صلی الله علیک یا قره عین رسول الله دل می بَرَد از یک جهان لبخندهایش او بسته دل تنها به لبخند خدایش مصباح نور پاک حق می آید از راه حق، ریسه بسته آسمانها را برایش وقتی اذان گفتند در گوشش، ملائک دادند گوش جان به شور ربنایش ورد تمام عرشیان نام حسین است دست قنوت کُل هستی در دعایش ارزانی عالم نموده حضرت عشق عشق حقیقی را ز دریای سخایش «جانم حسینِ» مصطفی در دهر پیچید شد قلب او شاد از نگاه باصفایش حیدر نگاهی کرد و از گرمای خورشید پوشاند روی ماه او را با عبایش آهسته زهرا در تبسم اشک می ریخت بادیدن لبهای مشغول ثنایش آرام روی گونه اش گلبوسه می کاشت با قطره های اشک بین لای لایش آزاده ی آزاد خواهد بود از غیر هرکس گرفتار است در زلف رهایش در زیر پای زائرانش کرده ام پهن فرش دلم را در مسیر کربلایش ای کاش می شددرشب میلاد باشیم زائر میان کربلای باصفایش ما را برای عاشقی هم گر نخواهد این بس که می دانند ماها را گدایش #احمدرفیعی_وردنجانی