاورد که تحلیلش ممکن است ضد مقصود او باشد؟ این اپیدمی نظر دادن در مورد همه چیز که سر تا پای کشور ما را گرفته یکی از دردناک‌ترین اتفاقات روز است! ای کاش روزی همه ما بیاموزیم که درمورد چیزی که تخصص نداریم نظر ندهیم! به خصوص وقتی جایگاه علمی شخص ممکن است جایگاه تحلیل نادرست او را بیخودی بالا ببرد و عده‌ای دیگر به غلط به سخنشان استناد کنند... امین شفیعی😁 @tirtanz