#خاطرات_شهدا 💠امير بچه آخرم بود و پيش من و پدرش زندگي مي‌كرد. مي‌خواستيم برايش آستين بالا بزنيم و حتي يك نفر را برايش در نظر گرفتيم اما وقتي همسرم 4سال پيش فوت كرد، پسرم به‌طور كلي قيد ازدواج را زد تا پيش من بماند و مراقبم باشد. 💠مي‌گفت تا آخر عمر نوكر مادرم هستم و ازدواج نمي‌كنم. اگر هم بخواهم ازدواج كنم، بايد همسرم قبل از من، مادرم را قبول و كنار او زندگي كند. 💠كمردرد و پادرد داشتم. خيلي وقت‌ها هم نمي‌توانستم از جا بلند شوم. در اين سال‌ها امير بيشتر از بقيه بچه‌هايم مراقبم بود. برايم غذا مي‌پخت و خانه را مثل دسته گل نگه مي‌داشت. 💠وقتي محل كارش بود، مدام زنگ مي‌زد و حال مرا مي‌پرسيد. وقتي از محل كارش به سمت خانه مي‌آمد، زنگ مي‌زد و مي‌پرسيد مادرجان‌چي مي‌خوري برات بگيرم؟ بيشتر وقت‌ها هم كنار من مي‌نشست و با هم نان، پنير، خيار و گوجه مي‌خورديم. 💠مي‌گفتم پسرم من مجبورم غذاي ساده بخورم، تو چرا براي خودت غذا نمي‌پزي؟ مي‌خنديد و مي‌گفت مگر آن غذا از گلوي من پايين مي‌رود؟ 💠پسرم عاشق غذاهاي ساده بود. بيش از همه آش رشته دوست داشت. ✍به روایت مادربزرگوارشهید #شهید_امیر_لطفی🌷 #سالروز_ولادت ولادت : ۱۳۶۵/۷/۲۷ تهران شهادت : ۱۳۹۴/۹/۲۹ خالدیه ، سوریه 🌷