خطبه ۲۱۶ 👇👇
من ناخوش دارم كه در پندار شما چنين آيد كه من خواهان ثنا و ستايشم و سپاس خدا را كه چنين نيستم.
اگر هم دوست مى داشتم كه بستايندم به سبب فروتنى در برابر پروردگارم آن را ترك مى كردم. زيرا تنها اوست كه سزاوار عظمت و كبرياست.
بسيار افتد كه مردم پس از انجام كار مهمى كه كرده اند، خواهند كه آنان را بستايند، ولى مرا به سبب فرمانبرداريم از خدا و نيز رفتار نيكويى كه با شما داشته ام، به نيكى مستاييد زيرا هنوز حقوقى است كه من ادايشان نكرده ام و فرايضى بر گردن من است كه بايد آنها را بگزارم.
آنسان كه با جباران سخن مى گويند، با من سخن مگوييد و از من پنهان مداريد آنچه را از مردم خشمگين به هنگام خشمشان پنهان مى دارند. نيز به چاپلوسى و تملق با من آميزش مكنيد. و مپنداريد كه گفتن حق بر من گران مى آيد.
و نخواهم كه مرا بزرگ انگاريد، زيرا هر كه شنيدن حق بر او گران آيد، يا نتواند اندرز كسى را در باب عدالت بشنود، عمل كردن به حق و عدالت بر او دشوارتر است.
پس با من از گفتن حق يا رأى زدن به عدل باز نايستيد، زيرا من در نظر خود بزرگتر از آن نيستم كه مرتكب خطا نشوم و در اعمال خود از خطا ايمن باشم. #مگرآنكه، #خدا_مرا_در_آنچه_با_نفس_من_رابطه_داردكفايت_كند زيرا او تواناتر از من به من است.(شما مگر اینکه رو خوندید ولی باز متوجه نشدید که امیرالمومنین فرمودن اگر نظر خدا نبود من خطا میکردم بعد هم قبلش فرمودن من در نظر خود ایمن از خطا نیستم آن هم از باب فروتنی .... شما اگر صحیفه سجادیه رو بخونید فکر میکنید امام سجاد علیه السلام نعوذ بالله چه خطایی کرده که اینطور التماس خدا میکنه برا بخشش 😐 کمی در تفسیر تفکر کنید آخه ).