رزق حلال حُر باش و ادب به زادۀ زهرا کن خود را چو زهیر، با حیا احیا کن هر جایِ شبی، صبح تو را منتظر است یک بار دری به روشنایی وا کن شوقی شیرین و حسرتی دیرین، من بالی سبک و بار غمی سنگین، من آرام گرفته‌ست در آغوش حسین این روح نیارمیده در تن، این من چون رود زلال تربیت شد دل من بی‌تاب وصال تربیت شد دل من سرمایۀ او فقط غمت بود حسین با رزق حلال تربیت شد دل من گر در صف او نمانده‌ای، ای دل من! خود را به کجا رسانده‌ای؟ ای دل من! تاریخ حکومت حسین است فقط تاریخ مگر نخوانده‌ای؟ ای دل من! #شعرخوانی #میلاد_عرفانپور

سبکبال بر موجی از مه، به قاف تماشا رسیدند به صبحِ تشرف به خورشید، به دیدار فردا رسیدند از این حسرت روزمره، کشیدندشان ذره ذره که بی‌حاشیه، بی‌تکلف، به متن و به معنا رسیدند من المؤمنین رجالٌ... که دنیا شب قدرشان بود شنیدند «من ینتظرْ...» را، به «قرآن»، به «احیا» رسیدند به تاریکِ شب، هدیه دادند درخشیدن اشکشان را از آن تیرگی‌ها گذشتند، به این روشنی‌ها رسیدند به دل، زخم و بر لب، تبسم... همهْ دردشان درد مردم به آغوش گرم شهادت برای مداوا رسیدند پس از سالها رنج دنیا، نیفتاده بودند از پا مقام رضا رزقشان شد، به لبخند زهرا رسیدند دریغا و دردا که ماندیم، عجب سهمگین است ماندن چه جانانه از جان گذشتند، شگفتا چه زیبا رسیدند نه از مدعی‌ها نبودند، گرفتار دنیا نبودند ببین این صف اولی‌ها، به آغوش مولا رسیدند #شعر #میلاد_عرفانپور