💎امام على عليه السلام:
إنّ فيهِ شِفاءً مِن أكبَرِ الداءِ، وهُوالكُفرُ و النِّفاقُ، والغَيُّ والضَّلالُ؛
در قرآن، درمان بزرگترين دردهاست: درد كفر و نفاق و تباهى و گمراهى.
📗نهج البلاغه : #خطبه_176
🌴💎🌹💎🌴
12.46M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🍃استقامت در دین...✨
#نهج_البلاغه
و همانا من با تكيه به وعده هاى الهى و براهين روشن او سخن مى گويم كه فرمود: «كسانى كه گفتند پروردگار ما خداست، سپس استقامت ورزيدند، فرشتگان بر آنها فرود مى آيند و مى گويند، نترسيد و محزون نباشيد كه بشارت باد بر شما بهشتى كه به شما وعده داده اند». و همانا شما گفتيد: پروردگار ما خداست، پس در عمل به دستورات قرآن خدا، و در ادامه راهى كه فرمان داد، و بر روش درست پرستش بندگان او، استقامت داشته باشيد، و پايدار مانيد.
📘#خطبه_176
2.05M حجم رسانه بالاست
مشاهده در ایتا
🪐ريشه كنى هواى نفس
#نهج_البلاغه
📿رحم الله رجلا نزع عن شهوته، و قمع هوى نفسه، فان هذه النفس أبعد شىء منزعا، و انها لا تزال تنزع الى معصية فى هوى.
🟤خداوند رحمت كند كسى را كه از شهوت هايش خوددارى كند و هواى نفس را ريشه كن سازد؛ زيرا هواى نفس خيلى دير ريشه كن مى شود و همواره ميل به گناه و معصيت دارد.
📘#خطبه_176
🕊 #نهج_البلاغه_ای_شویم
خطرات بدعت ها.....
#نهج_البلاغه
▫️وَاعْلَمُوا عِبَادَاللهِ أَنَّ الْمُؤمِنَ يَسْتَحِلُّ الْعَامَ مَا اسْتَحَلَّ عَاماً أَوَّلَ وَ يُحَرِّمُ الْعَامَ مَا حَرَّمَ عَاماً أَوَّلَ
🟠بدانيد اى بندگان خدا! انسان با ايمان آن چه را سال گذشته حلال مى شمرد، امسال هم حلال مى شمرد و آن چه را سال گذشته حرام مى دانست امسال هم حرام مى داند
✍اشاره به اين که مؤمنان راستين، احکام الهى را بازيچه هوا و هوس خود نمى سازند و با افکار ناقص خويش آن را تغيير نمى دهند ; چه اين که اگر باب بدعت در احکام الهى گشوده شود تمام ظالمان و تبهکاران و هوسبازان آن چه را بر خلاف منافع نامشروع خود مى بينند تغيير مى دهند و بعد از زمان کوتاهى چيزى از اصول و فروع دين باقى نمى ماند.اين سخن اشاره به بدعت هايى است که بعد از پيامبر اکرم(صلى الله عليه وآله) در دين خدا گذارده شده ; نه تنها قياس را در موارد عدم دسترسى به نصوص کتاب و سنت به کار گرفتند، بلکه بر خلاف نصّ صريح قرآن يا پيامبر(صلى الله عليه وآله) برخاستند.
📘#خطبه_176
خوشا به حال آن ها که مشغول اصلاح خويش اند:
#نهج_البلاغه
▫️يَا أَيُّهَا النَّاسُ، طُوبَى لِمَنْ شَغَلَهُ عَيْبُهُ عَنْ عُيُوبِ النَّاسِ، وَ طُوبَى لِمَنْ لَزِمَ بَيْتَهُ وَ أَكَلَ قُوتَهُ وَ اشْتَغَلَ بِطَاعَةِ رَبِّهِ وَ بَكَى عَلَى خَطِيئَتِهِ، فَكَانَ مِنْ نَفْسِهِ فِي شُغُلٍ وَ النَّاسُ مِنْهُ فِي رَاحَةٍ.
🌖اى مردم خوشا به حال كسى كه عيب شناسى نفس، او را از عيب جويى ديگران باز دارد، و خوشا به حال كسى كه به خانه و خانواده خود پردازد، و غذاى حلال خود را بخورد، و به اطاعت پروردگار مشغول باشد، و بر خطاهاى خويش بگريد، و همواره به خويشتن خويش مشغول باشد و مردم از او در امان باشند.
✍اشاره به اين که هر انسانى ـ جز اولياء الله و معصومين(عليهم السلام) ـ عيب يا عيوبى دارد ; هر گاه به عيب جويى ديگران پردازد از خود و اصلاح خويشتن غافل مى شود و هرگز از نظر تهذيب اخلاق و سير الى الله به جايى نمى رسد ; اما اگر گاهى در گوشه خانه بنشيند و در خويشتن فرو رود و عيوب خود را يک به يک بررسى کند و با آب زلال اطاعت پروردگار و قطره هاى اشکى که بر اثر ندامت نسبت به خطاهايش جارى مى کند، قلبش را شستشو دهد، هم در اصلاح خويشتن توفيق مى يابد و هم مردم از دست او در امان مى مانند.
📘#خطبه_176