🔸#درس_نوشت ا #هفته_پژوهش ☑️ سلوک پژوهش - بخش دوم 📝آیت الله جوادی آملی 🔹 حرف های باطل گوش دادن، حرف های غیر علمی زدن، حرف های غیر علمی گوش دادن، حرف های غیر علمی را تحویل مردم دادن، این مثل كودكی است كه با پفك معده ‌اش را پر كرده، این دیگر در موقع غذا، غذا نمی ‌خورد. آدمی كه دهان باز می ‌كند حرف غیر علمی می ‌زند یا گوشش را باز می ‌كند حرف غیر علمی گوش می ‌دهد، این با پفك مغزش را پر كرده است، این دیگر عالم نمی شود! این مادامی كه در مؤسسه تحقیقاتی است، با حرف های علمی آشناست؛ ولی همین كه از اینجا رفته بیرون و به سراغ امور دیگر رفته، این مغز، مغز محقق و پژوهشگر نیست. 🔹 مطلب بعدی آن است كه گاهی ممكن است انسان در مؤسساتی كار بكند که محصول كارش را برای صاحب مؤسسه بگذارد و حق الزحمه‌ای دریافت بكند و برود؛ اما مراكز علمی این ‌چنین نیست، چون فرد، محصول كار را به همراه می ‌برد و آن پوسته‌ اش را برای مؤسسه می‌ گذارد. یك وقت است كه انسان در مؤسسات فرش‌ بافی، ظرف سازی، صنایع و مانند اینها كار می ‌كند، كل كارها را برای مؤسسه می گذارد و پوسته ‌اش نصیب او می‌ شود؛ یك وقت است كه در مراكز تحقیقی دارد كار می كند، در مراكز تحقیقی، عصاره مطلب كه علم است را به همراه می ‌برد و چند صفحه نوشته شده و نگارش شده و قلم زده را می‌ دهد برای مؤسسه! اینكه علم نیست، این بعد باید بیاید بالا و علم بشود، آنكه علم است را به همراه می ‌برد. 🔹 برای اینكه آنچه را به همراه می‌ برد بارور بشود، آن بیان لطیف مرحوم #ابن_ادریس در طلیعه سرائر باید ملحوظ باشد؛ در مقدمه سرائر در همان جلد اولش هست كه بزرگانی این چنین بودند كه می گفتند: «ما قِلتُ و لا بِتُّ الا و الكتاب موضوع علی صَدری»! این «ما قِلتُ و لا بِتُّ» یعنی هیچ وقت من خواب قیلوله نكردم مگر اینكه #با_كتاب_خوابیدم یعنی كتاب روی سینه ‌ام بود مطالعه كردم و خوابم برد، شب هم كه می‌ خواستم بیتوته كنم، به بسترم نرفتم مگر اینكه كتاب روی سینه‌ من بود و #با_مطالعه_خوابیدم. «ما قِلتُ» یعنی خواب قیلوله نكردم «و لا بِتُّ» بیتوته نكردم «الا و الكتاب موضوع علی صدری». این چنین شدن سخت نیست، برای اینكه اینها نه امام بودند نه پیغمبر بودند!