📚#سخن بزرگان(حکایت) ✍ابراهیم خواص گوید: شبی در بیابان گم شدم. صدای درندگان تمام بدنم را می‌لرزاند. به خدا توکل کردم و آرامش بر من حاکم شد. مدتی به رفتن ادامه دادم، صدای خروسی شنیدم و یقین کردم به آبادی رسیده‌ام و دیگر طعمۀ درندگان بیابان نخواهم شد. به نزدیک صدای خروس رسیدم؛ خرابه‌ای دیدم، ناگهان سه راهزن مرا گرفتند و هرچه داشتم غارت کردند. ناراحت و عبوس به گوشۀ دیگر خرابه رفتم و با خدای خود گفتم، من که #توکل کردم، چرا با من چنین کردی؟! خوابیدم و در عالم رؤیا خبرم دادند، توکل کردی ولی باید تا آخر می‌رفتی‌.   وقتی صدای خروس را شنیدی ترس تو از بین رفت و یقین کردی از خطر رها شدی و توکل تو کم شد. و ما نظر حمایت از تو برداشتیم وفرشتگان محافظت را امر کردیم تو را به حال امیدت که خروس بود رها کنند، پس گرفتار راهزنان شدی. سحر برخیز و به خرابه برگرد. طلوع آفتاب به خرابه رفتم و دیدم سه گرگ، راهزنان را طعمۀ خود کرده‌اند و هرچه از من به تاراج برده‌ بودند آنجا بود. توکلت علی الله #خدایا پناهم باش، من فقط به تو توکل میکنم. ═ೋ❅🖋☕️❅ೋ═

#نهج_البلاغه:حکمت 148 🔹الْمَرْءُ مَخْبُوءٌ تَحْتَ لِسَانِهِ. ترجمه: 👇 👤انسان زیر زبان خود پنهان است. 🔹مَخْبُوءٌ: اسم مفعول از ریشه «خَبَأ یَخبأُ خَبأً» است. یعنی مخفي شده، پنهان شده. 🔹تحلیل گفتمانی کلام امام علیه السلام: می‌توان عبارت امام را چنین تحلیل کرد: 👇 «علم المرء مخبوء تحت لسانه» پس مضاف حذف شده و مضافٌ‌إلیه جای آن را به‌عنوان مبتدا گرفته‌است 🔹«تحت لسانه» کنایه از سکوت شخص است #سخنی که تحت زبان هر کسی قرار دارد 👇 👈به میزان #عقل او خواهد بود؛ برای شناختن عقل هر کس باید به👇 #سخن او توجه کرد اگر به روش حکیمان سخن گوید، حکیم و👇 چنانچه #سفيهانه و نابخردانه سخن گوید، ♦️کم عقلی و نابخردی او روشن می‌شود! 🔹بنابراین، سخن، #نماینده_عقل👇 هر کسی است و توجه‌به زبان یعنی 👈 توجه‌ به ارزش وجودی او هر گفته‌ای که از او صادر گردد دلالت مستقیم بر ارزش وجودی آنکس می‌تواند باشد ! ♦️و آنان که از دنیا رخت بربسته‌اند و آثاری از خود به جا گذاشته‌اند، 👇 👈تنها معیار وزین ‌بودن آنان در حیات ظاهریشان #همان_آثارشان است ! 🔹پس قرائت آثار به‌جای‌ مانده و تحلیل منطقی آن، دالّ بر حقایق عقلانی آن بزرگان است.👇 #اینجاست که قاطعانه میتوان گفت:👇 #شعوروآگاهی تنهی داریی هست که انسان تا ابد مالک آن است ! که هیچ. کسی وحاکمی ...نمی تواند آن را از دارنده آن سلب یا بستاند! 🖌🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸🌸

✨🔹✨🔹✨🔹✨🔹✨ ✨ ⭕️چگونه انسان می تواند به درمان «ناسپاسی» در وجود خویش بپردازد؟ 🔹نخستين راهکار برای تقویت حس #شكرگزارى در انسان، افزایش #معرفت و #تفكّر در صنایع الهیه و انواع «نعمت هاى ظاهرى و باطنى» او است. [۱] راهکار ديگر، دقت در «زندگی افرادى است كه در سطح پایین‌ تری از انسان زندگی می کنند». با افزایش دقت در زندگى آنان، روح #شكرگزارى افزایش می یابد، در حالى كه اگر به بالادست خود بنگرد وسوسه‌ هاى شيطانى و روحیه #ناسپاسى در او آشكار مى شود. 🔹از سوى دیگر، انسان ها باید در هر #مصيبت و بلايى از بلاهاى دنيا، با خود بیاندیشند که سخت‌تر از آن نیز قابل تصوّر است؛ این اندیشه، انسان را به #شكرگزاری ترغیب می كند كه گرفتار مصیبتی بدتر از آن نشده است. نقل شده که فردی برای شکایت به حضور یکی از بزرگان رسید و گفت: دزد به خانه من آمده و همه چيز را با خود برده است، آن شخص فرهیخته در پاسخ به او گفت: برو #شكر خدا كن كه اگر به جاى آن دزد، #شيطان به خانه تو مى آمد و #ايمان تو را مى برد، چه مى كردى؟ [۲] 🔹#امام_صادق (عليه السلام) در كتاب معروف «توحيد مفضّل» با عباراتی گويا و دلايل روشن و تحليل هاى شگفت انگيز، به بیان #حقايق_توحيد می پردازد، اما گاه در ضمن بحث به ذكر #نعمتهاى‌بزرگ‌الهى مى پردازد، تا از اين طريق انسان ها را به شناخت «منعم حقيقى» آشنا سازد. آن حضرت در بخشى از سخنان خود با اشاره به دو نعمت «سخن گفتن» و «نوشتن»، به عنوان دو رکن اصلى تمدّن انسانى، مى فرمايد: «اگر خداوند ابزار اين دو كار را در اختيار او نگذاشته بود، نه توان بر سخن گفتن داشت نه نوشتن. 🔹آرى #خداوند زبان و دهانى در اختيار بشر گذارده كه به كمك آن دو مى تواند #سخن بگويد، و دست و انگشتانى به او بخشيده كه قلم به دست بگيرد و امور مختلف را #بنويسد. اگر اين دو نبود انسان همچون چهار پايان بود كه نه سخن مى گويند و نه چيزى مى نويسند، [نه علم و دانشى دارند و نه تمدّن درخشانى] هر كس #شكر اين نعمت را بجا آورد، #پاداش_الهى در انتظار او است، و هر كس #كفران كند [به خدا زيان نمى رساند بلكه به خودش زيان مى رساند] زيرا خداوند از جهانيان بى نياز است». [۳] پی نوشت‌ها؛ [۱] معراج السعادة، نراقى، هجرت‏، قم، چ ۵، ص ۸۱۰. [۲] المحجة البيضاء في تهذيب الإحياء، فيض كاشانى، جامعه مدرسين، چ ۴، ج ۷، ص ۲۲۷. [۳] توحيد المفضل‏، قم‏، داورى‏، بى تا، چ ۳، ص ۷۹ 📕اخلاق در قرآن‏، مكارم شيرازى، ناصر، مدرسه الامام على بن ابیطالب(ع)، قم‏، ۱۳۷۷ش،‏ چ اول‏، ج ۳، ص ۷۸ منبع: وبسایت آیت الله العظمی مکارم شیرازی (بخش آئین رحمت) #شکر #شکرگزاری