فَلَمَّا نَسُوا ما ذُكِّرُوا بِهِ فَتَحْنا عَلَيْهِمْ أَبْوابَ كُلِّ شَيْ‌ءٍ حَتَّى إِذا فَرِحُوا بِما أُوتُوا أَخَذْناهُمْ بَغْتَةً فَإِذا هُمْ مُبْلِسُونَ «44» پس چون اندرزهايى را كه به آنان داده شده بود، فراموش كردند، درهاى هرگونه نعمت را به رويشان گشوديم (و در رفاه و ماديات غرق شدند) تا آنگاه كه به آنچه داده شدند دلخوش كردند، ناگهان آنان را (به عقوبت) گرفتيم پس يكباره محزون و نوميد گرديدند. مُبْلِسُونَ» از «ابلاس»، به معناى #حزن و اندوه همراه با يأس است. حالتى كه# مجرمان،هنگام پاسخ نيافتن در دادگاه پيدا مى‌كنند. «1» در دو آيه‌ى قبل فرمود: ما افرادى را گرفتار مى‌كنيم تا #تضرّع كنند، در اين آيه مى‌فرمايد: برخى در #لحظه‌هاى_گرفتارى هم خدا را #فراموش مى‌كنند. نَسُوا ما ذُكِّرُوا ... ❌در قرآن مى‌خوانيم: «وَ عَسى‌ أَنْ تُحِبُّوا شَيْئاً وَ هُوَ شَرٌّ لَكُمْ» «2»، چه بسا چيزى را دوست داريد، در حالى كه براى شما #شرّ است ❌و حضرت على عليه السلام مى‌فرمايد: اگر ديدى خداوند نعمت‌هايش را بر تو مدام مى‌دهد، ولى تو #گناه مى‌كنى، پس به هوش باش، چه بسا اين #لطفها_عاقبت_خوشى ندارد. #درسهای_قرآنی صفحه132 ➖➖➖ 🔸استاد قرائتی